Szymek jest w naprawdę kiepskim stanie, już nawet nie gryzie - co jest w jego przypadku złym znakiem. Igutka, on ma 2 lata, trudno mi jest dokładnie określić wiek, do Ciebie trafił jak miał rok. Cały czas się przewraca, oczka zaklejone porfiryną. Leki nie zadziałały, dzisiaj trzeba będzie iść po steryd. Może to być guz, albo zapalenie mózgu. Nawet nie chcę o tym myśleć, pamiętam jak Kluska cierpiała i niespodziewanie odeszła. Najgorsza jest ta myśl, że być może odejdzie... A mnie nie ma przy nim.
Byłam w sobotę we Wrocławiu, odwiedziłam stadko, gnidy małę mnie nie poznały
Fado się wystraszył, jedynie Kołtun i reszta mnie w miarę dobrze przywitali
Stuart też ma swoje lata, codziennie się sprawdza czy jeszcze oddycha, co robi. Nie potrafię się z tym pogodzić, że Stuey i Szymek są już w 'tym wieku'
alken ja też czasem się zastanawiałam, czy nie przesadzam albo wyolbrzymiam. Chodzę tam już prawie 2 lata i mam wrażenie, że jest coraz gorzej z tymi diagnozami. To jest takie chodzenie w ciemno. Diagnoza się może uda, albo i nie. Jedynie zabiegi operacyjne są idealne, nie mogę się do tego przyczepić. Zamiast się koncentrować na ważnych rzeczach, słyszę za każdym razem zarzuty jak jestem z Fadem albo Stuartem, że są za grube (albo teorię, że samiec powinien mieć wygląd samicy i tyle samo co ona ważyć). Pomijam fakt, że dr Piasecki już nie raz mówił, że są szczury, które mają taką budowę i nie zrobisz z tym nic. Jesteśmy tam prawie co tydzień i za każdym razem to samo słyszymy, ja nie należę do cierpliwych ludzi i już kiedyś nagadałam dr Zalesinskiej, ile można? Tylko dr Piasecki w pełni bada szczura, maca go, osłuchuje, a panie wet zapominają często o osłuchaniu, kiedy przychodzimy z podejrzeniem zapalenia płuc. Gdybym miała tylko dwa, trzy szczury to byłoby mi to obojętne. Ale mam jednak dziewięć ogonów, każdy na coś zawsze zachoruje, albo z DTciakami idę do Zwierzyńca. dr Strugała wyleczyła mi dwa ogony, ba, za DTciaki NIC nie bierze, ale jednak mam większe zaufanie do Piaseckiego (na którego dość ciężko jest natrafić).
to co mnie zniechęciło u niej to jakaś taka opieszałość w podejmowaniu bardziej zdecydowanych działań (wprowadzenie silniejszych leków, konkretne badania) a w Zwierzyńcu trafiłam na to samo - jak Fifioł chorował to 3 razy prosiłam o RTG i skończyło się tak, że się dowiedziałam co jej jest dopiero z sekcji. miała ropnie na płucach a antybiotyk dostała dopiero po kilku dniach od rozpoczęcia leczenia - o wiele za późno. 