szczury.org

Ale masz kanapowych dewastatorów. Pacce na muchy tez nie popuszczą

Na szczęście Reksia nadrabia braki w muchołapce łapiąc i zjadając muchy. Cudownie przy tym mlaszcze! (mlaska?)

Właściwie to już nie kanapa. To szkielet kanapy

Gdzie dorwałaś niebieską wersję sputnika?
Świetne szczurasy, a jaki kawał roboty odwaliły z tym łóżkiem.

To jest najśmieszniejsze- ten sputnik to ta wersja mini, raczej dla myszek aniżeli dla szczurków. Dlatego nie ma góry, nikt by się nie zmieścił. Ale co ciekawe- czasem lubią sobie tam spocząć w pojedynkę Widać wtedy taki mały, śpiący kłębuszek

Taaa, owoc pracy przez ok. 1,5 roku, nie ma hop siup

To ja się wpraszam,aby dostojnie zasiąść na tej kanapie,a raczej wkomponować się w jej ukryte wnętrze,by w mniej,lub bardziej dostojny sposób wysiorbać Twoją kawę z Rabarbarem!

Nietoperrr, Rabarbar już przytupuje z niecierpliwością

http://s764.photobucket.com/albums/xx28 ... C08828.jpg
czyżby przodkowi tego imponującego tunelu ?
(aż mi się przypomniały szczupakowe labirynty, które prawie rok temu opuściliśmy ...)

Rabarbar otoczony młódkami - nie ma siły - musi pozostawać w pełni formy

no i nareszcie udało się "ustrzelić" Kwikównę, tajemnicze stworzenie i takie ... pełne

mizaństwo dla czwóreczki i dla Reksia czywiście

Dla Siwulki, która przecież tyle w młodości przeszła, dzielna mała [*]

Szkoda, że fotek nie widzę bo ciekawa jestem jak dziołchy się prezentują
Pozdrowienia serdeczne i miziańsko dla całego stadka ślemy

Co u Was słychać ? Pozdrawiam siostrzyczki!

Dziękujemy za pozdrowienia

Siostrzyczki mieszkają już tylko z Rabarbarem. Dziewuszki trzymają się najczęściej razem, choć to takie przeciwieństwa! Wciąż się razem tłuką i bawią jak małe brzdące Panny S są niesamowicie odporne, jak się teraz nad tym zastanowiłam to chyba nigdy nie miały nawet malutkiego katarku (tfu tfu, odpukać), Serenada jedynie drobne problemy skórne, ale to po kontakcie z zaświerzbionym szczurkiem i naprawdę szybko minęło.

Muszę maluchom porobić zdjęcia, nudzę w tym temacie i jakoś mało się odzywam, a to przecież takie aparatki, że trzeba je pokazać.

Rabarbar skończył w sierpniu dwa lata i niestety- pojawiły nam się problemy z ciąganiem nóżką i szuraniem dupką. Jesteśmy w trakcie leczenia i dalszego diagnozowania. Do poniedziałku czekamy na efekty antybiotyku, środka przeciwzapalnego i innych leków uodparniających także kciuki potrzebne- żeby jednak ta nóżka nie oznaczała tego co zawsze

Patrzę na to moje stadko i jakoś wciąż mi mało.. Kwik, jak to pięknie określiła ol., "pełne" stworzenie jest prawdziwym tłuścioszkiem. To, w połączeniu z jej awersją do człowieka powoduje, że zbadanie i omacanie jej graniczy z cyrkowymi umiejętnościami. Jedno muszę jej przyznać- jest jedynym szczurkiem, któremu ufam w 100% jeśli chodzi o kable, urządzenia itp. Ostatnio mieszkała w kanapie 3 dni a my wiedzieliśmy, że w końcu, jak poczuje, że to już czas- wróci do swojej kawalerki sama

Jak nic się nie dzieje nie kuszę losu i się nie odzywam- cieszę się każdym spokojnym dniem

To super. Kciukam za Rabarbara! <kciuki>

Rabarbarek da radę !
No i faktycznie wypadało by obfocić towarzystwo !

Kciuki za Rabarbara, żeby jeszcze długo pomykał bez przeszkód z siostrzyczkami.

Leczenie Rabarbara nie przynosi efektów. Może to dziwnie zabrzmi ale miałyśmy nadzieję na zapalenie opon. Leki nie działają, w związku z tym we wtorek zrobimy prześwietlenie czy nie ma jakiś złamań, które mogłyby powodować niedowład..

Jeśli i tu nic nie znajdziemy pojedziemy do Wrocławia, do Piaseckiego. Wetka mówi, że ma on dobry sprzęt, na którym będzie widać, czy np. nie ma guzów w główce. Jest to jednak dość daleka podróż, dlatego mam nadzieję, że nie trzeba będzie stresować Baśki.


No i reszta stadka.

Nawet nie wiedziałam, że Kwik może być taka fotogeniczna Piękna moja dzikuska o rubensowskich kształtach W jej osobistej rezydencji.



Ulubione zajęcie młodzieży po 5-cio godzinnych szaleństwach po pokoju:



.. i bezustanne wtykanie noska między kratki przez Soomi:



Kolory idealne dla Serenady- słodkie i dziewczęce, jak ona

Czasem myślę, że w tym małym ciałku znajdują się dwie osobowości- uległa, wpychająca się w dłonie, mięciutka kluseczka i walcząca o swój teren, dziabiąca w ręce uparciucha. Ale tej drugiej jest dużo mniej a zdominowanie jej starcza na dłużej


W przyszłym tygodniu czeka nas przeprowadzka, co również oznacza, że ogonki muszą się pożegnać ze swoją (bo to już właściwie tylko ich) kanapą. Jeszcze nie wiem co ją zastąpi, ale jedno jest pewne- z satysfakcją dam ją do porąbania. Niewygodna, śmierdząca i totalnie niehigieniczna

Pamiętam jak my za sobą zostawialiśmy szczurzą fortecę, na którą przerobiony został tapczan, z jednej strony, ulga rozstania z tym siedliskiem zarazy , ale ... szczurów żal - tyle włożonej pracy, tyle dni spędzonych na drążeniu misternych tuneli i komnat ... Może należy im się jakaś impreza pożegnalna w tych czeluściach ?

Kwikówna przerozkoszna w tych zdałoby się białych taftach, które miejscami są nią samą
http://s764.photobucket.com/albums/xx28 ... C08989.jpg

wędzidło im się marzy ?
http://s764.photobucket.com/albums/xx28 ... C08979.jpg
http://s764.photobucket.com/albums/xx28 ... C08963.jpg

Mam nadzieję, że uda się znaleźć przyczynę kłopotów Rabarbara i im zaradzić.
Nivalinu, żeby wzmocnić przewodictwo nerwy-mięśnie, próbowaliście ?

http://s764.photobucket.com/albums/xx28 ... C08951.jpg - głaski w ten różwy nosek