szczury.org

kup nutri drinka i podawaj jej w strzykawce zamiast wody...

kupię dzisiaj, ale nie wiem czy będzie w ogóle w stanie to przełknąc, wodę już ledwo przełyka..

Dzisiaj w nocy pożegnałam mojego Aniołka Do ostatniego dnia jadła(piła) ze strzykawki. Nie ruszała się, tylko leżała na boczku i czasem podnosiła główkę. Z dnia na dzień kosteczki były coraz bardziej wyczuwalne. Od poniedziałku jej stan się pogarszał, od czwartku było trochę lepiej, a później znów to samo.. Nawet poczułam swego rodzaju ulgę, kiedy odeszła, bo ostatnio przez te parę dni wciąż zastanawiałam się, czy to już, czy już teraz jest pora, żeby pomóc jej odejśc, nie potrafiłam zdecydowac. Teraz mam już pewnośc, że nie cierpi. Mimo, że byłam na to przygotowana, wciąż nie mogę uwierzyc, że nie ma już z nami tej puchatej, rudej kuleczki

Proszę o zmianę tematu na: Łobuzy dwa: Burbon, Gwiazdka/ Rudziaczek[*]

taka śmierć, gdy jesteśmy na to przygotowani, boli o wiele mniej niż taka nagła.. uwierz..


dla Aniołka [']

Biedny Rudasek [']['][']

Dla Rudej (*)

Wiesz Martucha? Kiedyś, gdy zobaczyłam to zdjęcie: http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/de8 ... 3532.html- pomyślałam: jak To Małe Rude dzielnie sunie, dotrzymując kroku obłokowi… Teraz pewnie żadna dla niej trudność na prawdziwym obłoczku pojeździć… a Ty- kto wie, może zobaczysz kiedyś rubinowy błysk wśród chmur i uśmiechniesz się, bo będziesz wiedziała, że Rudziaczek puszcza do Ciebie oko …[*]

.....
one strasznie szybko przemijają, ale zawsze zostawiają nam "coś" na zawsze

Dawno mnie tu nie było...
Na początek chciałam Wam dziewczyny bardzo podziękowac za zrozumienie i ciepłe słowa
W najbliższym otoczeniu nie zawsze można to znaleźc jeśli mówi się o szczurach.
Nie zdążyłam się nacieszyc tą odwagą mojej Rudej kuleczki, dopiero stosunkowo niedawno nabrała pewności siebie.
Chciałabym zapełnic to puste miejsce w stadku. Najbardziej marzy mi się jakiś wykastrowany samczyk, ale jak wiadomo takie rzadko się trafiają, więc pewnie znów trafi na samiczkę, bądź samiczki

A teraz przedstawiam Wam nowego członka rodziny a mianowicie kundelka o imieniu Atlanta. Męczy się z naszą rodzinką już od czterech tygodni. Wtedy właśnie przywieźliśmy ją z konińskiego schroniska Na początku koty były całkowicie przez nią ignorowane, ale do czasu... Teraz co prawda nie ma rozlewu krwi, ale lubi pokazac kto tu rządzi. Czasem jest pełna harmonia, a czasem( szczególnie jak któryś z kotów "przypadkowo" podejdzie do jej miski) powstają konflikty. W stosunku do ludzi jest zawsze, bez wyjątku łagodna jak baranek i nieustannie próbuje zmieścic się na kolanach Przylepa straszna, nie odstępuje człowieka na krok.
A oto i nasz potwór:

diabeł wcielony

















proszę nie zwracac uwagi na moją jakże gustowną fryzurę i spacerowe bambosze



Tygrysowi także trafiła się mała sesja zdjęciowa tutaj dwa:




A tu szczurzydła przebrzydłe


wygrzebane z czeluści komputera zdjęcie Rudziaczka robione dośc niedawno

Jaka śliczna Atlanta Cudowna. Zawsze chciałam psa większego niż "XS"