szczury.org

Bo do życia zawsze kompan potrzebny super prosiaczki, Tymon wygląda jakby nie mogła się zdecydować w jakim kolorku ma być pyszczek to wybrał wszystkie

Oj Ty nie możesz żyć z ograniczoną ilością zwierzów

Trzymam kciuki, aby wszystko się u Ciebie ułożyło

No i oczywiście za to, aby świniaki się połączyły.
Swoją drogą, oba chłopaki mają świetne ubarwienia.

Czy mogłabyś opowiedzieć coś więcej o świnkach? Tak z perspektywy osoby, która oddała dużo serca szczuractwu.
Pytanie wypływa stąd, że ostatnio zainteresowałam się świnkami... Mimo tego, że bardzo chciałabym wrócić do ogoniastych, przerosły mnie już ich choroby, totalnie brakuje mi siły na to, aby tracić kolejne szczury przedwcześnie, mimo maksymalnego zaangażowania czasu, najlepszych wetów, i wszystkiego co się tylko da... Świnki też nie są wieczne, ale chyba jednak z zasady mniej obciążone genetycznie...no i jawią mi się jako całkiem sympatyczne i stosunkowo mądre. Niestety w nowym mieszkaniu nie byłabym w stanie młodym ogonkom zapewnić takich warunków jak wcześniej, a na świnkowe wybiegi widzę potencjał (bo nie skaczą na takie wysokości). Tylko, że.. czy z perspektywy osoby, która zaangażowała się w szczury, da się przestawić na świnki w ogóle?

chłopcy ładnie od wczoraj sobie żyją razem

gosju, jako, że od lat siedzę w temacie szczurków, myślę, że śmiało mogę powiedzieć.
świnki są miłą odskocznią, od chorób właśnie, od nerwów, kiedy trzeba ogona ściągać z karnisza, a drugi już siedzi na lampie.
żyją dłużej, podobno 6-8 lat, można znaleźć informację, że i 10.
chociaż moja świnka, którą miałam kilka lat temu, jak i świnki znajomych, żyły średnio 3-4 lata.
niskopodłoowe, u mnie wskakują na tarasy w klatce, ale na łóżko czy coś już nie. lubią hamaki
problem, jak dla mnie jedyny, to bobki. są wszęęęęędzie, na wybiegu co chwilę z łopatką latam i zamiatam i sikają, jak sikną, to już konkretną kałużę zostawiają, a ich mocz jest gęstszy, u samców taki jasnożółty/białawy.
więc zawsze musi być jakiś koc albo podkłady.
głośne gadają cały czas, czasem cicho sobie gugają, a potrafią się drzeć jakby je obdzierali ze skóry - Rysio jak był sam to codziennie o 5 rano mnie budził takim darciem, że słychać go było na cały dom, trzeba było mu przynieść warzywka i dopiero można było spać dalej.
odkąd ma Tymona to nie mam pobudki. na razie, bo dopiero pierwsza wspólna noc za nami

miewają głupawki, kiedy skaczą jak piłki po całym pokoju, robią fikołki i się turlają, wesoło przy tym kwicząc.
a i bardzo miziaste są jak się oswoją, Rysio potrafi pół dnia ze mną w łóżku przeleżeć miziany, pod szlafrokiem czy kocem, Tymon powoli też się relaksuje.

generalnie dla mnie to spokojniejsza odskocznia od szczurów, które ubóstwiam, ale czasem siły i nerwów już brak na pilnowanie, bo wejdą wszędzie i nie da się upilnować.
no i poza Fluffym, Ewokiem i Abu, na masę szczurów, nigdy nie miałam więcej miziaków, które ot tak by sobie ze mną leżały i spały.
przy świnkach to mam, mogę spokojnie usiąść, wypuścić je i się nie boję, że zaraz mi któreś po zasłonie wlezie, spadnie z klamki
jakbyś chciała coś jeszcze wiedzieć, to śmiało pytaj

Super, dziękuję Ci za odpowiedź. Nie spodziewałam się tak długiej
W sumie potwierdziłaś moje przekonania
Bardzo chciałabym mieć taką odskocznię. Nie miałam może jakichś ogromnych szczurzych stad, ale wystarczyły mi 4 ogonki, dowiedziałam się, jak dla mnie, zbyt dużo o ich chorobach. Miałam w swoim życiu naprawdę wiele zwierząt, a szczurki, mimo najcudowniejszych zalet, psychicznie mnie wypruły... Inne dno jest takie, że w obecnym mieszkaniu nie wszystkie miejsca chciałabym udostępnić ogonkom, a niestety, to są tego rodzaju zwierzęta, że nie ma dla nich rzeczy niemożliwych . Szukam jakiegoś rozwiązania, bo bez zwierząt mi trudno
A jak oceniasz świnkową kontaktowość i inteligencję? W gruncie rzeczy nie miałam zbyt wiele kontaktu z tymi zwierzakami. Tzn. oczywiście, spodziewam się, że to jest też cecha osobnicza, ale jakiś zarys w porównaniu do szczurów pewnie masz...

co do inteligencji.. hm no najdłużej jest z nami Rysiek, wyuczył się godziny, o której wstaje mama (5 rano) i wołał ją przez zamknięte drzwi żeby mu warzywka przynieść. dzień w dzień, wszyscy śpią, mama w swojej sypialni ledwo oko otworzyła, a on już się darł
może i kuwetkowania da się nauczyć, ale to cięższa sprawa.
kontaktowość- genialna. ledwo się próg pokoju przekroczy a świnie już czekają zawieszone łapkami na drzwiczkach i kwikają, żeby im otworzyć, pomiziać Tymon nasz nieśmiały jeszcze, ale Rysio to co chwilę przy drzwiczkach jest i kuka do nas, wystarczy zawołać i od razu przychodzi.
lubią z człowiekiem bardzo przebywać i się przytulać.

Świnek mojej koleżanki przybiegał pod przedpokój, na granicę wykładziny w pokoju i paneli w przedpokoju, i krzyczał na wejście jej taty. Musiał się z nim przywitać i dać coś do przekąszenia, wtedy Fredzio był zadowolony i biegł do pokoju swojego

Hm, brzmi całkiem fajnie. Może się zdecydujemy na świnki.
Dom bez zwierząt jest jednak nieprzyjemnie pusty

Gosiu, ja również polecam prosiaczki, to naprawdę wspaniałe zwierzątka

Miałam co prawda takiego ktosia jako dzieciak, ale dobrze pamiętam jakie to było rozkoszne stworzonko. A te ich głupawki, kiedy skaczą po całym mieszkaniu radośnie pokwikując... Pamiętam też, że bardzo ładnie integrował się z każdym zwierzakiem obecnym akurat u nas w domu. Najlepszym przyjacielem Kubusia był mój kot wszystko robili razem, spali, bawili się, korzystali z kuwety... Przepraszam Klim za offtop w nie swoim temacie, ale tak mi się jakoś na wspominki zebrało

Przy okazji żądam zwiększenia ilości świnkowych zdjęć, Tymonek ma prześliczne umaszczenie, mogę się na fotki tego duetu wlepiać bez końca

pewnie, cudne stworzonka
ja coś czuję, że na dwóch się nie skończy, jak tam kiedyś jakaś znowu się przypadkiem trafi... albo dwie, bo podobno u świnek trójkąty rzadko się udają i musi być parzyście. przynajmniej tak mi mówili, kiedy Rysio był sam i jakiś czas temu chciałam mu dwójkę maluchów adoptować.

no, głupawki, kwiczenie, gruchanie, wylegiwanie się z wyciągniętymi stópkami... super sprawa

zdjęcia? proszę!




a co do szczurków - zbieram się do sesji jakiejś, na samym wybiegu od dawna mam zakaz, o czym już kiedyś pisałam, trzymania przy nich aparatu... bo zjadają a faktycznie ciężko upilnować.
zbieram się do przygotowania jakiegoś motywu i pofocę
muszę Hiacynta odchudzić, bo się upasł i się zrobił wielkoszczur, przy czym Lukier, ubity, ale sylwetkę ładną trzyma

Ale śmieszne one są

http://s1023.photobucket.com/user/klime ... 1.jpg.html Zwłaszcza tuaj, taki prosiaczek
Wykorzystałam zdjęcia Twoich świnek do przekonywania mężczyzny, że to jest naprawdę świetny pomysł

A na zdjęcia ogoniastych również czekam z niecierpliwością
Lubię sobie teraz pooglądać


Sylwuś, dziękuję Ci za odpowiedź. Jeżeli klimejszyn się nie obrazi, to ja jestem nadal chętna do czytania o świnkach.. Jeśli ktoś by chciał jeszcze się wypowiedzieć

gosja, zdjęcia śmiało pożyczaj

świnki będę wychwalać, bo... bo cudne są no. szykuję się na kolejną dostawę, jak coś się trafi przypadkiem tak jak obu moich panów

chłopcy zmienili ostatnio klatkę:


i buziole z Primkiem:

One mają najśmieszniejsze łapki i uszy

A gdzie zdjęcie ogoniastych?

świnki w ogóle są śmieszne

ok, aktualizacja i obiecane zdjęcia ogonów co prawda jednak nie świąteczna sesja, bo nie wyrobiłam czasowo żeby się za to zabrać, ale może uda się jutro

chłopaczki moje:


i reszta maluchów:






dziadunio Uszek, widać po nim mocno wiek, schudł, oczko sobie zadrapał i ciągle rozdrapuje, zakraplamy i wpuszczamy maść, a ten i tak tam grzebie.. klatkę też już ma parterową, bo się nie wspina już i nie skacze.


i jeszcze świniorki

Kliiim, ale mi robisz ochotę na prosiaczki! Nigdy mnie one jakoś specjalnie nie interesowały, ale im więcej widzę takich zdjęć tym bardziej się do nich przekonuję. Świetne są

Śliczne gryzoniowe stadko . Świnioki cudownie śmieszne. Wesołych Świąt