szczury.org

śliczna !
taka drobniutka rzeczywiście jest czy wypada tylko ?

IHime pisze:A Blondyśkę właśnie trafia szlag, bo w tej klatce nie mieści jej się paszcza między pręty i nie może urządzić wieczornego koncertu.

Beziu, Misiu - już cicho sza ! Zdrowia Wam życzę i trzymam kciuki żeby wszystko jutro gładko poszło

Ol, chyba jest dość drobna, taka szczupła i długa, z wąską główką i pięknymi oczami.

Odliczamy już godziny...

Już po, właśnie przywiozłam pocerowaną królewnę. Jeszcze mocno niekumata, ale żyje.
Przed operacją dziewczę ważyło 300 gramów. Guz bez szczura waży równo 50.

Właśnie umarła mi na rękach.

IHime, bardzo mi przykro trzymalam kciuki, mimo, ze sie tutaj nie udzielalam...
dla Trufelki [*]

O nie ... Trufelko .. A ja tak wierzyłem, ze będzie dobrze. Biedactwo Chociaż umarła w dobrym domku, to jednoczesnie mało i dużo.

Nie wierzę ..tak mocno trzymałam kciuki, liczyłam że będą dobre wieści a tu szok.. IHime bardzo mi przykro, trzymaj się..
..leć bidulu do wielkiej rodziny..

nie tak...
nigdy nie zrozumiem tych wyroków

IHime,

Nie mam pojęcia co się stało. Operacja była ciężka, guz był mocno ukrwiony i stanowił 1/6 masy pacjentki, ale odebrałam Trufelkę wybudzoną, mocno kołowatą, ale kontaktującą. W domu zawinęłam ją w polarki, podetknęłam termofor, żeby się nie wychłodziła i myślałam, że odsypia. Nie odstępowałam jej na krok i szykowałam się na zarwaną noc, żeby jej pilnować. Nagle zaczęła mieć problemy z oddychaniem. Wyciągnęłam ją i próbowałam obudzić, ale nie reagowała. W ciągu kilkunastu sekund przestała oddychać. Próbowałam reanimować (kocham to forum za opis pierwszej pomocy, którego nauczyłam się na pamięć i miałam okazję wypróbować już 2 razy, niestety) póki czułam serduszko i jeszcze długo, długo potem. Nie mogłam przestać, chociaż wiedziałam, że to już bez sensu.
Za każdym razem czuję, że serce wycieka mi przez pięty i już nie wraca w całości. I za każdym razem myślę, że drugiego razu nie przeżyję. A potem pojawia się kolejna bida i wiem, że jej nie zostawię.

Ostatniego wieczora przed operacją Trufelka siedziała w sputniku, najedzona kaszką ryżową po czubki uszu i nagle zaczęła pulsować oczkami. Chwilę delektowałam się widokiem, a potem poleciałam po aparat.



Białuchy gruchają coraz mniej, Misiulek jest już prawie zdrowy, Beziutka jest dziwnie osłabiona i ma ostry nawrót grzybicy. Dostała jakiś inny niż poprzednio, silniejszy lek.

Blondyś mieszka ze stadkiem, chociaż jeszcze czasem ktoś się awanturuje, a sama delikwentka zarobiła anonimowego dziaba w pyszczek. Najczęściej tłucze Miśka, ale potem śpi z nim w hamaczku. A ja pierwszy raz od miliona lat mam jedną klatkę do sprzątania.

Tak bardzo chciałam się cieszyć razem z Tobą jej odzyskanym życiem
ale dobrze, że wspomniałaś o tym momencie pulsowania i spokoju malutkiej
nie tylko skrzywdzona istota z wielkim guzem ...
los zamknął jej drzwi, IHime, ale dzięki Tobie poczuła chociaż co jest w środku ...

[*] dla Trufelki, do której los uśmiechnął się tylko na pożegnanie - by dać jej człowieka o dobrym sercu, imię, ciepło, sytość...

Strasznie mi przykro. Czasami chcemy pomóc, robimy wszystko co możemy, a to i tak za mało.

[*]


Gratuluję łączenia i kciukam za zdrowie!

Taki dzisiaj zakichany dzień, że wrzucam tylko dwa zdjęcia. Za to dzieciaki ślicznie pozowały.

http://imageshack.us/photo/my-images/52 ... c0931.jpg/ - śliczności! cudowny kolor

Zrobiliśmy dzisiaj Blondyśce symboliczną imprezę urodzinową. To nasze pierwsze drugie urodzinki w stadku!
Moja kochana rozbójniczka przy torciku:


Torcik był zrobiony z herbatników przełożonych kremem z kaszki ryżowej i jogurtu, ozdobiony dropsikami jagodowymi.


Może nie wyglądał atrakcyjnie, ale musiał trafić w ogoniasty gust, bo Bagietka chciała połknąć go na raz:


Torcik podałam w klatce, żeby dzieciaki mogły swobodnie robić syf.


Niektórzy po chwili udali się w kąt w spokoju konsumować swój przydział:



Ziutka już nie chrumka, ale cały czas źle wygląda, porfirynkuje i nie ma energii. Bardzo mnie martwi.