szczury.org

Ech,żeby tak :
-uczulenie,już przy czwórce mocno dające się we znaki,pozwoliło normalnie funkcjonować,
-fundusze na utrzymanie liczniejszego zwierzyńca pozwoliły zostawić dwóch chłopców,
-mąż nie zabił
-i żeby tak czasu na wszystko było więcej...
...zostawiłabym.

Ech, no niestety, wiem coś niecoś o braku czasu chociażby...
Ale te zdjęcia na fb...
gdyby nie miały jajek...
słodziaki straszne!

Malachit,jeszcze trochę i można ciachać! Już mają 3 miesiące Mogę Ci je przywieźć na święta,nie kcesz??
Pomiziasz,może który serce skradnie...

Hektor nie żyje...
Żadnych objawów jakiejkolwiek choroby,tak bez ostrzeżenia.
Weszłam do pokoju,zerknęłam na klatkę,a on leżał,ledwo żywy na boku.
Wziął jeszcze kilka oddechów na moich kolanach i zgasnął.

Upał?serduszko?Może jedno i drugie,nie wiem.
Misiu pluszowy,jak teraz Duszek bez Ciebie będzie?...

Toperku, tulam. :*

Odleciał tak nagle Hektor...
Trzymaj się, Nietoperku, ściskam...

Zerkam na forum po miesiącu, a tu taka nowina? ((
Przykro mi bardzo.

Przepraszam, że się dopytuję, ale robiłaś może sekcję?

Tak niespodziewanie...
Przykro mi Nietoperku

A jak reszta stada, jak Duszek ?

Tak dawno mnie tu nie było.

Od wakacji w temacie szczurzym jestem niepozbierana.Może to dlatego.
Niby życie toczy się dalej,już Boże Narodzenie za nami,a ja ciągle czuję się taka nierozliczona. Chyba czas to wreszcie napisac. Znajomi wiedzą.

Zabiłam szczura.
Mojego kochanego,cudownego,mojego obrońcę i przyjaciela.
Były wakacje,był upał,był pośpieszny powrót do domu. Mieliśmy jechac rano,a przez niefajny splot wydarzeń jechaliśmy w południe,w największy upał. Zerknęłam do tyłu auta i powiedziałam mężowi,że szczury są za bardzo na słońcu. Nie było jak zjechac.
Jak zjechaliśmy...
Lian-chu leżał na boku całkiem. Duszek i Gwizdo ledwo dyszeli.
On nie żył już. Próbowałam w panice robic sztuczne oddychanie,rycząc telepałam jego ciałko,całowałam,ale nic...
Przebłysk trzeźwego myślenia jedynie wyrwał mnie z paniki i potoku łez,bo przecież dwa ogonki tam z tyłu auta jeszcze...Wyciągnęłam je na trawnik do cienia i oblewałam bez końca wodą...

Nie pozbierałam się po tym. Pomimo sekcji i wszystkiego,co przyczyniło się do jego zgonu w ten upalny dzień, nigdy sobie nie wybaczyłam. Coś we mnie pękło,tak jak po śmierci Indiany czy Tosi...

To było tak dawno temu.
Zostały dwa ogonki,dwa starsze ogonki. Najgorsza liczba,gdy już nie ma sił psychicznych na powiększanie stada.

Nietoperku, cóż powiedzieć, domyślam się tylko jak ciężkie to było przeżycie;( Żaden szczur ani kochający opiekun nie powinien nigdy przez to przechodzić, mały błąd, a kopnięcie od losu tak okrutne...
Moje najgłębsze współczucie;(



Dobrze jednak, że wróciłaś:) Wygłaskaj Duszka i Gwizda - i kociaki

Współczuję
Też miałam kiedyś taką sytuację... zabiłam szczura...
Wiem, jakie to smutne Tule! :*

Nietoperku, tulu, bardzo współczuję.