szczury.org

Smutne wieści Szkoda Pepitki, ptak dobrze juz miało być
Trzymaj sie mocno, Uni, dziewczynki na pewno bez problemu sie odnalazły Za TM i grzecznie brykają.

Kochani, chciałabym móc napisać, że dobrze, ale ani się nie trzymamy, ani dobrze nie jest. Bella zaczęła gruchać, od dwóch dni jest na antybiotyku i liczę na to że synergal pomoże; nie słychać już gruchania tylko pykanie chyba noskiem, ale apetyt dopisuje a maść majerankowa pod nosek może go odetka.
Coś się na nas zawzięło i na wszystkich frontach od dłuższego czasu u nas problemy, niech ten los się odwróci...
Prosimy o kciuki za Bellę

Kciukamy za Bellę !!

Trzymam kciuki za kochanego tłuścioszka Pewnie stres, spowodowany stratą przyjaciółki spowodował to osłabienie. Mam nadzieję, że szybko z tego wyjdziecie. Wiem, że dacie sobie radę. Wierzę w Was

Oczywiście, że trzymam ogromnie...
Już czasem nie wiem, co pisać, i nie piszę nic... tyle się u Was niedobrego stało w tak krótkim czasie... domyślam się, że się nie trzymacie

Trudne chwile za Wami, bolesne straty;(, ale przecież musi przyjść lepszy czas..
Trzmam kciuki za Bellę, żeby choroba sobie poszła a do wszystkich wróciło słońce

Uni, jak dajecie radę? Taka cisza, tak przysiadło...

Hej, co się tam u Was dzieje

I ja zaglądam za wieściami...
Mam nadzieję, że ta cisza to jedynie lato i jego uroki, i że wszystko dobrze się u Was układa. Tego życzę i pozdrowienia ślę:)

Belli szczęśliwie udało się wydobrzeć, gruchanie ucichło choć przez jakiś czas jeszcze ciągle pykała noskiem.
Zniknięcie Pepi i zaraz potem nasz wyjazd spowodowały, że babcia mocno się wycofała, stała się lękliwa i płoszył ją byle dźwięk, zaskoczona potrafiła ugryźć. Po naszym powrocie nadal najczęściej zaszywała się w legowisku za łóżkiem wychodząc tylko za jedzeniem, parę dni temu znów boleśnie ugryzła... Na pewno nie pomaga jej przerażający potworny hałas remontu ulicy w dzień i w nocy, jedynie niedziela przynosi nam ulgę...
Teraz jest z Bellą trochę lepiej, ale wciąż jeszcze nie tak jak byśmy chcieli.

Przez parę dni będziemy domem tymczasowym; znajomej wypadł nagły wyjazd i postawiona w sytuacji bez wyjścia, przyjechała do nas z klatką.
Zapach innego szczurka sprawił, że Bella ożywiła się i rusza poza własny pokój na poszukiwanie samczyka (jak widać wiek nie ma tu wielkiego znaczenia), ale spotkania z młodą są dla niej traumatyczne (bo dzieciaki są dwa, samiczka najprawdopodobniej będzie kastrowana gdy osiągnie bezpieczny wiek). Dziewczynka to dzieciak, istny wulkan energii skaczący nań, wywalający na plecy i wożący się na jej pleckach - ale i też iskający, choć przez mgnienie i w biegu.
Oba dwumiesięczne maluchy są rozkosznymi fuzzikami
I jedno, i drugie będzie potrzebować Przechowalni w II poł. sierpnia, my wtedy nie możemy. Jakby ktoś wiedział...
Dziękujemy za pamięć i pozdrawiamy wszystkich bardzo serdecznie

No to uff... dużo zdrowia dla Belli
Nie wiem, czy wypada pytać, ale... myśleliście, co dalej?

Bijemy się z myślami
Po tylu zgonach przyszło nam do głowy, że mógł mieć rację dr Piasecki i weci z klinik kiedy doradzali nam wygaszenie stadka

Fajnie, że obecność swojaków dodaje werwy Belli, i nie mniej ważne, że z powrotem zacieśniają się Wasze więzy:)
Tyle się dla niej zmieniło ostatnio, dobrze, że świat powoli wraca na swoje miejsce.
Bello jeszcze wiele Cię tutaj czeka, a opiekunowie zatroszczą się, żeby to było najlepsze z możliwych:)
Pozdrowienia przesyłam i wesołego brykania z małym obskoczkiem życzę, a może i z głównym obiektem pożądania (bo nie docztałam, że chłopaczek kastrowany czy nie)

Wydaje mi się, że dzisiaj miałam przyjemnośc rozmawiac z Twoją znajomą od fuzzików w poczekalni u dr Piaseckiego
Mówiła, że przez pomyłkę dostała z adopcji parkę i zastanawia się nad rozwiązaniem. i że tymczasowo dziewuszka jest u znajomej. Mówiła też że wyjeżdza niedługo i szuka im opieki. Możliwe, że to ta sama osoba??

Tak, Ogoniasta, to te same fuzziki
Maluchy musieli rozłączyć z wiadomych względów. Mały bidny taki, w klatce tylko jadł, spał albo leżał i ziewał; na wybiegu ganiał i wariował ze szczęścia, ale ciągle musiał sprawdzać, czy człowiek jest obok, co i rusz podbiegał, tulił się i tulił do rąk ludzkich. Małej to nie było już tak potrzebne, bo tuż obok była Bella, a choć nie bardzo się rwała sama do zabawy, to przecież zawsze można się było pobawić NIĄ
A kiedy parę dni temu mała Conchita zasnęła na kapturce, wczepiona zaciśniętymi piąstkami w jej sierść jak małe koali na matce, przyszło nam do głowy, że skoro zastanawiają się nad jej kastracją, a do zabiegu ma siedzieć osobno sama, to niech zostanie przez ten czas u nas. Przynajmniej jedno z maluchów będzie mieć towarzystwo, zanim znów dołączy do swojego braciszka

Trochę zdjęć, sporo bo dawno nie wrzucałam

Percy, jeszcze u nas (wczoraj wrócił do swojego domu)




Conchita




Bella odwiedza małą w klatce



Dziś rano za łóżkiem



Pozdrawiamy razem z dziewczynami!