szczury.org

zaznaczyłam robaki ale w sumie to nie strach tylko obrzydzenie...strach jedynie przed pająkami.
Boje się koni...są jak dla mnie zdecydowanie za dużymi zwierzętami i wydają się być nie przewidywalne, ich siła mnie przeraża i gwałtwone ruchy. W ich obecności jestem spięta, nogi mi się trzęsą i najchętniej wtedy uciekłabym gdzieś bardzo daleko.

Boje się koni...

Huh, takiego Łosia jak mój Idol byś się nie bała To tylko z wyglądu koniem jest, z charakteru bardziej jak leniwiec

a boje sie ciem, wysokości, małych pomieszceń (windy -__- ) , samotności.

Hmm, a ja chyba niczego. :roll: Wszelkie miałe żyjątka bardzo lubię (pająki, ćmy, robaki, żuczki i inne takie). Duże (psy, konie i wszystkie inne) jeszcze bardziej. Lęku wysokości nie mam, z klaustrofobii się wyleczyłam. Duchy mi nie straszne (jakoś oswoiłam się, że takie coś może istnieć, ale przecież nic złego nie może mi zrobić), w ciemności czuję się bezpiecznie. Wysokość i wodę uwielbiam.

A wiem, dentysty są boję. :| Ale z tym da się walczyć. Poza tym jest kilka motywów, które wywołują u mnie dreszczyk niepokoju (jak naprzykład pływanie wpław po oceanie czy badzo głębokim jeziorze - kto wie, jakie ogromne stworzenia mogą czaić się gdzieś pod tobą?), ale to raczej przyjemny dreszczyk.

Lady Makbet pisze:

Boje się koni...

Huh, takiego Łosia jak mój Idol byś się nie bała To tylko z wyglądu koniem jest, z charakteru bardziej jak leniwiec

nie wiem możliwe, ale co najciekawsze nigdy nic mi koń nie zrobił jakikolwiek więc nie wiem skąd ten mój strach. Jeździłam kiedyś z koleżanką na hipodrom do sopotu bo miała tam swojego konia który też był bardzo łagodnym leniwcem, ale jednak jak ona mi kazała wejść do boksu to wchodziłam z trzęsącymi się kolanami ale po pierwszym jego ruchu wychodziłam.

Jeżeli miałbym sie czegoś bać, to chyba tylko "niesamowitego nastroju tajemnicy":). Kto grał w Silent Hill ten wie. Osamotnienie i ślepe błądzenie w pustce...brrr

a ja się boję koni. Boję się że się na mnie popatrzą i odgryzą mi palce.

Hhe ja nie boję się niczego z wymienionych rzeczy...boję się raczej samotności, niespełnienia, przyszłości...ale napweno nie boję się śmierci...


[quote="carpathia"]A można zgłosić reklamacje? Nie ma odpowiedzi "niczego" [/quote]nie wierzę w to że się niczego nie boisz...nie ma takiego czlwoeika, jednakże ukrywasz swóje lęki przed samą sobą...




[quote="krwiopijka"]Poza tym jest kilka motywów, które wywołują u mnie dreszczyk niepokoju (jak naprzykład pływanie wpław po oceanie czy badzo głębokim jeziorze - kto wie, jakie ogromne stworzenia mogą czaić się gdzieś pod tobą?), ale to raczej przyjemny dreszczyk. [/quote] Heh krwiopijka skąd ja to znam...i chociaż wiem żę w jeziorze nie ma potworów ani tym podobnych to na samą myśl tego zę ,moe nogi są 1,5 metra pod wodą np. przy głębokości 40 m mnie przeraża...tak samo glony i wodorosty, wiem że tam sobie tylko rybki spokojnie pływają, ale nogi ani ręki tam nie włożę...

nev!, kasia...123, ja nie wiem, naprawdę jak można nie kochać koni

Boję się, że obudzę się zupełnie sama, bez ludzi znajomych. O. I węży panicznie. I pająków... :roll:

[quote="Juni"]nie wiem, naprawdę jak można nie kochać koni [/quote]
ja je szanuję, ale panicznie się boję. Ktoś mi orzekł kiedyś, że wręcz mam fobię.
Ludzie mnie namawiają aby przełamać się, i do konia podejść. Nigdy w życiu. Już na samą myśl nogi mam jak z galarety,serce wali jak głupię, robię się blada niczym ściana i mam ochotę wiać jak najdalej.
Na kuligu nie potrafiłam się dobrze bawić, tylko siedziałam sztywno błagając w duchu aby to wszystko sie jak najszybciej skończyło. Oł noł,noł, konie to nie dla mnie.

Fatty, ile razy koń mi nadepnął na nogę, ile razy przygniótł do ściany. A ile razy z niego zleciałam?! A mimo wszystko kocham. Może to się dziedziczy? A może jakieś złe wspomnienia? Przecież konie to takie sympatyczne kochane wielkie misiaki

A próbowałaś z kucykami? Jakieś malutkie? Na większości festynów są kucyki...

Warzywka, znaczy sie zostania warzywkiem, chodzi o to ze sie jest takim z deka ulomnym ,a zreszta wiecie o co chodzi:P

Filip11, warzywko... Człowiek, który wegetuje - jak to mówisz jest warzywkiem niekoniecznie jest ułomny. Są to zazwyczaj ludzie, którzy nie widzą sensu w kontakcie z innymi ludźmi, którzy wolą zaszyć się w swoim pokoju i robić tylko to co muszą. Ułomność? Niekoniecznie. Pewnie większość z nas miało lub będzie miało w swoim życiu taki okres gdzie woli ograniczyć się do czynności zaspokajających potrzeby życiowe...

[quote="Juni"]A może jakieś złe wspomnienia?[/quote]
boję się koni chyba od zawsze.

[quote="Juni"]A próbowałaś z kucykami? Jakieś malutkie? Na większości festynów są kucyki... [/quote]
do kuca też się nie zbliżę, za nic. Blokada nie do przebycia.

[quote="Juni"] ile razy koń mi nadepnął na nogę, ile razy przygniótł do ściany. A ile razy z niego zleciałam?! A mimo wszystko kocham[/quote]
to tak jak u mnie z psami Wiele razy zostałam obwarczana, szarpana,pogryziona a życia bez nich sobie nie wyobrażam-to moja miłosć i pasja

[quote="Fatty"]Juni napisał/a:
ile razy koń mi nadepnął na nogę, ile razy przygniótł do ściany. A ile razy z niego zleciałam?! A mimo wszystko kocham

to tak jak u mnie z psami Wiele razy zostałam obwarczana, szarpana,pogryziona a życia bez nich sobie nie wyobrażam-to moja miłosć i pasja [/quote]

bo zwierzaki takie futrzaki to w ogóle kochane paskudy... :zakochany:

Ja, tak najbardziej to boję się tylko jednego. Mam wielki strach przed wielką, głęboką, ciemną wodą. Nie chodzi ogółem o wodę, bo pływać lubię, tylko właśnie o taką bardzooo głęboką, środek oceanu przypuśćmy. Niewiem co bym zrobiła gdybym się na takiej znalazła... jak tylko myślę to mi się kręci w głowie. Najgorsze jest to, że ta fobia się powiększa, np jak na wakacjach byłam nad takim jeziorem i tam było tak, że woda była mi do szyii a później takie urwisko było że jakieś pół metra nademną by sięgała i ja tam wpadłam, a ludzie pływający mieli gdzieś, dobrze, że jakoś wypłynęłam...