moje szczupaki kochane

[denewa]

No nie mogę - dzikość w oczach... naturalna chęć przetrwania... ze smakołykiem w zębach
Najbardziej po Pistolu widać
http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C05565.jpg
BTW Pistolek to taki spory kuperek ma...

Mała jujka z wielkim obciążeniem też pociesznie wygląda
http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C05564.jpg

Smakowicie wyglądają te ciasteczka...
Chociaż wiem, że bym na nich pewnie zęby połamała...

[Anka.]

O jacie, jacie, świetny pomysł z ciasteczkami, aż zaczynam się źle czuć, moi panowie takich rarytasów nie znają...
Dokumentacja przednia, idealnie poprawiła mi humor

[Hugcia]

oooo jakie piekne stadko poprostu pozazdrościć .. a ile masz szczurków bo sie trochę pogubiłam?

[ol.]

a ile masz szczurków bo sie trochę pogubiłam?

Teoretycznie – sześć. Ale często występuje u nas fenomen niebieskich tygrysów Borgesa więc raz jest ich pięć, czasami nie wypatrzysz więcej niż dwóch, a w porywach dochodzą tak do 7-8 .

BTW Pistolek to taki spory kuperek ma...

Pistol, no cóż... nie da się ukryć, że nadobności tego szczupaka przekroczyły już granice zdrowego rozsądku .
A taka cienka zwinka z niego była swego czasu...
Niestety nie ma szans, żeby różańce przy misce i godzinki na hamakach najsmuklejszej nimfy nie przeistoczyły w matronę.
Pistol nadal lubi ząbki o sznurki zahaczyć, ale teraz to sznurek musi przyjść do Pistola i nie uciekać zbyt szybko, kiedy już zyska jego zainteresowanie. Tapczan rąbać jest wciąż bardzo przyjemnie, ale po co na stojąco siłować się z materiałem, kiedy można w miękkiej gąbce rozsiąść się na całego i tę rwać na kawałki. Jaki sens w bieganiu, wspinaniu się - świat w miseczce jest równie zajmujący co Dżuma doniczkowe cuda, i bardziej fascynujący niż Hermańskie wyprawy na przedpokój.
Pistol nie jest skomplikowanym szczurkiem. Rozkosze stołu i rozkosze łoża - szczęścia nie trzeba szukać, szczęście leży w miseczce i wszędzie tam gdzie się położy głowę.

Ale fakt, z niepokojem patrzę na jego coraz bardziej monstrualną sylwetkę. Nigdy mnie nie pociągało przelewające się w dłoniach sadełko, nie przez wzgląd na estetykę zjawiska, tylko na zdrowie . W przypadku Pistola ciemno widzę próby odchudzania, bo musiało by to polegać na ograniczeniu jedzenia. Jego problemem nie jest nadmiar smakołyków i przekąsek, tylko nadmiar jedzenia w ogóle. Choćby nie było nic specjalnego w misce, Pistol siedzi i chrupie - w dzień i w nocy. A to, że ostatnio mało się rusza też nie pomaga
Może wiosna coś zmieni ?

tylko niech już nie chorują szczupaki a wszystko będzie dobrze!

Zdrowie jujek – to sfera, w której o spokój trudno, a całkiem bezpiecznie się chyba już nigdy nie poczuję.
Baruch – wygląda i zachowuje się jak zdrowy, ale wczoraj popołudniu zastałam go z nosem tak usmarowanym porfiryną (aż po brodę), że w pierwszej chwili pomyślałam nawet, że to krew. Na wybiegu doczyścił się i zachowywał normalnie, dziś już ładnie, ale .. no właśnie.
Ulrika – dziś 10 dzień i kończymy antybiotyk, nie psika już, ale jeszcze zdarza się jej zaciągać nosem. Jutro zapytam lekarza o żele, które mi radziliście.

A tak poza tematem - Baruchowi marzy się bezklatkowy żywot . Jujek nigdy nie ma dosyć biegania . Jeszcze długo po powrocie do klatki, kiedy inne szczupaki zajmą się już swoimi sprawami, wahadełko przycupnięte przy wyjściu odmierza minuty spędzone w zamknięciu. Aż przykro gdzieś wychodzić wiedząc, że on tam biały i cichy wypatruje wolności. To się ostatnimi czasy domatorką stałam

[alken]

Pistol się chyba na Lileczkę zapatrzył i postanowił dążyć do ideału- kuli

[ol.]

Alken, Pistol i w rodzinie ma się na kim wzorować .
Oto co dziś uchwycił obiektyw: http://s889.photobucket.com/albums/ac94 ... C05525.jpg - nóżki schować w furto i zaczyna się toczyć.
Mój Dżum
Po tym zdjęciu spojrzałam na niego zupełnie innymi oczami i zgłupiałam. Porównując do miękkości Pistola Dżum jest po prostu dobrze zbudowanym, umięśnionym szczurem, z drugiej strony – jest go trochę sporo

I to monstrum Baruch molestował dziś o bycie zmolestowanym !
I dopiął swego w podwójnym sensie tego słowa, najpierw tym o który mu chodziło, później w tym mniej przyjemnym...
Dżum waży 433 g, Baruch – 196.
Odważny jujek, prawda ?


U Ulriki – możemy stosować Olbas i obserwować co się będzie działo.

[denewa]

Dżum okrąglutki jak słońce w południe

[unipaks]

Nasze podobnie wyglądają , kiedy przybiorą taką pozę
Co do Pistola , to w ramach tych jego rekolekcji trzeba mu chyba innej formy odnowy ciała i ducha zaserwować , skoro się gnuśność w nich rozpanoszyła
Jujki żeluj i niech dobrą formę wreszcie zyskają , tego im z serca życzymy!

[ol.]

Co do Pistola , to w ramach tych jego rekolekcji trzeba mu chyba innej formy odnowy ciała i ducha zaserwować , skoro się gnuśność w nich rozpanoszyła

na jogę nie daje się namówić



Misiu to zdeklarowany domator. Toteż wydarzeniem jest nie lada, kiedy Misaczek decyduje się zawierzyć mocy swoich ząbków oraz szybkości czterech kończyn i zapuścić na obcy teren przedpokoju.
„Wydarzenie” miało miejsce dziś o godzinie 6 rano.
Bezpośrednim następstwem „wydarzenia” był zaś ośmiogodzinny frasunek ol. że wyjdzie na jaw, że telefon nie działa i zaraz po wybiciu 15-tej - kurs do telekomunikacji po nowy kabel .

Jeszcze tym razem udało się zrobić głupka z siebie i wmówić domownikom, że zamiast komórki wrzuciłam do torby tel. stacjonarny (skoro aparatu nie ma, nie wyda się, że ogoniaste zdezelowały przewody ). Po powrocie do domu niezauważenie podmieniłam kabel, więc Misiaczek nie został zdekonspirowany. W sumie Misiaczek jak Misiaczek - on utratę licencji na buszowanie po przedpokoju przyjąłby ze zwykłym spokojem, nie jest mu do życia niezbędnie potrzebna, ale dla Hermana, który z tej uciechy korzysta regularnie, byłby to cios w serce !
Uff, uratowany

Kable kupiłam dwa - na zapas .

[unipaks]

To mi przypomina czasy dzieciństwa , kiedy co i rusz lądowały u nas w domu jakieś podtopione kotki , nieopierzone skrzydlate i takie tam...Często gęsto były straty , które kamuflowałam i uzupełniałam , żeby się rodzice nie zorientowali zbyt wcześnie
Przykre by było i niesprawiedliwe dla Hermana , gdyby mleko zostało wylane z kąpieli wraz z dzieckiem
Całuski słodkie od całej naszej rodziny dla ciebie i wszystkich ogonków w szczupakowie
I czekamy grzecznie na kolejną porcję pisanych sercem opowieści

[ol.]

Przykre by było i niesprawiedliwe dla Hermana , gdyby mleko zostało wylane z kąpieli wraz z dzieckiem

No właśnie, bo u mnie nie zadadzą sobie trudu, żeby pojąć, że Herman nie idzie w szkodę na wybiegu (to zajmuje czas, a Hermanowi wciąż czasu brak) i za winę Misiaczka wyklęty byłby cały szczurzy ród



Film nr 4 - Pistol

[denewa]

Ojoj jaki z Pistola pracuś: wyciąga, naciąga, przeciąga, wciąga...

Kable kupiłam dwa - na zapas .

To czekamy na następną wyprawę Misia na przedpokój

[unipaks]

czytam com napisała i widzę , że farba niby ekologiczna bardzo mi zaszkodziła sądząc z efektów!
Ciężki koniec tygodnia...
Też czekam na kolejne krucjaty

[ol.]

To czekamy na następną wyprawę Misia na przedpokój

Denewa <grozi palcem>

czytam com napisała i widzę , że farba niby ekologiczna bardzo mi zaszkodziła sądząc z efektów!
Ciężki koniec tygodnia...

A ja tak samo zrozumiałam, tzn. jak miało być

[ol.]

Coś miłego z ostatnich dni, kiedy nie było forum:

Szczurze scenki codzienne

1/ Herman wskakuje na półkę, na której leżą „schowane” smakołyki: płatek kukurydziany i ząbek suszonego banana. Przypadkiem leży tam także kauczukowa piłeczka. Czub bierze w zęby wszystko po kolei: płatek , banana i zatyka się piłką .

2/ Herman transportuje dziś ziemniaczki do magazynu: wszystko składnie i profesjonalnie tylko najgorsze to parkowanie tyłem...

3/ Herman i Misiu na hamaku - sami, kiedy inni biegali po pokoju. Herman się myje, zamaszyście - jak to ma w zwyczaju. Misiu najdelikatniej jak potrafi podsuwa swoją posrebrzaną głowę ku grzmotowi, ten nie przerywając czynności przechodzi do iskania Misiaka. Misiu cichutko piska, ale głowy nie cofa, czub się reflektuje i iska łagodniej.
Potem zasypiają, jedna przy drugiej mordka. Oddychają równo jak wioślarze.

4/ Dżum kosi pszenicę dokładnie na wysokość plastikowego pudełka. Dżum wie, że dno pudełka wyłożone jest smaczną ziemią, wie też jednak, że jest obserwowany. Od niechcenia już obcina i wmusza w siebie kolejne źdźbła, śledząc mnie spode łba. Naraz któraś jujka zaczyna się gdzieś wspinać. Kiedy powracam do Dżuma, już tylko pięty, mocarne pośladki i ogon wystają znad pudełka, reszta dała nura w zielone i rozkopuje ziemię .

I coś niemiłego - dzisiaj:
Byliśmy z Ulriką u weta w Poznaniu, bo dalej psika i jest zakatarzona. Żadne dotąd stosowane medykamenty nie ulżyły jej. Wydawało mi się, że lek homeopatyczny, który zaproponował lekarz, to w tej sytuacji dobry pomysł: nie za silny i można go długo stosować bez spustoszenia dla organizmu.
Dopiero kiedy go kupiłam i przeczytałam ulotkę okazało się, że zalecona nam dawka jest taka sama jak dla ludzi oraz że lek (euphorbion) zawiera alkohol (dużo alkoholu - 35 %) .
Radość i spokój, które czułam po tej wizycie (lekarz cenił stan Ulriki jako dobry, zapewniał, że ten lek na pewno zadziała) – wszystko prysło.
I teraz już nie wiem co...