szczury.org

IHime pisze:Palmyra już w domu!

to świetnie gratulacje

IHime pisze: Mama się bardzo zdenerwowała, bo bała się, że jej nie złapie, a Blondyś sama jej weszła na ręce. Kupiła mamę całkowicie i teraz mama chodzi i mówi, jakie to wspaniałe zwierzaki.

geniusz szczura, zrobić swoje a potem tak sytuację odwrócić, że w ostatecznym rachunku człowiek wychodzi totalnie roztkliwiony

IHime pisze:Palmyra już w domu!

prosimy o szczegóły (również wizualne), też chcemy sobie po -ochować i -achować nad maleństwem

pokaż malutką Palmyrkę! pokaż pokaż!

pokaż,pokaż

Zajawka:


Nie chciałabym przechwalić, ale maleńka jest szczurem idealnym. Jest fantastycznie oswojona, lgnie do człowieka, wydaje mi się, że od samego początku reaguje na imię, a przynajmniej na każde wołanie , żadna z moich starszych paskud nie bawiła się z ręką tak, jak ona. Dlatego tym bardziej mam poczucie winy, że łączenie nie idzie nam najlepiej.

W momencie, kiedy mała przyjechała, sytuacja była dość skomplikowana: 3 labisie w zredukowanej willi odbywały kwarantannę, Gadzinka mieszkała z Misiem, Blondyś-agresorka przebywała na wygnaniu w chorobówce, a ponowne łączenie szło bardzo kulawo.

Po doświadczeniach z Misiem, bardzo się bałam łączenia Palmyrki z Blondysią, ale to Gadzinka okazała się prawdziwym problemem. Misiu zaakceptował małą bez mrugnięcia, od drugiego dnia jej pobytu u nas mają wspólne wybiegi w szczurzym pokoju, a właściwie na szczurzej kanapie. Blondyś potargała nieco małą, mała podarła paszczę, a potem był spokój, Blondyś małą uprzejmie ignorowała, mała starała się być niewidzialna. Jak na pierwsze spotkanie, całkiem nieźle. Na początku Gadzinka postępowała tak samo, ale przedwczoraj jej odbiło i udziabała dzieciątko do krwi. W sumie skaleczenie nie jest wielkie, ale przeraziło mnie nie na żarty. Co gorsza, wczoraj było to samo.
Do tego forum padło i nie miałam pojęcia, co dalej. Pamiętam zasadę "póki krew się nie leje, jest dobrze", ale co jeśli się polała?

Dzisiaj Palmyra spędza pierwszą noc w klatce z Misiem. Misiu raz po raz udowadnia, jaki jest cudowny. Akceptował ją na neutralu, bez mrugnięcia na swoim terenie, klatki nawet nie musiałam szorować. Bawi się z maleńką, jakby był malutkim szczurkiem. Bywa zabawnie, kiedy zapomni o swojej masie.
Dwie baby nocują w pożyczonej chorobówce, a labisie nadal się kurują. Chwilowo nie bardzo wiem, co dalej...

IHime pisze: Bawi się z maleńką, jakby był malutkim szczurkiem. Bywa zabawnie, kiedy zapomni o swojej masie.

trzymamy kciuki z łączenie oby przebiegało bezproblemowo

no to trzymam kciuki za Palmyrkę, niedługo przyjedzie do mnie Missi, oby u mnie ją szybko wpuściły do stada i nie robiły cyrków
a Misiu widzę, że spisuje się świetnie i jestem z niego dumna!

Przyjdzie pora, będzie rada. Dobrze, że na ten czas malutka znalazła starszego brata w Misiu A śliczna jest !
Może Gadzinka zazdrosna o ulubieńca

Misiu chyba wybrał sobie nowe imię. Brzmi ono: "ależ on jest ogromny"! Waży już ponad 400g, a rośnie w równym tempie z Palmyrą. Dlatego ja niemal nie zauważam rozwoju obojga, tylko co ktoś przychodzi, to kreci głową z niedowierzaniem. Widzę, że rosną, kiedy Palmyra wyciąga się na dłoni i z dnia na dzień zajmuje coraz więcej miejsca.

Palmyra jest cudowna. Jest spokojna, jak na szczurzątko. Tzn. mogłaby się bawić bez przerwy, ale nie jest tajfunem, który się przetacza po pokoju i którego nie można spuścić z oka. Lubi pogryźć kanapę, ale poza tym respektuje zakazy. Od pierwszego dnia reaguje na swoje imię, chociaż jej nie uczyłam! Kocha każdego człowieka, wyliże, wymizia, da buziaka. Uwielbia nurkować w dekolt.

Dalej przepychamy się z łączeniem. Misiu mieszka z Palmyrą i dogadują się bezbłędnie. Gadzinka wróciła do Blondysi i po kilku bardzo głośnych awanturach ustaliły hierarchię po dawnemu, z Blondysią na szczycie. Po ugryzieniu Palmyry zrobiłam przerwę, której potrzebowali oni, a przede wszystkim ja. Ponowne spotkanie całej czwórki uświadomiło mi, jak determinująca jest dla szczura pozycja w stadzie. Gadzinka-alfa była krwiożercza. Gadzinka-beta przyjmuje Palmyrę z niewzruszoną obojętnością. Blondi leje młodą i młodego, ale rozlewu krwi nie ma, a oni już nauczyli się wywalać na plecki, kiedy trzeba. Oby nie było gorzej, to powoli jakoś sobie poradzimy.

W stadku labisiów też zmiany. Beziutka chorowała i może to jej osłabienie wykorzystała Cookie, a może Bezia miała depresję i mniejszą odporność, bo została pokonana przez Cookie. Faktem jest, że Cookie jest alfą. Potrafi okropnie znęcać się nad Beziutą, a białaska przybiega do mnie po ratunek, cwana jedna. Wskakuje mi na ramię, albo przytula się do boku i wie, że tu już Cookie jej nie dorwie.

Trzeba by jakieś zdjęcia porobić, ale czas dzielony między trzy stadka znika jak kamfora. Próbowałam sfilmować zabawę Misia z Palmyrą, ale to żywioł i nie nadążam!

Palmyra jest cudowna, a Misiu - kochany; dla nich ode mnie podwójne buziaczki, jak też dla Beziutki, żeby doszła do formy i żeby nikt już nie mógł się nad nią pastwić.
Mam nadzieję, że kłopoty zdrowotne labisiek należą już do przeszłości! Głaski dla wszystkich!

A tu prawdziwe rewolucje, jak widzę
Boże, ależ jestem zacofana. Wstyd i hańba.
Chyba poproszę o sesję indywidualną każdego Majaka z osobna

Kudłaczki wygłaskane na tyle, na ile pozwoliły.

Znalazłam jeszcze jedno zdjęcie Palmyrki.
Nie mogę za nią nadążyć z aparatem! Dzisiaj zaliczyła pierwszy całkiem swobodny spacer po podłodze. Wcześniej chodziła, ale trochę się bała i trzymała się blisko mnie, a dzisiaj coś się odblokowało i bez wahania zwiedziła wszystkie kąty. Co więcej, Misiek wreszcie się odważył i podążył za nią. Mój kochany cykor dorasta.

Mam też gorsze wieści: Palmyra zarobiła kolejnego solidnego dziaba od Blondyśki. Wczoraj labisie zakończyły kwarantannę i spróbuję łączyć Misia i Palmyrę z nimi, a stare zrzędy niech sobie mieszkają we dwie.

trzymam kciuki, powodzenia!
malutka przepiękna...

Piękna!

Piękna! moja już od dawna lata po podłodze, niedługo będzie śmigać po ścianach ja też proszę o sesję indywidualną! a z Misia jestem dumna