Moderator: Junior Moderator
Będą dumne z Ciebie, bo dotrze do nich, że cudowniejszej mamy nie spotkają nawet w najśmielszych snach. Mama, która szanuje pasje i wybory dziecka? Bezcenne. To nic, że czasami te pasje odstają od wytycznej. Wszyscy nie mogą być przeciętni, bo wtedy świat nie różniłby się niczym od paczki gwoździ.
wiem coś o tym moja jest podobna. mój ojciec trochę marudzi,ale też tragedi nie ma. moja mama właśnie (będąc w pracy) na szydełku domek robi i aparat wzięła... żeby "dzieci" ludziom pokazać 
i odlicza dnia aż mały Wo de Shu* przyjdzie na świat. przychodzi do domu pierwsze co : chłopaki. kupuje gerberki moja siostra pyta czy może- Nie!!!!! to dla chłopaków! masz swój obiad a one tego nie mogą i bebetki przede mną chowa bo zawsze im zjadam 
Szczęściary z nas.. 
Podejrzewam, że świetniej niż zwykle. Mieszka w nowym domku (u znajomej) z wykastrowanym przyjacielem. Czemu? Był wycofany. Źle czuł się w stadzie samców. Bał się ich. Nie socjalizował się ze stadem. Samotny w tłumie. Siedział zawsze na najwyższej półce i obserwował, co robią chłopaki. Bał się zejść. Nigdy nie został zdominowany przez żadnego z samców, a oni widzieli w nim strachliwą i zgrabną samiczkę a nie chłopa z jajami i towarzysza wygłupów. Jak widział, że kroi się bójka, to spierniczał z prędkością światła. Nie rzucał się do miski z żarciem, bo się po prostu bał. Jadł niewiele. Dokarmiałam Go. Niezwykle spokojny i ułożony. Jak odebrałam Go od Veereny i wpuściłam do stada, to wlazł na półkę i siedział ze 3 dni. :| Veerena, pisałam Ci o tym. Pamiętasz? Musiałam mu żarcie pod nos podstawiać. Później się troszkę ośmielił. Schodził na dół, zwiedzał willę ale ostrożnie. Minęło ponad 5 miesięcy a on dalej zachowywał się tak samo. Jakby dopiero dołączył do stada i nikogo w nim nie znał. Skradał się. 
Pierwszy raz oddałam własnego szczura.. i czuję się okropnie ale przypuszczam, że Nemez w ogóle za mną nie tęskni.. )
a tu proszę Nemeziusz pokazał, że jest inaczej 
Trzymam kciuki za Nemeziusza to dla jego dobraa to najważniejsze Dokładnie.IHime pisze:My dla nich, nie one dla nas, prawda?
Kiedyś widząc zbliżającą się rękę po prostu uciekał a teraz sam podchodzi do ręki i zabiera smakołyk. Powoli i uważnie ale podchodzi. Jest wybredny, bo sporo żarcia zostawia w misce. A może za dużo mu daje.. :| Siadam z nim na łóżko i pozwalam mu wspinać się po mnie ale muszę się nie ruszać, bo on zwiewa przy niewielkim ruchu. 
Cieszę się, że mimo choroby ma tyle energii. Gdyby Kovu żył, a Nmeziusz nie "wariował" i mieszkał z nami, to na pewno z miotu A trafiłby do nas tylko 1 samczyk.
