szczury.org

NO bo Ci każdy xlki zazdrości emi

Xiao, ja mam XLke:D

No wiecie co! Czyli tylko ja taka uboga?

Czemu uboga? Ja kupiwszy naprawde w rewelacyjnej promocji:D

No to tak jak obiecałam.

Klaciocha!


Buniak.
Bunia i jej zęby. (widać po powiększeniu )
A to to chyba Batman.
Olisia.
A tu wypełza przez niedomknięte drzwiczki.
Lusia czyli Urszulka!
Cynia, Olka i Czarna.
Czarny But ogląda świat z wysokości.
Jagoda i Batka.
Szpieg zwany Pchełką i ryjek Cyniaka.
Cynka bez pysia.
Dwie foty, które kocham - Pchełka w roli głównej.
Trójca nienajświętsza, czyli Cytryniasta, Batmanka i Jagodzianka.
Nie może zabraknąć Nutelli. (błagam, nie patrzcie na mnie, inaczej się nie dało zrobić zdjęcia Nutce, musiałam ją przytrzymać )
Neluś!
Jeszcze grupowe na koniec.

emi2410 pisze: http://imageshack.us/photo/my-images/594/dscn1224w.jpg/

hihihihi, normalnie jak lis

No ja nie mogę Wstydziłabyś się pokazywać zdjęcia takiej pięknej klatki! GMC, GMC, GMC

Śliczny komplecik, klateczka oczywiście też A te pysiaki... Cud miód !

Emi wszystko slicznie!!, powiedz gdzie kupiłaś cedzak rózowy?

Mina psa mnie rozbroiła kompletnie ^^

Wreszcie ktoś będzie kochał tą klatkę należycie Ja też jestem zachwycona obecną. Ciągle nie mogę znaleźć tego kabelka od aparatu żeby się pochwalić jak dziewczynom urządziłam

Dziękujemy za zachwyty!
majulina, cedzak kupiłam w sklepie u nas, to niestety nie sieciówka, ale jakby ktoś chciał, to zapraszam na PW, mogę kupić.
Mai-ah, czekam na fotki setki. Kocham xlkę i jak na razie nie spieszno mi do kupna Royala, spokojnie sobie kaskę uzbieram na niego ale xlki chyba i tak nie sprzedam.

Ech, wspomnienia... Koleżanka mi wysłała, znalazła gdzieś u siebie fotkę z wycieczki Gapci i Buni do szkoły.
Moja Cudna...

emi2410 pisze: Z drugiego kąta pokoju spoglądała na wszystko najgrubaśniejsza z całego stadka panna Batula zajadająca serek z lekarstwem. Zerknęła na mnie i wręcz wdawało się, że pyta "I widzisz co narobiłaś? Gdybyś mnie tu nie zamknęła, to by się nie miały znów o co kłucić, to JA bym zjadła szyneczkę..."

Dobrze, że mimo gotowości rekonwalescentki do niesienia pomocy w zdejmowaniu szwów całość materii żywej się ostała ; niech ładnie wraca do dobrej kondycji, pozostałym potrzebującym także życzę odzyskania zdrowia i energii
Klatka i wnętrze super, wesoło tam i kolorowo

http://imageshack.us/a/img259/7697/dscn1206k.th.jpg fajne ujęcie
http://imageshack.us/a/img209/7918/dscn1209j.th.jpg i to też

emi2410 pisze: Nie może zabraknąć Nutelli. (błagam, nie patrzcie na mnie, inaczej się nie dało zrobić zdjęcia Nutce, musiałam ją przytrzymać )

A ja byłam krnąbrna i popatrzyłam, z przyjemnością na dodatek

"O tym jak Cynka nauczyła się co to jest radość. "

Był piękny grudniowy wieczór, za oknem prószył śnieg, a w xlkowym pałacu panowała wesoła atmosfera - czas oczekiwania na świętego Mikołaja.
Lusia chodziła z kąta do kąta nerwowo. "Kiedy wróci Pani? Co nam przyniesie? Co jeśli przyniesie KOGOŚ?" - mruczała pod noskiem. "Luśku, o co chodzi? Jak to kogoś?" - zapytała przejęta Cynka. "No bo widzisz, nie znasz historii mojego przybycia do Gwiazdkowa..." - odpowiedziała jej Luśka. Wokół usiadły wszystkie Gwiazdki. Bunia z Córeczkami popatrzyły po sobie z uśmiechem. One doskonale znały tę historię. "Chętnie posłuchamy jej jeszcze raz!" - powiedziały Oliwka i Jagódka chórem.
"A więc ja byłam takim prezentem mikołajowym. Tyle, że trochę spóźnionym. O dokładnie... Hmm... Ile to było dni..?" - zastanawiała się Białaska. "Cztery." - podpowiedziała jej Bunia. "Właśnie, cztery dni! Dlatego, że byłam trochę za mała żeby wcześniej wyjechać z domu. Pamiętam dokładnie ten dzień jak Pani Kasia zapakowała mnie do transporterka. Wcześniej pożegnałam się z rodzinką, no i w drogę! W trakcie jazdy trochę się zdrzemnęłam, aby czas szybciej mi zleciał. Potem gdy dotarłyśmy na miejsce na pustym dworcu pojawiła się nasza Emi i zaczęła się mną zachwycać, aż się zawstydziłam... Przepakowała mnie do transporterka i znów w drogę! Gdy przyjechałyśmy na miejsce przywitały mnie cztery czarne pyszczki wyglądające zza prętów klatki. I jeden niebieski..." - przerwała na chwilę by przetrzeć oczka, które nie wiedzieć czemu nagle zrobiły się wilgotne... "Po wielkim mizianku poszłam spać, następnego poranka rozpoczęło się zapoznawanie mnie z Gwiazdkami. Pamiętasz Buniu jak broniłaś mnie przed wygłodniałymi potworzycami?" "Pamiętam, pamiętam! Ale twojej malutkiej miseczki nie uratowałam przed ich zębiskami!" - odpowiedziała Bunia ze śmiechem, po czym dodała: "Byłaś wspaniałym mikołajowym prezentem. No i nadal jesteś!" Gwiazdeczki zaczęły się śmiać. "A teraz Cytryniasta powiem Ci o co mi dokładnie chodziło. Fajnie by było powiększyć stadko, ale teraz w ósemkę jest nam świetnie i myślę, że nie musimy tego zmieniać. Obyśmy jak najdłużej cieszyły się sobą! No dobra dziewczyny, koniec tego dobrego, dość opowiadania na dziś!" - powiedziała rozweselona Lusia.
Panny powróciły do wcześniejszych czynności. Cynka przysiadła obok Buni na hamaczku i zaczęła nad czymś głęboko rozmyślać. "Co cię trapi Mała? Chcesz pogadać?" - zapytała Bunia. Cynka westchnęła. "Buniu, o co chodzi z tym rozdawaniem prezentów? Po co dawać coś komuś, skoro można to zostawić sobie?" - wyrzuciła z siebie. "Tu nie chodzi tylko o prezenty, ale o coś więcej. O radość, którą możemy komuś sprawić. Na przykład gdybyś mi teraz przyniosła najzwyklejsze ziarenko z karmy ucieszyłabym się bardzo." - odpowiedziała Bunia. "Radość?" - zdziwiła się Cynka. "Przecież jej się nie da zapakować do pudełka..." "Może i nie da się jej zapakować, ale dawać ją jak najbardziej można. Choćby przez najdrobniejsze gesty. Zwykły uśmiech wystarczy. I to działa w obie strony. Sprawiając komuś sama cieszysz się jego szczęściem. Bo szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży gdy się ją dzieli, jak to powiedział pewien mądry człowiek. Rozumiesz już?" - zapytała uśmiechnięta Bunia. "Och, rozumiem, Buniu rozumiem! Chodź tu bliżej, niech cię wyiskam kochana!" - wykrzyknęła radośnie Cyniulka. Rozbawiona Bunia rozłożyła się niczym naleśniczek przed Cynką i poddała się iskanku. "I widzisz skarbie, właśnie o to w tym wszystkim chodzi. Każdy z nas może być takim świętym Mikołajem. Nawet na co dzień, nie tylko od święta. A teraz chodźmy na dół, wydaje mi się, że nasza Pani Mikołajowa coś nam przyniosła! Czujesz to samo co ja?" Cynka poniuchała noskiem kilka razy i wykrzyknęła: "MIĘSKO!" Po czym zbiegły razem z Bunią do "jadalni".
A Pani Mikołajowa przyglądała się wzruszona wszystkim swoim szczęśliwym zwierzakom...

Tak to jest jak człowiek leży chory w łóżku i nagle przychodzi WENA...