szczury.org

E-Wela, z chęcią Cię zaprosimy do nas na oglądanie nutrii i szczurasów.

Już się nie mogę doczekać
Pozdrawiam ja i ABS, braciszek Atenki

omójboże, jaki słodziak !

o jakie duże stópki do całowania!! Cudny!
A jaką ma w dotyku sierść? Jest mięciutki i puchaty czy raczej szorstki??

Bardzo trudne pytanie bez jednoznacznej odpowiedzi, bo futerko jest i miękkie u szorstkie – miekki jest puch a wlosy ościste są długie i daja takie dziwne wrażenie dotykowe

Achaja jest już u nas. Zapraszam do naszego tematu:
http://szczury.org/viewtopic.php?f=37&t ... 17#p689317

i co, mam zamknąć, przenieść do działu inne zwierzaki (jako wątek o nutriach) czy zostawić dla ewentualnych innych nutrii? (pytanie do autorki tematu)

Ja bym prosiła o zrobienie z tego ogólnego tematu o nutriach i przeniesienie do działu "inne zwierzaki".

Wieści o Achai - mała powoli się do nas przyzwyczaja, a konkretnie to do mnie. Robi postępy niemal z dnia na dzień i naprawdę jestem tym mile zaskoczona. Bez żadnego strachu podchodzi do ręki i bierze z dłoni jedzonko - dałaby się pokroić za pomidory, ogórka, marchewkę, gotowane ziemniaczki, płatki z błonnikiem i płatki owsiane. Niedawno zjadła na raz całego pomidora, myślałam, że pęknie. Lubi też podgryzać korzenie mniszka lekarskiego i gałązki jabłoni. Nie gardzi liśćmi z rzodkiewek i gotowanym makaronem.

W klatce daje się głaskać, czasem się przy tym rozpłaszcza i robi "mmrr mmrrr mmmrrr", szczególnie jak drapię ją koło uszka lub tuż za wąskami . Jak ma dość głaskania lub w ogóle go nie chce, odwraca się przodem, pokazuje zęby, stroszy futerko i robi ostrzegawcze "mmmmmmmmm", ale wystarczy, że się do niej spokojnie mówi, a zaraz się uspokaja i daje dotknąć. Nie gryzie, nawet jak wybitnie coś jej nie pasuje. W ogóle jest szalenie cierpliwa i podziwiam jej spokój, szczególnie że czasem nie mogę się powstrzymać przed głaskaniem i mizianiem jej i nie przestaję mimo jej ostrzeżeń, a ta po chwili odpuszcza, układa się, a jak ma już naprawdę dość to po prostu odchodzi. Czasem jeszcze płoszy się na nagły hałas lub ruch. Denerwowały ją nasze kotki, ale dzisiaj już z ciekawością je niuchała przez pręty klatki. Za to nasze kotowate futra się jej boją.

Na wybiegu łazi, zwiedza i niucha, jest ciekawska, ale jeszcze ostrożna i niepewna. Mogę do niej podejść, a gdy spokojnie do niej mówię i powoli się przysuwam, to mogę nawet wziąć ją na ręce i odnieść do klatki.

Jestem moją Achajką coraz bardziej zachwycona.

może to głupie, ale się zastanawiałam jak duże kupy robi nutria jak kot, czy bardziej królik, fretka?

Robi bobki, na razie tak ok 2 x większe niż szczurze.

słodkie stworki
Mam do nutrii szczególny sentyment – dwa razy miałam okazję zaznać radości obcowania z tymi wyjątkowymi zwierzaczkami. Kiedy pierwszy raz , późnym wieczorem , przywieziono mi odrzucone przez matkę maleńkie stworzonko z niedużej hodowli pod Wrocławiem ( nie mojej ) , nie miałam pojęcia o doznaniach , jakie staną się naszym udziałem. Nutria była w kiepskim stanie i z krwawą biegunką, ale z pomocą marchwianki i babcinych rad udało się ją utrzymać po tej stronie.
Dzieciaczek dostał termofor owinięty szmatkami , ale w nocy płakał jak niemowlę (dosłownie) i pudełko lądowało przy mnie na łóżku , z moją ręką wewnątrz, na małym ciałku ; po jakimś czasie budziło mnie piekielne swędzenie i okazywało się , że nutria uparcie mościła mi się w zagłębieniu szyi , niedługo potem z uwagi na moje uczulenie spała z innym domownikiem.
Gusia ( a jak się miało okazać – wspaniały męski Guś ) przed upływem tygodnia znał swoje imię i wkrótce całkiem dobrze kojarzyła również imiona domowników (!); nie zdarzyło jej się załatwić na podłogę – miała swoją miskę z wodą ; lubiła też po zmianie wody wkładać tam otrzymane warzywka i porządnie przeprać je przed przystąpieniem do konsumpcji. Wylegiwała się na wersalce gdy była w domu sama, a słysząc klucz w zamku pędziła do drzwi – od zeskoków z łóżka miała biedulka czasem obolały ogon. Nutria uwielbiała wspólne zabawy – z paskiem od szlafroka czy sukienki to nawet nasz szczeniak nie dokazywał z taką uciechą ; lubiła też bawić się uszami wyżła , który jednak tych radości nie podzielał i z pokoju wzywał nas , dorosła rosła ciapa , żałosnym skomleniem – przychodziło się wówczas i zabierało rozradowanego szkraba huśtającego się na psich uszach. Kiedy Guś umyślił sobie spanie razem z psem , ten nie potrafił odtrącić ogoniastego stwora przyklejonego do jego bezbronnego brzucha.
Mieszkając z ludźmi Guś nasiąkał nimi i zadziwiał upodobaniami żywieniowymi czy nawykami ; koleżanka studiująca weterynarię zdumiewała się widząc Gusia pałaszującego z nami mięsko , żebrzącego wśród gości o swój przydział podczas krojenia tortu , wygrywającego przed innymi w zbieraniu z podłogi spadłej kostki czekolady. Co jadła jego rodzina , chciał jeść i on.
Najbardziej zaś zdumiewał rozsmakowaniem się w herbacianych fusach , co zademonstrował kiedyś gdy stłukł się kubek ze świeżym naparem – przybyłą zmiotkę zaatakował , nie dając się odsunąć od ciepłych liści ; wtedy też po raz pierwszy i jedyny zawarczał na mnie .
Niezwykłe to było stworzenie i kontakt z nim był zdumiewający , bliższy i serdeczniejszy niż ze szczurkami czy królikiem. Wspominamy go z ciepłem w sercu
A dzięki niemu pozostałym nutriom podarowano wolność i kolejne ich pokolenia całkiem pomyślnie żyły sobie na wsiowej swobodzie

unipaks nic dodać nic ująć, sama prawda.

Świetnie się czyta o tych stworzonkach, muszą być naprawdę wspaniałe!

Wczoraj nutria dała mi popalić.

Już bez żadnego problemu dowolnie ją głaszczę i biorę na ręce. Po wybiegu wsadziłam ją do klatki... a Achaja zaczęła w niej szaleć. Biegała wzdłuż kuwety, gryzła pręty, fukała, robiła te swoje "mmmmmrrrr" i nie mogła się uspokoić... Otworzyłam klatkę, zaczęłam do niej gadać i głaskać ją. Achajka ulokowała się w swoim koszyku, rozpłaszczyła... a ja ją głaskałam i drapałam, po pyszczku, pod bródką, po zębach, za uszkiem, po brzuszku, pod paszkami. Achaja coraz bardziej się rozpłaszczała, zaczęła delikatnie tyrkotować ząbkami, robić "umm ummm ummm" w końcu położyła się na boczku, nadstawiając mi cały brzuszek do miziania Ziewnęła, zamlaskała i tak sobie zasnęła No to i ja poszłam spać.

Ale o 4 rano obudziło mnie jej pełne żałości nawoływanie - fukanie i poszczekiwanie... musiałam do niej wstać i znowu ją głaskać i mówić do niej i drapać ją aż usnęła. Normalnie jak ja ją będę musiała usypiać tak co noc, to chyba padnę ze zmęczenia i niewyspania.


Nigdy nie sądziłam, że nutrie mogą aż tak się przywiązać do człowieka, tzn. czytałam o tym, ale to co innego niż obserwować to na co dzień.... Achaja jest u nas tylko kilka dni, a zrobiła takie kolosalne postępy w oswajaniu, że codziennie na nowo mi opada szczęka.