szczury.org

JEST, JEST, JEST!!!
Jest klatka! A raczej klaciora!




Chłopaki narazie zszokowani jej rozmiarami - tak jak ja;)
Biorę się zaraz za urządzanie:D

Wstępnie zagospodarowana klatka:)




Pomysł na domek ukradziony od Jessici - po raz kolejny powtarzam - GENIALNY! Denis zachwycony(na zdjęciu go nie ma bo już okupuje domek) a doniczka aż 3zł kosztowała:)

A tak poza tematem domku - wybrałam się na zakupy, bo jutro sklepy nieczynne - z przerażeniem w domu stwierdziłam, że kupiłam 2x więcej szczurzych przysmaków niż jedzenia ludzkiego;p

Klaciocha fajna, teraz będą mieli gdzie się rozciągnąć i poskakać!

Shigella pisze:...ale mnie się boi, bardzo boi. Albo mnie nie lubi ja nie wiem. Staram się nie robić gwałtownych ruchów, nie straszyć go niczym, obchodzę się jak ze szkłem conajmniej....a on? A on nic ...ale ja najlepiej jakbym tylko karmiła i sprzątała - nic więcej. Wiem, że to tylko 4-ty dzień... Ale okropnie się czuję w roli wroga:( Zdaję sobie sprawę z tego, że oswojenie wymaga czasu i pracy. Wiem też, że i tak duży sukces , że chłopaki się lubią i akceptują. Ale czuję się trochę odrzucana przez malucha

Shigella, spokojnie! U nas Stefanek była na początku taka sama - obłęd w oczach, "niech nikt mnie nie dotyka", łapanie po wybiegu na łóżku to była łapanka. I w sumie, to miałam myśli podobne do Twoich, ale potem sobie zaczęłam na spokojnie rozważać. I wyszło mi, że nie ma za co mnie nie lubić, przyjęłam więc, że taki z niej wypłosz i koniec, moja rola polega na tym, żeby to zaakceptować i tak organizować wszystko, żeby bała się jak najmniej. Krótko mówiąc miłość bezwarunkowa .
I co? Okazało się, że jak ja nie mam nastawienia, że musi być idealnie, to jestem spokojniejsza i szczuraska też. Stefanek nadal ma ADHD i nie przepada za głaskaniem, ale biega za nami jak piesek, przybiega na imię, włazi pod każde ubranie, czasem nawet liże palce.
Podsumowując moje osobiste przemyślenia i doświadczenia totalnym banałem - kochaj szczura takiego jakim jest i nie chciej go zmieniać, to może się odpłaci tym samym. A jak nie, to nie będzie już takie ważne, bo i tak zaakceptowałaś już go takim jakim jest .

Się rozpisałam... Pewnie dlatego, że to co napisałaś sama przeszłam.

Klaciore mają wspaniałą, teraz to dopiero będzie im się mieszkać . Domek też pierwsza klasa, po co wydawał nie wiadomo ile kasy, jak można im za grosze wygodną hacjendę sprawić . A co do zachowania Denisa to spokojnie, moja Yuki ma podobnie. Rzadko sama podejdzie, jak próbuję wziąć ją na ręce to czasami wpada w taki pisk, że aż pozostałe dziewczyny nie wiedzą, co robić. Jak wezmę ją na kolana to schowa się pod bluzę, potrafi siedzieć tam przez długi czas i noska nie wychylać. Jak chcę ją wyciągnąć to też czasem zapiszczy, ale potem w miarę spokojnie siedzi. A jak oddam ją do klatki i potem znowu chcę wyciągać - wszystko od nowa, piski i ucieczka po całej klatce. Myślę że im to przejdzie, na pewno nie będzie tak, że cały czas będą odczuwały strach wobec nas. Zuza też była takim dzikusem, a teraz podejdzie, da się wymiziać przez kilka sekund i dalej biegnie zajmować się swoimi sprawami . No ale grunt że się nie boi . Z Denisem będzie tak samo, zobaczysz .

Dzięki dziewczyny za pocieszenie
Faktycznie chyba trochę przesadzam - chciałabym wszystko na już a tak się przecież nie da - mały potrzebuje czasu, to czas dostanie.
Wczoraj wieczorem odnieśliśmy minimalny sukces - przez chwileczkę w bluzie zgodził się na mizianie, nawet ząbkami zgrzytnął parę razy - heh potem sobie przypomniał, że ja jednak jestem wielkim strasznym potworem i zaczął uciekać jak poparzony - ale jakby nie patrzeć choć chwilę było ok

A jak noc w nowej klatce? Przerażająco cicho! Nie było nawet żadnej wielkiej demolki - tylko miski latały w różne miejsca;) Tak więc jestem z chłopaków dumna bo dali mi się wyspać:)

Heh choć tym razem kto inny różki pokazał - mianowicie Rika, która nie cierpi Amora(dżungarek siostry) - musiałam małego przenieść do siebie do pokoju bo siostra pojechała do domu na długi weekend(ja oczywiście grzęznę w książkach). No i Rikunia jak tylko poczuje zapach Amora to ją szlag jasny trafia. Oboje są z niby jednej klatki w zoologu(nie wiedziałyśmy wtedy, że nie można i wcześniejsza moja Klarcia też była z zoologa). W każdym razie chomiczki są świetne, grzeczne - takie przylepy. Choć niestety do szczurków to im baaaardzo daleko. I co najważniejsze - Amor Rikunię lubi, Rikunia Amora nie cierpi - o czym mi dała znać dziś w nocy baaaardzo wyraźnie i głośno;p
No i Rikunia przeglądająca się w lusterku (tylko tak można jej zdjęcie zrobić bo za szybko się rusza)

No nie!
Co za małe diablisko!
Zajmuje jakąś 1/3 wielkości Tadeusza a praktycznie już go zdominował!
Dziś aż mnie zatkało jak zobaczyłam Tadzika na placach a młodego na nim!

Shigella pisze:Pomysł na domek ukradziony od Jessici - po raz kolejny powtarzam - GENIALNY! Denis zachwycony(na zdjęciu go nie ma bo już okupuje domek) a doniczka aż 3zł kosztowała:)

niech się dobrze mieszka (zaprosisz na parapetówę ?? ) ucałuj przystojniaków

Chłopaki ucałowane:) Tadzio z tego całowania zachwycony, Denis trochę mniej ale wielkich sprzeciwów nie było;p

Wczoraj Tadeusz miał wycieczkę do parku pierwszy raz w życiu - co prawda nie na własnych łapkach a na swojej Pani ale zawsze to coś nie? A jak to powietrze pachnie dziiiwnie, i jak słoneczko fajnie grzeje... Tylko po co te psy szczekające się kręcą co?

Z Denisem minimalne postępy - jest w stanie 3minuty wysiedzieć u mnie na rękach. Sam jeszcze klatki nie opuszcza i większość czasu spędza w swojej rurze wełnianej schowany. Wyciągnąć się z klatki pozwala, ale sam nie podejdzie do ręki - nooooo chyba że mam jakieś jedzonko;) To wtedy co innego;) Heh ale łapie jedzonko i ucieka;p

"lustereczko powiedz przecie ..." http://img695.imageshack.us/i/img0101oa.jpg/

ślicznotka

Denisek napewno się oswoi

Z Denisem z dnia na dzień coraz lepiej. Tzn coraz bardziej pokazuje mi, ze to jednak on jest górą;) Wczoraj np miały wybieg dwa razy. Szkoda mi było go nie puszczać podczas gdy Tadzisko lata po pokoju więc znów zaryzykowałam - i oczywiście znów zaszył się pod kanapę. Ale o dziwo po kilku godzinkach latania przyszedł do mojej ręki jak chciałam go zamknąć w klatce. Jak go łapałam lekko pisnął ale ogólnie nie zrobił jakiejś tragedii. No to ja szczęśliwa - puściłam panów też wieczorem na parę godzinek. I co? I maluch bawił się ze mną w berka. Tzn - złapać nie dał się wcale, a jak już mnie szlag trafił i postawiłam klatkę na ziemi, żeby wszedł sam do niej to bawiliśmy się w kto pierwszy ten lepszy - tzn Denis do klatki - ja się zrywam, żeby zamknąć drzwiczki - Denis z klatki pod kanapę - i tak w kółko. W końcu Tadeusz się wkurzył i zaciągnął malucha na łóżko pod kołdrę - gdzie mogłam się zaczaić i go złapać. Złapałam - a mały co? Buzi mi dał;) No czort mały! ;p

Nowa sesja zdjęciowa;)

Ta demolka w klatce to wcale nie nasza wina! Ufo przyleciało i tak nabrudziło! Co złe to nie my! Nie uwierzysz tym pięknym oczętom i niewinnym minkom? Nie...?





No wypuścisz nas wreszcie z tej klatki? My sobie pobiegamy, a Ty możesz ewentualnie posprzątać w klatce bo jakiś niewychowany ktoś nasikał nam na półeczkę, wiesz?





My się biliśmy? Ależ skąd! My jesteśmy grzeczni! Nawet nie staliśmy koło siebie!



Bo my się kochamy:)







Czasem też potrzebujemy czasu w samotności:


Co by tu zbroić...

Ślicznie razem wyglądają, taki duży i mały

Słodziaki !

Przystojniaki z Twoich panów, nic tylko miziać!

rewelacyjnie razem wyglądają