szczury.org

Arau pisze:Bubuś jest na mnie wściekły, widać, że nadwyrężyłam jego zaufanie. Nawet codzienna porcja twarożku (bo tak przemycamy leki) nie jest w stanie go ugłaskać

Wcale mu się nie dziwię Myśli, że twarożkiem można szczura kupić, phi! Nie ma letko
No ale dobrze, że nie papra się i wszystko idzie gładko

Arau pisze:Eh, mój TŻ jest fanem "zup rybnych", więc mamy 5 brzanek różowych, 2 brzanki rekinie (jedna wygląda dość marnie, chyba była uszkodzona przy transporcie, możliwe, ze padnie), danio pręgowane różowe i zielone, 2 bocje karłowate, 2 ostronosy i 2 mułojady, z czego tych ostatnich nie widać po się zakopały w żwirku.

Hihihihihi, miałam podobny zestaw Bocje wymiatają Ale szczerze przyznam, że zdecydowanie wolę sprzątać po szczurach niż myć rybie akwarium, zapach jest dla mnie wręcz zabójczy...

Bocje są świetne, sama mam kilka Ja też sumy rekinie i brzanki rekinie uwielbiam

Fajnie, że bez większych zmartwień się toczy, trzymam kciuki za Bubusiowego dziurawca

Dziurawiec wygląda dobrze, chociaż boję się trochę dnia dzisiejszego, pierwszy bez antybiotyku... Mam nadzieję, że się już nie zbierze. Niestety chłopcy od 3 dni mają mocno ograniczony wybieg, bo TŻ skręca meble długo i namiętnie i latają tylko godzinkę-dwie pod schowaniu niebezpiecznych narzędzi...

Jedna rybka nam padła, mułojad Reszta ma się dobrze, nawet "przetrącona" brzana odżyła. Długonoskom zrobiłam zdjęcie, ale brzankom i danio się nie da, jak to mój TŻ określił - na zdjęciach wychodzi "mgławica ryb" Rany, nigdy nie sądziłam, że można spędzać godziny gapiąc się na rybki i się nie znudzić

Na wszelki wypadek przemywaj jeszcze riwanolem, dopóki się nie zagoi... Ale po tylu antybiotykach powinno być dobrze. Jak to wygląda - lekarz sprawdza dziurę, czy jest czysta po zakończeniu leczenia?

A z rybkami to prawda, rybki miałam dawno temu, ale do tej pory jak tylko gdzieś widzę akwarium to odpływam. Woda z rybami hipnotyzuje i sprawia, że siedzę z tępym wyrazem twarzy (takim trochę rybim ) i gapię się na bąbelki Adin... dwa... tri...

Arau pisze:Rany, nigdy nie sądziłam, że można spędzać godziny gapiąc się na rybki i się nie znudzić

O matko, a mnie się ciągle wydaje, że to strasznie nudne

Jestem nienormalna. Akwarium miało być nie większe niż 60l. W tym tygodniu pewnie jedziemy po 240l. Szlag. Za to, to już na 100% należy mi się trzeci szczur.

Bubusiowa mordeczka już ślicznie wygojona, został malutki strupek i blizna dookoła, ale wygląda na to, że zarośnie sierścią i nie będzie śladu. Cieszę się, że tak łatwo poszło, chociaż najadłam się strachu. Mam nadzieję, że przynajmniej przez następny rok, nie będziemy musieli odwiedzać weterynarza...

Arau pisze:Jestem nienormalna. Akwarium miało być nie większe niż 60l. W tym tygodniu pewnie jedziemy po 240l. Szlag. Za to, to już na 100% należy mi się trzeci szczur.

buahahahahaha A co ja Ci mówiłam ha!
u Mihajli są chłopcy na wydaniu

Arau pisze:Bubusiowa mordeczka już ślicznie wygojona, został malutki strupek i blizna dookoła, ale wygląda na to, że zarośnie sierścią i nie będzie śladu. Cieszę się, że tak łatwo poszło, chociaż najadłam się strachu. Mam nadzieję, że przynajmniej przez następny rok, nie będziemy musieli odwiedzać weterynarza...

to świetnie dzielny Buband i niech już nigdy nigdy to paskudztwo Was nie nawiedzi

Trzymam kciuki, co by Bubuś wypiękniał szybko i aby nie było przykrych niespodzianek
Jak również życzę trzeciego oraz czwartego szczura.
W sumie... nawet myślę, że skoro miało być nie więcej niż 60 litrów, a ma być 240, a za 60 miał być jeden szczur, to 240/60...

No! To teraz trza 4 ciury!

A co tu tak cicho?

Ano cicho, bo i za bardzo pisać nie ma o czym... Spokój u nas.
Bubusiowa mordka zarosła, został mu tylko brązowy policzek, rozjaśniony przez wodę utlenioną
Alek się mi coś niedobry robi. Przejmuje nawyki Bubusia, takie jak dobieranie się z pazurami do naszych ust, kiedy tylko pachniemy czymś dobrym, piłowanie prętów gdy mu się coś nie podoba, przestał skracać sobie pazurki, przez co jestem cała porysowana... A to był mój grzeczniejszy szczur! Zaczyna też Bubusia po prostu lać! Wczoraj siedział sobie pod kanapą (z której swoją drogą wydłubaliśmy gąbkę, bo przeorana tunelami i tak się do niczego nie nadawała, a wygrzebanie szczura stamtąd zajmowało godzinę z okładem - szczur traktował to jako świetną zabawę), Belzebub do niego przyszedł. Nie wiem o co poszło, może nakrył Alka w swojej spiżarni, albo zakłócił mu drzemkę, ale wywiązała się bójka, kotłowanina z tych przy której zwycięzcą jest ten kto głośniej krzyczy. Przyzwyczajona, machnęłam ręką i ległam przed komputerem, czekając aż jedna nastroszona kulka wypadnie spod łóżka. No i wypadła. Bubuś. Cholera w mgnieniu oka wskoczył mi na ramię (dwie piękne sznyty na dekolcie do kolekcji) i z bijącym sercem zaczął mi się skarżyć... jaki to on biedny i poszkodowany. Spokojnym tonem przypomniałam mu, jak maltretował mniejszego brata, gdy miał burzę hormonów, wymiziałam i puściłam na podłogę. Niezadowolony legnął w kablach.

Wcześniej Bubuś popełnił jeszcze większą zbrodnię. Mianowicie, postanowił zagarnąć dla siebie Alkowy "kącik przemyśleń" czyli parapet. Finał był taki, że rozżalony Alucard Belzebuba z parapetu... zrzucił. Pięknym kopem z półobrotu w akompaniamencie wściekłego syku. Belzebub to jednak bestia uparta i zdarza się, że legnie radośnie na specjalnym miejscu szczura autystycznego...

Chłopcy się zmieniają. Belzebub lgnie do człowieka, daje się miziać... choć nadal z rezerwą. Alek z kolei robi się bardziej nerwowy, bardziej dominujący. Cóz, w końcu chłopcy mają już rok i 2 miesiące. Czas płynie nieubłaganie...

Hihi, dobrze że okres buntu przechodzą w różnym czasie
A co do zadrapań, to nie ma się czym chwalić, ja mam całe dłonie, brzuch, dekolt już się wygoił

Ach, te potworaki. Niby już nie młodzież, a w głowie nadal pusto

saszenka pisze:Hihi, dobrze że okres buntu przechodzą w różnym czasie

Niee, to już nie okres buntu... Alucard po prostu nie daje już sobą pomiatać. Mimo, że Bubuś jest większy, to jest też grubszy, a co za tym idzie - wolniejszy, mniej sprawny, mniej skoczny. I Alek to wie i to wykorzystuje. Nigdy nie prowokuje, to Bubuś nie jest w stanie się pogodzić z tym, że Alek go robi jak chce i co chwila próbuje go podejść, co kończy się powaleniem na plecy i ucieczką na moje kolanka.

A ja się martwię o Bubusia.
Sobotni wieczór, oglądamy filma. Siędzę sobie na podłodze i czochram szczura, wtulonego w moją nogę... Zaraz, zaraz, co robię!?
Z kamienną twarzą liczę - jedna łapka, druga, trzecia, czwarta... Ja głaszczę szczura... PO BRZUCHU! Delikiatnie szturcham Lubego, bo nie jestem w stanie uwierzyć w owe zjawisko. Patrzy i widzi. Szczur wtulony w moją nogę, podwoziem do góry, z przymrużonymi oczkami daję się głaskać.
W końcu wyczuł, że się na niego gapimy - otworzył oczy, popatrzył na nas i zastydzony uwalił się na brzuchu, w tym samym miejscu, pozwalając się głaskać do głowie i grzbiecie. I tak oglądaliśmy film.

Jestem w szoku. Od kilku dni Bubuś się tak zachowuje - przychodzi do nas, kładzie się, daje się głaskać. Wczoraj nie chciał wyjść z klatki, spał w tunelu kiedy Alek latał po pokoju. Nie wiem co jest grane, ale zaczynam myśleć o weterynarzu, bo mój Bubuś się tak nie zachowuje! Mój Bubuś przemyka po kolankach, wszczyna awantury i piszczy jak obdzierany ze skóry gdy chce się mu skraść całusa!