szczury.org

: **wt kwie 19, 2011 8:08 pm**

szybkiego powrotu do zdrówka

: **śr kwie 20, 2011 9:01 pm**

Wypudrowane...

Leia pudrowanie plecków uznała za pieszczotę, rozłożyła się jak dywanik i zgrzytała zębami. Przy brzuchu już wierzgała łapkami, ale nie przesadnie. Stefan w obliczu proszku najpierw udawała, że ona nic nie czuje, nic nie widzi, po czym nagle wypuściła 86
dodatkowych odnóży i przebierała nimi raźno w celu uwolnienia się. Po tych dwóch delikwentkach mój dekolt definitywnie jest odrobaczony, choć na moje oko tego nie wymagał. Do Nevina podeszłam racjonalnie - przygotowałam
rękawiczki. Przy plecach była lekko zniecierpliwiona, a przy brzuchu podniosła larum, jakbym ją ze skóry obdzierała. Całe szczęście pudrowanie trzy razy tylko i to co pięć dni. Jakby było codziennie, Białosz znalazłby najciemniejszą dziurę, wlazł w nią i szczerzyłby złowrogo kły na mój widok

.

: **śr kwie 20, 2011 9:15 pm**

Stefan stonoga

: **czw kwie 21, 2011 9:42 pm**

Przyznam sie, że trochę się niepokoiłam o przebieg pudrowania ( pamiętna, jakim nieprzyjemnym doznaniem było dla naszej Finlandii mycie łysinki w Nizoralu

).
Dobrze, że jakoś to idzie i dajesz radę, wymiziaj dziewuszki w nagrodę!

: **pn kwie 25, 2011 9:42 pm**

unipaks pisze:( pamiętna, jakim nieprzyjemnym doznaniem było dla naszej Finlandii mycie łysinki w Nizoralu ).

Pudrowanie to pikuś, jak pomyślę o myciu Nevina Nizoralem włosy stają mi dęba na głowie...

Dzisiaj odbyło się drugie (na trzy zaplanowane) pudrowanie. Przebieg właściwie ten sam, co ostatnio - Leia zgrzytała, Stef pedałował, a Neve darła gardziołko przy podwoziu. Miałam jednak wrażenie, że wszystkie potraktowały to już spokojniej.

Tutaj już po, w wyparzonej klatce.

"Biała jak byłam, tak jestem", czyli Nev rozmyślający nad celowością proszkowania

Białosz po aplikacji wykazywał różne cudowne moce. Konkretnie - moc kierowania się w dwie strony na raz (sądząc po stopach) i ponadnormalną skoczność:

Leia wzbudza we mnie samą czułość i nadmierną miękkość serca, ten mały zgrzytający gacek...

Koszykówka

Białosz wykazuje ostatnio nigdy wcześniej nie ujawniane zapędy gniazdownicze.

Stefan patrzy powątpiewająco...

I ma rację, bo niedoświadczony, ale pełen zapału Nevin zapchał wejście na amen...

Ale co to Stefkę obchodzi, skoro ona tu:

A Stefką się martwię, bo guzka wymacałam przed świętami. Miękki, nie przyczepiony, od czwartku nie urósł. Jutro ją wezmę do weta...

: **wt kwie 26, 2011 10:05 am**

i co ze Stefką?

: **wt kwie 26, 2011 1:08 pm**

Wet powiedział, że trudno określić czy to guz sutka czy inne badziewie, jeśli urośnie będziemy ciąć

. Ewentualnie może dać homeopatyczne leki, jednak nie ma żadnej pewności czy pomogą. Problem w tym, że są w zastrzykach, a Stefka po ostatnim (i jedynym w swoim życiu) zastrzyku rozdrapała sobie plecy do mięsa... Boję się, że znów byłoby to samo, a nawet pomijając ból biednej miśki, to groźba zakażenia takiej rany przy osłabionym organizmie może być duża - wtedy i tak antybiotyk brała, więc nic się nie zadziało.
Na myśl o tym, co agut może wymyślić po operacji robi mi się słabo...

: **wt kwie 26, 2011 4:42 pm**

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i010.jpg ach ta mina

słodziak jeden

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i032.jpg cudne pysie wyczekujące na coś

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i049.jpg jaka niewinna poza i mina, cudne zdjęcie no i Stefka oczywiście

Zdrówka dla dziewczyn w szczególności dla Stefki. Oby to nic groźnego i samo znikło .

Buziaki dla słodzików przesyłam

: **wt kwie 26, 2011 9:15 pm**

oby to nie było nic groźnego. niech się odczepią te wszystkie paskudztwa od naszych pupili

trzymamy kciuki

: **wt kwie 26, 2011 9:29 pm**

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i010.jpg faktycznie słodka jest

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i049.jpg jaka minka fajna

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i046.jpg Białosz wiosnę poczuł i wije gniazdo jak nasz niebieściak

Miejmy nadzieję, że u Stefki jakos się ten guzek sam rozejdzie, a w najgorszym wypadku okaże się tylko niegroźnym gruczolakiem... A czy możliwe, żeby to był ropień, jeśli jest miękki? Tylko że ropnie chyba szybciek rosną $:-\$

Oby się samo wchłonęło albo przynajmniej nie rosło więcej!
Wygłaszcz szczurę, dla Lei oraz Neviśki także głaski ode mnie

: **wt kwie 26, 2011 9:49 pm**

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i001.jpg - mała mądrala

i gosposia totalna jak dalej widać

(skąd my to znamy

)
jeszcze ciut zimowo u Was: http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i032.jpg
ale też i jasno wiosennie http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i049.jpg

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... t=i016.jpg
- jakie porozumiewawcze spojrzenie Stefki "reszta śpi, to co mi dasz ?"

Trzymam kciuki, żeby cokolwiek to jest, co się do drogiej agutki prypałętało, przepadło samo, i żeby obyło się bez interwencji.
Jakkolwiek jednak będzie nie ma innej opcji niż dobrze ! Przecież to Stefka jest, młoda, silna i radę da !

homeopatyczne, niech zgadnę theranecron ? byliście u dra Czerwińskiego ?
(jeśli to to, to niewielkie martwice czasami się tworzą, ale nie po każdym podaniu)

: **wt kwie 26, 2011 10:11 pm**

Dziękujemy za dobre myśli! Jutro słodziaki od Was wymiziam, bo dzisiaj już załadowane do klatki relaksują się na hamakach. Oprócz Stefki, która oczywiście daje koncert na prętach

.

ol., nawet nie zapytałam co to za lek, bo wizja kłucia aguta jest mi bardzo niemiła i traktuję ja jako ostateczną ostateczność. Problemem nie jest martwica, tylko nerwica - miśka ostatnio rozdrapała sobie karczoch jak tylko wróciliśmy od weta - żadna martwica się jeszcze nie miała prawa pojawić...
I faktycznie - w "Twojej" klinice byliśmy, przeniosłam się ostatnio, w końcu jak najlepsza, to najlepsza. Ale nie byłam u samego dr Czerwińskiego, tylko u dr Niklewicza. I nie wiem jeszcze co myśleć... Kiedy czytam o tym jak wygląda diagnozowanie i leczenie we Wrocławiu czy Warszawie, to wydaje mi się, że mieszkam na innej planecie $:-\$ .

Bardzo bym chciała, żeby się paskudztwo wchłonęło i zostawiło moją słodką Stefanię w spokoju... Może faktycznie tak się stanie, skoro tak zaklinacie razem ze mną

.

: **sob kwie 30, 2011 5:02 pm**

manianera pisze:Kiedy czytam o tym jak wygląda diagnozowanie i leczenie we Wrocławiu czy Warszawie, to wydaje mi się, że mieszkam na innej planecie $:-\$ .

otóż właśnie

może Ci będzie małym (choć oby absolutnie - absolutnie nieprzydatnym !) pocieszeniem, że jeśli chodzi o chirurgię to po 5 zabiegach u nich nie zdarzyło mi się mieć żadnych zastrzeżeń, szwy zawsze wytrzymywały do końca, rany goiły się ładnie ...
gorzej z innymi rzeczami, które potrafią się do ogoniastych przypałętać, diagnostyką, otwarciem ...
tutaj i ja zazdroszczę "wielkomiastowym" dziko i regularnie

tak sobie tylko myślę, czy to rozdrapaie u Stefki wtedy nie było po enro, bo nie pamiętam ? jeśli po enro, to nie wina nerwowości szczurki, to ten lek jest piekielnie odczynotwórczy po podaniu podskórnym, jedne szczurki nie drapią i tworzy się martwica, inne swędzi i drapią - i się dziurawią; ale po tym co się stało Misiowi powiem Ci, że nie wiem które jest lepsze (w sensie czego się mniej obawiać), rana się jątrzy -fakt i moża zakazić, ale i martwica jeśli za wcześnie odpadnie zostawia dziurę w ciele, którą wcale nie łatwiej zaleczyć, a jeśli odpadnie dużo za wcześnie - jest dramat ...

(w homeopatii po zabiegu osłona jest najczęściej w postaci gentamecyny, ponoć bolesne, ale nigdy nie dawały u nas odczynów zapalnych; jednak jeden jedyny raz dr dał enro, dlatego warto zapytać zanim poda i powiedzieć, że szczurek źle toleruje enro w zastrzykach, w ostatecności prosić o rozcieńczenie)

w każdym razie - dalej kciukamy !

: **śr maja 04, 2011 8:15 pm**

ol. dzięki za częściowe uspokojenie co do kliniki. Stef faktycznie po enro tak się rozdrapała, ale wolę na razie dmuchać na zimne. Guzek się nie zmienia, ciura dostaje beta i jest rozpieszczana (co ma na celu rozpuszczenie guzka

). Widzę, że się szybciej męczy, jest bardziej polegująca, ale z drugiej strony energię na szaleństwa i wieczorne gryzienie prętów zawsze znajduje

. Intensywnie działam od zupełnie innej strony - oswajam dzikusa do bycia: 1) bez innych ciurów, 2) dużo ze mną. Stefka bowiem jest nie dość, że pędziwiatr i nerwus, to jeszcze nigdy nie przepadała przesadnie za ludzkim towarzystwem. A my uważamy, że jak woli z ciurami, to jej wybór i na siłę kontaktów jeden na jeden nie forsowaliśmy. Jednak wizja możliwej operacji ciąży nade mną i wyobraźnia produkuje obrazy oszalałego ze zdenerwowania aguta, chciałabym jej więc odjąć choć troszkę nerwó zawczasu przyzwyczajając do odosobnienia. Stefik początkowo oburzony teraz już spokojniej znosi takie sesje i sama już wskakuje na ręce kiedy się nad nią pochylę

. Słodziak mój kochany

!

Dzisiaj foty z wybiegu, głównie zaś spomiędzy moich ud

.
Widać przy okazji efekt dodatkowego oswajania Stefki - za najbezpieczniejsze miejsce na jedzenie uznała... sami zobaczcie

!