szczury.org

Jak Aluś???

Jest jakaś poprawa?

Nie... jest gorzej...
Padło to pytanie... ale ja nie mogłam.. Nie mogę, jeszcze nie mogę się poddać! Jeszcze walczymy... póki jest nadzieja... Nie je, nie pije... najprawdopodobniej sztywna żuchwa... Nie rusza się... Dostał płyny, antybiotyk... odpoczywa obok. Jeśli będę musiała.. to mu pomogę. Ale nie teraz, jeszcze nie teraz...Nie mój Aluś..
Najprawdopodobniej zapalenie mózgu...

Arau, myślami jesteśmy z Wami.
Pewnie wiesz, ale najlepiej chyba by się czuł w miejscu ciepłym i ciemnym. W takich stanach światło bardzo razi.

Wyraźnie mruży oczka, więc leży sobie obok, ale pod kocykiem, jest ciepło i ciemno, a ja jestem obok.
Podałam mu wodę z pipetki, wypił. Spróbowałam z jedzeniem, papka owocowa zlizana. Poleciałam po Nutridrinka, ładnie przełknął około 10 ml, ożywił się nieco, nawet pyszczek obmył

Trzymam kciuki, nawet nie wiesz jak mocno...

W końcu przymknął oczy, drzemie. Dopiero teraz. Najedzony, bo ile mu nie podam, tyle zje, daję koło 6 ml (dwie pipety) nutridrinka co godzinę. Raz zaczął się wyrywać, puściłam go na podłogę, poczołgał trochę. Siusia, kupka. Twardego nie ruszy, reaguje dopiero jak poczuje mokre w pyszczku, jakby nie widział, nie czuł jedzenia.
Zaczynam się żegnać... Bo boję się, że moja nadzieja, moje łapanie się jej, może mu przysporzyć niepotrzebnego cierpienia... Zaczynam się zastanawiać czy jutrzejsza wizyta nie będzie ostatnią... Już uzgodniłam z dr. Charmasem, że będzie sekcja... Ale nie przestaję płakać. I wierzyć, że rano przyjdzie cud.

Co za wieści

Mam nadzieję, że ranek przyniesie cud. Trzymajcie się.

Zgubiłam pipetę.. jak babcię kocham, złośliwość rzeczy martwych, gdzieś ciepnęłam, a cały dzień pilnowałam... przekopałam mieszkanie... Argh. Alucard w końcu zwinął się w kłębek i śpi... albo raczej drzemie. Ja czuwam. Ostatnio karmiłam go ze słomki. Ulało się, ale zawsze coś. On je. Chce jeść. I się myje, jak pyszczek umazany...
Jutro to cholerne święto... Parada przez groby. Muszę być, bo kto zrozumie, że wolę być przy szczurze? Ale nasz doktor i tak dopiero po południu... i będziemy. I zdecydujemy... Może... Nie nie chcę myśleć, bo za każdym razem ryczę jak głupia. Łzy nie chą wyschnąć, a cholernie dużo ich wylałam.
Wiem, że już mało kto czyta. Ale muszę... muszę jakoś się wyżalić, przekazać gdzieś swój ból, w światłowody... Bo ja się nie zgadzam...

Arau pisze: Jutro to cholerne święto... Parada przez groby. Muszę być, bo kto zrozumie, że wolę być przy szczurze?

Już dawno przestałam się przejmować tym, co kto pomyśli, szczerze mówiąc. Ci, dla których tam idziemy, rozumieją, a to oni są najważniejsi. Poza tym im się przydasz zdecydowanie mniej niż Alusiowi, więc jeśli zdecydujesz nie pójść, nie miej żadnych wyrzutów.

Arau pisze:Nie nie chcę myśleć, bo za każdym razem ryczę jak głupia. Łzy nie chą wyschnąć, a cholernie dużo ich wylałam.
Wiem, że już mało kto czyta. Ale muszę... muszę jakoś się wyżalić, przekazać gdzieś swój ból, w światłowody... Bo ja się nie zgadzam...

Ja czytam Też bym wyła Przytulam wirtualnie i trzymam kciuki, może jednak...

I jak tam?

Przeczytałam ostatnie wieści i zaczęłam płakać. Mogę Ci napisać tylko, że jestem z Tobą i trzymam kciuki..
Wiem, jak bardzo można się przywiązać do tych małych cudaków i wyobrażam sobie, jak mocno chcesz go zatrzymać. Oby się udało.

Jeszcze jesteśmy. Jest poprawa po lekach.

Jeszcze jesteśmy. Jest poprawa po lekach.