szczury.org

Ooo, jakos mi umknelo, ze ktos odpowiedzial w temacie i dopiero teraz zauwazylam.
Telimenka strasznie to mile, ze chcialo Ci sie czytac

Samej od czasu do czasu zdarza mi sie wracac do starych wpisow. Tyle wspomnien. W ogole jakos ostatnio wpadlam w nostalgiczny nastroj. Przypominam sobie mala BeBe, ktora wspinala sie na drewniana krate i nie mogla zejsc. Albo malusi Dante, ktory bal sie swiata za lozkiem. Itp, itd. Tyle aniolkow mamy, a ja za kazdym tesknie.

Odchudzanie grubasow niestety stanelo w miejscu. Juz nie pisalam, ale jeszcze we wrzesniu u Lorenca sie pluca odezwaly. Jak tylko wyzdrowial to zachorowal jego brat. Cale szczescie obydwaj juz zdrowi i brykaja... ale przestarszylam sie na tyle, by diete przerwac. Nadal staramy sie ograniczac sucha karme podstawowa na rzecz ryzu, owocow, warzyw.

I troche mnie podczas tej choroby panowie L zawiodli. "Stara gwardia" czyli Hesusek, Abdulek, Cloudzik i Torkiniu zawsze sie o siebie troszczyli. Jezeli ktorys byl chory to reszta go dogrzewala i dawala duzo spokoju. I Torek nadal sie tak zachowuje w stosunku do chorych... i szczerze mowiac liczylam, ze skoro panowie L to bracia to beda sie o siebie w takie sytuacji troszczyc. Niestety. Gdy jeden byl chory, drugi po nim skakal. Tylko Torkiniu jest wiecznym dzentelmenem.

Poza tym panowie nie mlodnieja. Ostatnio zrobilam im tickery i uswiadomilam sobie, ze L&L maja rok i 8 miesiecy, a Torek ma 2 lata i 5 miesiecy prawie. Za szybko ten czas leci

I zeby nie bylo tak smutno to troche fotek. Co prawda sa juz od jakiegos czasu w galerii, ale w tu ich nie bylo

Zaczne od seniora Torkinia:

tu spioch:
 

A tu przydluga Lorencowa sesja na hamaczku:

A tu jeszcze z bratem:


Tutaj z kolei wspial sie po drabinie do klatki


A Lenardowy pychol kochany:

i piekna poza:


I najnowsze (szczerze mowiac ludze sie, ze na nich grubasek wyglada chociaz troche szczuplej )

Słodkie grubaski:). A miziakowe fotki Torkinia są po prostu boskie.

ślicznosci:)

przepięknosci.. :p o mamo oni faktycznie tlusciutcy sa  .
,Mizianko dla kluseczek..i caluski.
Oj to sedziwy wiek juz, ale pozyje jeszcze dlugo dluugo  Wiec sie nie martw..

hmmm przemalowac i jak moi JJ..........
ślicznoty!! Lenard jest cuuudny - te uszeczki.....
duuuzo dużo zdrowia dla chlopaków

Lulu - chlopaki wygladaja swietnie. 

Co prawda tusza... ale powiem Ci szczerze, ze to kwestia genow. I mama Lulus i tatko Luis byli przy kosci... a szczerze mowiac niezle nich byly grubaski. I to nie kwestia jedzonka tylko wlasnie genow, bo ja karmilam wszystkie szczurzaste tym samym a byla widoczna roznica w budowie. Mam nadzieje, ze uda sie grubaskom troszke zrzuci, bo to lepsze dla ich zdrowia.

Poza tym pilnuj chlopaczkow... niestety, ale linia nie wykazuje sie niestety szczegolnie zdrowa i niektorych moich wnusiow pojawiaja sie nieciekawe choroby...  Mam nadzieje, ze chlopakom to nie jest pisane i dozyja w zdrowiu dlugi dlugi czas.

Przytulanki dla Was wszystkich.

OOOO, Esti

Moglabys cos wiecej powiedziec o tych nieciekawych chorobach?
U nas na razie tylko pluca sie oddzywaja (zreszta pisalam wyzej). Ostatnio obaj panowie przeszli zapalenie i od tego czasu wszystko w porzadku (i niech tak zostanie!). Boje sie najbardziej o serce (od pluc i tuszy) i watrobe. Ostatnie rtg na szczescie nie pokazalo zadnych przerostow, ale to tylko rtg...
I niesamowicie smutno patrzec jak maluchy sa chore. Bo pomimo ich wieku nadal sa "maluchami", nadal szaleja i glowie maja pstro i tak nienaturalnie bylo gdy nagle sie uspokoili...

Poza tym dziekujemy wszystkim za mile slowa

Oooo mamo.... no kulaki przytulaki

Torek wyglada swietnie, i w ogole nie widac ze senior z niego.

Miziaki dla przystojniakow, i trzymam kciuki jak zawsze zeby zdrowko dopisywalo

Szczuraski sliczne wszsytkie , L i L jak to rude pięknosci - nie da sie podwazyc ich uroku i wydaje mi się ze wyrównali sie tuszą  i zaden nie wygląda tak przelewająco.



No i Torek.....
Na 2,5 letniego pana to trzeba przyznać ,ze przystojniak z niego ,ze hoho ,
Lulu moglabyś przypomnieć tak krótko jego historie? On jajeczny chlopak jest ?
Mizianko dla wszystkich i calus dla seniora .

merch pisze:No i Torek.....
Na 2,5 letniego pana to trzeba przyznać ,ze przystojniak z niego ,ze hoho ,
Lulu moglabyś przypomnieć tak krótko jego historie? On jajeczny chlopak jest ?

Jajeczny.

Torek w pigulce:
W pewnym z warszawskich sklepow pojawily sie umierajace maluchy. SPS je wzial, wyleczyl i dal do adopcji. Cala historia tu: >>klik<<.
My nie zamierzalismy przygarniac zadnego, ale tak sie stalo, ze bylismy u ajlii i jak zobaczylismy ta laciata mordke to po prostu nie moglismy bez niego wrocic do domu. Imie (Thorgal) wybral mu Daniel. Od razu zakumplowali sie Cloudzikiem, to byla prawdziwa sczurza przyjazn od pierwszego wejrzenia. Niestety jak prawie kazdy nasz szczur Torkiniu przechodzil przez zapalenie pluc. Dwa razy i za kazdym razem bardzo ciezko (nie chcial jesc, ani pic, tracil cieplo). Na szczescie twardy z niego chlop i jak widac za kazdym razem udalo mu sie jakos z tego wyjsc. Z ostatniego razu zostaly mu dusznosci. Zawsze byl charakterny, ale na starosc zrobil sie bardziej przytulniasty.

I dziekujemy za miziaki. Panowie wyczochrani

EDIT
a to Torkiniu jak byl maly:

Lulu pisze: OOOO, Esti

Moglabys cos wiecej powiedziec o tych nieciekawych chorobach?

A wiec...
Wydaje mi sie, ze linia nie jest zdrowa... niestety.
Ani Lilu ani Luis nie dozyli dlugich lat. Lilus raptem rok i osiem miesiecy i serduszko nie wytrzymalo. Nie pamietam co bylo z Luisem, ale mozesz spytac Asi.
Dziewczynki u Ivy maja nowotwory, Liloo malego guzka pod pacha, a Lilunia guza obrastajacego organy wewnetrzne i krwawienie z organow plciowych...
Nie wiem jak u innych dzieciakow, musze napisac w temacie o wnukach...
Poza tym male niebieskie odeszlo jako dzieciaczek jako pierwsze - nie wiem jaka byla przyczyna bo nie bylo sekcji, ale problemy z plucami.

Tak wiec widzisz, pomimo wielkich checi posiadania zdrowych szczurasow nie udalo sie, dlatego nie bardzo wierze w rozmnazanie szczurow 'rasowych' ktorych przodkow znamy tylko trzy pokolenia wstecz... Mam nadzieje, ze Twoje chopaczki beda cieszyc sie dluzszym zdrowiem, ale wiem, ze tendencjami do tycia nie bedzie latwo.

Przytulanki xxx

Śliczni chłopcy Jak pisała Esti tycie to rodzinna skłonność naszych ucholków. Liloo waży 600 g, więc jak na dziewczynkę to sporo. Lati jest lżejsza, waży 540 g ale też jest mniejsza niż Liloo (czytaj krótsza).
Niestety jak powiedziała Ci Esti dziewczynki chorują, dopadły je najczęstsze choroby naszych ogonków, czyli guzy . Z krwawieniem z dróg rodnych daliśmy sobie radę ale niestety guz jest, narasta na pęcherz i inne narządy wewnętrzne. Na dodatek Liloo ma problemy z serduszkiem, więc operowanie jej jest bardzo problematyczne. Lati będzie operowana, ma guzka pod przednią łapką. Do niedawna był bardzo malutki, więc wstrzymywaliśmy się z operacją, niestety zaczął rosnąć, niezbyt gwałtownie ale jednak podwoił swoją wielkość. Mam nadzieję, że to tłuszczak i Latuś pomyślnie przejdzie operację.
Dla braciszków moich dziewczynek całuski, dla reszty duże czochranko

Wyciągam temat!

Chociaż coś czuję, że obecnie na forum znalazłaby się tylko garstka użytkowników, którzy mnie pamiętają

Widzę, że nie pisałam tu o śmierci panów L&L. Obaj umarli jesienią 2008 roku. Najpierw odszedł Lenard, a miesiąc później dołączył do niego jego brat Lorenco
Przejrzałam teraz ten temat i zalała mnie fala wspomnień... zarówno tych dobrych, jak i tych złych. Zdecydowanie potrzebowaliśmy przerwy w zaszczurzeniu, bo pod koniec (jak to bywa, kiedy ma się już samych seniorów) ledwo zaczynaliśmy się oswajać z faktem, że któryś szczurek odszedł to odchodził następny. Każda śmierć bolała mnie bardzo, aż poczułam, że następnej nie zniosę.

Jednak trochę czasu minęło i nasze serducha zaczęły się goić. Często śniły mi się się szczurki... często też wspominaliśmy nasze szczurzaste i wariactwa, które wyprawiały. W końcu nieśmiało zaczęłam przeglądać ogłoszenia na forum.
I w ten sposób jutro jedziemy odebrać dwóch braci z tego tematu

Aż nie mogę opisać jak bardzo nie mogę się doczekać. Wszystko już jest przygotowane na przyjęcie tych kawalerów! Fajnie było wyciągnąć z piwnicy niektóre stare szczurze rzeczy. Jednak muszę przyznać, że mam trochę tremę... Przez lata mieliśmy dużo szczurów, łącznie z tymi "trudnymi", jednak teraz denerwuję się tak jakbym pierwszy raz miała mieć odczynienia ze szczurzastymi

Ja co prawda Cię nie pamiętam, ale że przeczytałam chyba już połowę forum, widziałam wiele Twoich postów ..

Szczury to narkotyk, uzależnienie ... nie da się ot tak z nimi skończyć, bo jak sama widzisz śnią się po nocach i nawiedzają .. Cieszę się że postanowiłaś do nich wrócić : )

Lulu pamiętam Ciebie i nasze spotkanie na wystawie w Warszawie .
Wielu użytkowników wtedy aktywnych się wykruszyło....