szczury.org

No i mówiłam!? Mowiłam!

Historia dnia dzisiejszego (lub raczej wczorajszego) zaczyna się w momencie kiedy ja, która zazwyczaj śpię do 12, wstałam o 7 by pomóc Sky ze zdjęciami małych bid.
Przy śniadaniu jeszcze spróbowałam: Napiszę wam podanie... W sensie prośbę 'Upraszam się o zgodę na przytaszczenie kolejnego...', ale w dpowiedzi uslyszałam: ANI MI SIĘ WAŻ KOLEJNEGO SZCZURA DO DOMU ZNOSIĆ! BO NIE!
Wsiadłam w autobus w duszy mówiąc sobie : Okej, przeczekam burzę. Za jakieś dwa miesiące zaadoptuję samczyka, którego wykastruję i wrzucę do moich bab.
Dotarłam na miejsce i grzecznie zapisywałam w zeszyciku, 'jaka płeć? a wiek jaki? i umaszczenie... ohoho jaki młodziutki! Ale słodzizna hihi '
Nie wiem co mnie podkusiło, żeby wyręczyć dziewczynę która nam pomagała w wyciąganiu ślicznego wacika. No i wpadłam w sidła tej malizny. Jej oczka mówiły :'weź mnie! weeeź! przecież dałam ci się pogłaskać po brzuszku! Będę Cię kochać!' A ja nieee nie moooogę, przeeestań...
Sky mówi więc : no bieeerz do rękawa i nie marudź.
A ja: nieeee! nie moooogę, ja nie mam ... no nieee nie ee, nie róbcie mi tego, nie wezmę jej nieee! Ok. Jest moja.'

POWITAJCIE MICKIEWICZ!
zdjęcia w najbliższym czasie

czekałam na ten wpis

CHCEMY ZDJĘCIA, CHCEMY ZDJĘCIA!

Mickiewicz? Jako polonistka jestem zachwycona

Dawaj zdjęcia tego szkraba!
Mickiewicz - padłam, boskie.

Z doświadczenia wiem, że ten, którego: nie, nie mogę, no naprawdę nie mogę... Cholera, no właź do rękawa, nikt nie zauważy
...są Tymi Szczurami. Patrzą Ci w oczy i wiesz, że należycie do siebie.
No i jak można odmówić?

A tak swoją drogą, skoro we Wrocławiu tak dużo jest zaszczurzonych, to mogłybyśmy kiedyś zorganizować spotkanie. W końcu miałabym się z kim nagadać o szczurach, bo w domu mnie nie rozumieją

Jest wątek spotkaniowy, miało być chyba niedługo ale temat umarł

No cóż, jak zobaczyłam, jak Yen patrzy na małą, a mała na nią, od razu wiedziałam, że z rąk jej nie wypuści, potrzebowała chyba tylko odpowiedniego bodźca Szkoda, że jej siostra kapturkowa też się nie załapała

Mickiewicz pięknym szczurem jest

Sky:
Yen:
Zawsze byłam zdania, że fotografowanie zwierząt bywa czasem niebezpieczne Dawaj fotki wieszcza!

Dziś obiecane zdjęcia!
Mickiewicz jest u mnie ósmy dzień. Pomimo że jest bardzo uległa i niezaprzeczalnie jest miziakiem ciapciakiem, trzeba będzie nad nią chwilę popracować. Jest łagodna, ale w relacjach z człowiekiem bardzo się stresuje. Stres-bobki to dla nas właściwie codzienność. Jak się można domyślić... nasza codzienność pachnie gorzej niż jakakolwiek stajnia.
Poza tym na wybiegach zachowuje się nieco płochliwie ale widać, że biegając wolno czuje się pewniej niż na rękach. Jest to pewnie spowodowane tym, że ( z tego co wiem) poprzedni właściciel trzymał szczury o prostu w pokoju na zasadzie 'hulaj dusza, piekła nie ma'... Jak by nie było, każde spotkanie z Mickiewicz musi odbywać się w ubraniu 'roboczym' bo z pewnością trafi do prania. Mimo to - jest prze kochana Bardzo nieśmiało bierze z ręki jedzenie, co przy moich dziewczynach jest niespotykane. I ma jeszcze taką typowo dziecięcą sierść - mięciutką jak puszek




Oprócz tego u mojego chłopaka zamieszkali :
Bezimienny i Pierdzielec




maluchy kichają ale już są faszerowane vibovitem

A na rozweselenie w te deszczowe dni, Mistrz spania! Awantura!




Oraz Drzemka podczas wybiegu:
Liberia - Mickiewicz - Awantura



Pozdrawiamy i.. niedługo filmik

Bo tak zawsze - jak już załatwicie śmierdzącą sprawę, będzie cudnie. To jak z Kaszmir, ale my już jesteśmy na prostej dążącej ku bezbobkowości

Chłopcy są śliczni <3

http://tinypic.com/view.php?pic=x2um4l&s=5 "let me goooł, let mi gooooł!"

To tak wygląda jakby ona wychodziła, ale nie! Patrzcie ! ona śpi I spała tak przez dobre pół godziny!

Matulu! Cudne te Twoje dziewczęta.
Chłopcy też śiczni, przekaż mizianko.

Co do stresokupek, to Ci powiem, że moja Buńka do tej pory je robi jak tylko ją wyjmuję z klatki i zaraz jak wyjdzie na wybieg. A ma już dwa latka. Też jest bardzo płochliwa, nie była dobrze traktowana za mlodu i już jej tak zostało, szczurasy są strasznie pamiętliwe. Trzymam kciuki za Mickiewicz by szybko się nauczyła, że nie ma się czym stresować.

aaaaaaaaaaa <3 <3

tyle jestem w stanie napisać

Emi, ona na wybiegach nie robi na szczęście... ale jak tylko się ją weźmie na ręce to niestety... Ale Awantura też tak robiła, a teraz ..? NIC, jest tak otwarta na ludzi (no może raczej na mnie) że aż miło patrzeć ( z resztą zdjęcia mówią same za siebie)! Rozważam zrobienie treningu zaufania, to by nam mogło wiele pomóc

Obiecany filmik
http://www.youtube.com/watch?v=8vPZ7gFl ... e=youtu.be

Mickiewicz mnie rozczula - nie daje się złapać, ale przed chwilą niby to nieśmiało podeszła, szybko przebiegła po moich ramionach i przeszła dalej łóżkiem jakby się gdzieś spieszyła i wróciła do klatki - jakby wyszła tylko po to żeby przejść mi po ramionach ale nie dać po sobie poznać że o to chodziło! wiecie o czym mówię, prawda?

Ale super historie Dobrze, że tylko 4 strony, bo bym cały dzień spędziła na czytaniu
Będę śledzić!