szczury.org

Biedna Tulia Dobrze że w tym nieszczęściu ma chociaż koło siebie taką kochającą siostrę. (czy to Tula ona miała coś z oczkami?)
Wymiziaj przygnębione stadko i sama też się trzymaj

Dziękujemy za pamięć :*
Właśnie wróciłam od weta, i nie jesteśmy bliżej konkretnej diagnozy. Pokazałam filmiki, szczur wymacany i wygnieciony na wszystkie strony, nic jej nie boli. Na wylew raczej nie wygląda, ani na padaczkę. Przysadka... nie wiadomo. Pojawił się ropny wyciek z pochwy (biję się w pierś, przy podejrzeniu neurologicznego badziewia nie pomyślałam o obejrzeniu podwozia), który sugeruje, że coś tam może być, ale to nie musi mieć żadnego związku z tym, co się działo. Ponieważ od przedwczoraj od wieczora znajduję maleńkie kupki, jak mysie bobki, to możliwe, że po prostu jakieś zatwardzenie albo co, według doktor te skręty i wciąganie boków wyglądają raczej jakby w obrębie brzucha coś dolegało (ale niczego nie wymacano). Dziś już kupki normalne, tylko jaśniejsze i miękki, po 2 dniach miękkiego jedzonka. Tula dostała kolejny strzał sterydu, antybiotyk mamy podawać do 7 dni i obserwować. W czwartek mamy dzwonić i będziemy myśleć, co dalej.
Dziś już dziewczyna śmiga normalnie, zresztą wczoraj jak wyszła na chwilę tuż prze pójściem spać, było w miarę, poganiała Czarną, ale po chwili ją skręciło na chwilę.
No nie mam pojęcia...

Miejmy nadzieję, że to tylko incydentalne problemy z jelitami; oby nic poważniejszego, i oby już się nie powtórzyło. Buziaczki!

Też trzymam mocno kciuki, żeby to było coś przejściowego, związanego z zatwardzeniem (które już małej przeszło) i niczym więcej. Ucałuj wszystkie panienki, chorowitkę szczególnie, niech wraca do zdrowia i nie robi numerów!

Od wczoraj już bez numerów.
Mam nadzieję, że to było zatwardzenie. Z drugiej strony - to jest takie dobijające, człowiek się trzęsie nad tymi zwierzakami, nie wiadomo co dolega. Padaczka, przysadka, zapalenie mózgu, wylew, zatwardzenie... diagnozowanie szczurów to czasem jak wróżenie z fusów, naprawdę

Megi, bo tak po prawdzie, to żeby ją w pełni zdiagnozować powinna pierwszego dnia mieć USG, RTG, ECHO Serca, badanie krwi, i pewnie jeszcze tomografię o którą nie ma szans

Oby już było dobrze, cokolwiek by to nie było.

Powiedziałabym nawet, że diagnoza w przypadku szczurów jest ja rosyjska ruletka.

Trzymam kciuki, żeby nie było to nic poważnego i skończyło się szczęśliwie

Megiś, i co tam z małą? Przeszło?
Wytarmoś brzuszki

Tak, przeszło, od wtorku ni c się już nie działo, tylko mała trochę więcej spała. Ale już od paru dni molestuje mnie wkuchni jak zwykle, stado też wróciło "do siebie"

Dawno nie było fotek

Ale masz śliczne dziewuszki. i widzę, że kubek z herbatą też się przed Nimi nie uchowa. wymiziaj

http://s1061.photobucket.com/user/madzi ... 2.jpg.html Rozbroiło mnie to zdjęcia
Cieszę się, że wszystkie panny już zdrowe i grzeczne (tfu, tfu). Oby tak dalej

Altelily, dziękujemy Mój kubek to już niemal dobro publiczne, a jedna już ostatnio nie tylko z niego żłopie, ale nawet wykąpała się w herbacie malinowej I nie, nie wpadła do niej przypadkiem

Diana, tak, Czarnuszka lubi najpierw rzucić na glebę na plecy, a potem zasypać czułościami - nauczyły się od Pączka

Ech... jakby ktoś się dziwił, że odpuściłam przy fotkach zwykły słowotok... jestem ostatnio w nastroju marudno-wiecznie-się-martwiącym Może kwestia porąbanej pory roku, wiosna jest, a czas na zimę...
Martwię się o Pączka. Oczy wyłupiaste jak diabli. Znów utyła. Było 450g, schudła w sumie diabli wiedzą czemu 20 cz 30g, chyba po powrocie do dawnego pokoju, więcej ruchu.. a znów utyła, 454 gramy Nie jest jakaś bardzo otyła, jest spora, ale moim zdaniem nie powinna ważyć więcej niż 400g. I nie wiem, od czego utyła, dobra karma w wyliczonej ilości, naprawdę nie ma już co uciąć
Martwię się o Czarnuszkę, bo ona z kolei jeszcze schudła, waży 414g i teraz już widać, że schudła. Nie, żeby była za chuda, no ale znów - od czego? Przy niezmienionym jedzeniu jedna tyje a druga leci z wagi...
O Tulisię się martwię, w marcu umawiamy sterylkę, ta ropa mnie przeraziła, ale boję się też o jej serduszko.
W stadzie stosunki w miarę. Pół roku minęło od początku łączenia, i mogę powiedzieć, że w miarę się poukładało, choć drze koty nadal z Liw i Kluską, ale już tak w granicach normy (tfu tfu oczywiście, przez lewe ramię). Za to z psiaczka-przytulaczka zrobiła się z niej niedotykalska królewna. Może to ma wpływ na polepszenie relacji z resztą bab, a może to polepszenie sprawiło, że nie wisi już na nas. W jej przypadku - cieszę się, że dogadała się z dziewczynami Choć dotąd nie wiem, czy to stan docenienia stada, czy pogodzenia się, że musi w nim być.
No i nie mam ani jednej miziatej Ponoć dziewczyny spokojnieją po roku... hm, nie u nas, wręcz, powiedziałabym, odwrotnie

Megi_82 pisze:Martwię się o Czarnuszkę, bo ona z kolei jeszcze schudła, waży 414g i teraz już widać, że schudła. Nie, żeby była za chuda, no ale znów - od czego? Przy niezmienionym jedzeniu jedna tyje a druga leci z wagi...

Może się czymś denerwowała i przez to straciła apetyt?

Megi_82 pisze:Ponoć dziewczyny spokojnieją po roku...

Moje szczurzyce zawsze stawały się namolne i miziaste (nawet te gryzące) ale dopiero na starość, kiedy już straciły powera - na pewno nie przed ukończeniem 2 lat... Więc chyba trzeba jeszcze poczekać
Z drugiej strony moją Serdelek wystarczy dotknąć w łopatkę a już się rozpłaszcza, tak że po 10 minutach zaczyna mnie boleć nadgarstek od głaskania