Sonia13 pisze:Od dzisiaj mam mu podawać insulinę rano i wieczorem. Ale pani dawki nie skorygowała. Myślisz, że jest zbyt wysoka?
Nie jest wysoka. Ale i ten zmierzony cukier nie był wysoki, tak naprawdę poprzednie podawane przez Twoją wet wyniki też nie były wysokie w stosunku do wartości które miałam u Humbaka. Tylko trudno mi sie do nich odnieść, bo nie jest podany czas mierzenia, ani reszta wyników z krzywej;/
Jeszcze może być, że Charie ma skoki cukru wnikające nie z klasycznej cukrzycy, a wtórnie z jakiejś choroby współtowarzyszącej. Ja nie miałam takiego przypadku, musiałabyś zagadnąć Pyl z allo, która coś o tym pisała. Ale tego nie zdiagnozujesz bez pełnego badania krwi, albo i innych w zależności...
Przed chwilą mierzyłam mu mocz i wynik był negatywny.
niepodawałabym...
a już na pewno nie jeśli musiałabym szczura zostawić samego.. za duże ryzyko hipoglikemii, która może się zdarzyć nawet po kilku godzinach...
Jeszcze przyszło mi do głowy - Twoja wet podawała posiłek po insulinie ? Szczur musi wtedy zjeść coś dużego i cały czas mieć dostęp do karmy, jeśli ten element został przeoczony to w domu będą inne wyniki i inna sytuacja.
Może to moja insulina jest jakoś wstrząśnięta i straciła swoje właściwości?
Mnie uczono, żeby insuliny nie wstrząsać, tylko delikatnie turlać - ale to przed podaniem. W transporcie do domu też na pewno się musiała się trochę powytrząsać, choć nie przez długi czas. Nie jestem ekspertem, ale chyba jednorazowe potrząsy aż tak nie zmieniają jej właściwości ?;/ Oby tylko potem trzymać w odpowiednich warunkach. A obracasz fiolką żeby dobrze się rozmieszała ?
Podawać chyba nie można źle, mi też zdarzało się raz głębiej raz płycej (przy tych najcieńszych igłach można spokojnie i całą wejść, mniejsze prawdopodobieństwo, że szczur się wyszarpnie), byle podać i mieć pewność, że cała dawka poszła (jeśli brak pewności czy poszła, nie uzupełniać - trudno, czekasz do następnego podania). Podawałam w pośladki i po bokach brzucha, tam gdzie i inne zastrzyki (jakoś w kark mam obawy i wcale nie wiem czy skóra tam jest cieńsza, jak mówią).
Charlie nie tyje, a wręcz zastanawiam się czy nie schudł... Jest po prostu szkieletem. Jak patrzę/dotykam jego i Williego aż płakać mi się chce, on jeszcze nie dawno był od niego grubszy, a teraz... Nie chce się bawić ani ze mną ani z Williem i ciągle leży albo śpi. Je normalnie jak zawsze. Nie ma zaburzeń równowagi ani podwyższonej temp ciała(tak mi się wydaje). Nie wiem o co chodzi. Ketonów w moczu nie ma cały czas. Może po prostu nie ma siły się ruszać. A cukier od drugiego dnia podawania insuliny mu się w ogóle nie zmienia i cały czas jest wysoki. Byłam wczoraj u wet na kontroli i badała mu znowu krew, wynik to było coś koło 250, ale możliwe, że to przez stres. Jutro jadę znowu go zawieźć i od 12.00 do pn do 15:00 będzie u weterynarza, więc będzie miał mierzony cukier też w nocy. Strasznie się boję, że się wykończy, ten cały stres, brak masy, osowiałość 
Chyba czas wybrać się do Poznania.
Albo gdy próbowałam z insulinówki wycisnąć pęcherzyki powietrza, którego było w niej sporo a nie chciałam wstrzyknąć go Charliemu pod skórkę... Pobrałam kilka razy trochę więcej insuliny i delikatnie wycisnęłam. Nie wiem, to dopiero początki i nie wiem jeszcze wszystkiego co mogę a czego nie i jeśli to przez to straciła właściwości to będę wiedzieć na przyszłość. Ale w jeśli tak się stało to jak miałam się pozbyć pęcherzyków? One też mogą być groźne. Pani weterynarz powiedziała, że to mało prawdopodobne, że to przez autobus i jeśli trzymam insulinę w lodówce(a trzymam) to powinna być ok(na to o strzykawce wpadłam dopiero przed chwilą więc jej nie powiedziałam) i być może po prostu źle ją aplikuję. Ech no to ja nie wiem, wbijam igłę nie w kark tylko obok jakby w łopatkę(wet się zgodziła, bo się po prostu bałam, że uszkodzę mu czaszkę/kręgosłup) , igła zanurzona mniej więcej do połowy i wstrzykuję. Zobaczę jak to będzie po dzisiaj. A dzisiaj daję mu insulinę przed 21:00 bo dostał rano o 9:00...
Dam znać po wizycie jak tam poszło.