szczury.org

Porządne pasjonackie zoologi często biorą mioty od domowych 'hodowców'. Na zasadzie, że ktoś przynosi zwierzaka bo nie może się opiekować lub ma wpadkę (przypadkowe rozmnożenie). Z osobistego doświadczenia tak można robić z rybami, za jakąś tam cenę (nie rynkową) i najczęściej wymiana na coś. Koniec końców takie źródło lepsze. A jak nie, to moim osobistym zdaniem juz lepiej zadbane niż traktowane jak mopy na przemysłowym. Wiesz kwestia jest taka, że na giełdach często sprzedaż jest baaardzo hurtowa (musisz opłacić wstęp) i sztuk możesz kupić min. 20. Małe zoologi rzadko mogą sobie na coś takiego pozwolić. Albo współpracują z kimś.

Nie przeprowadzisz ogólnopolskiej kampanii, a szczerze lepiej by ktoś to tylko przeglądnie forum miał świadomość, że należy preferować te sklepy gdzie trzyma się standard (w końcu jak kupujesz np bluzkę to wolisz, żeby była ładnie na wieszaczku niż zwinięta w kulkę i rzucona na regał). Uprzytomnienie ludziom, że sieciówki są złe to już krok ku lepszemu jutru (;

Ale może mam zbyt liberalne poglądy ;]

sokzkaralucha pisze:Uprzytomnienie ludziom, że sieciówki są złe to już krok ku lepszemu jutru (;

To jak najbardziej ! Dodatkowo z lepszego zoologika maluch jest oswojony, zwykle nie ma świerzbu i łatwiej do niego dołączyć innego. To racja.

Czyli mówicie, że lepiej od ludzi, których szczurzyce się oszczurzyły?

Po co kupowac? jest tyle szczurków które szukaja domu. Ja bym nie kupował. Odradzam

A co sądzicie o szczurze jako prezencie dla znajomych np. na 18 urodziny? Spotkałem się z tym już nie raz, że koledzy chcą podarować 18-latkowi "zwariowany" prezent i wybierają gryzonie, najczęściej szczury. Nie wiem jak można być tak bezmyślnym, kupować żywe stworzenie na prezent. Decyzja o zakupie powinna być przemyślana i zaplanowana przez przyszłego właściciela...

Ale jedno nie wyklucza drugiego. Jeśli koledzy wiedzą, że ich kompan jest miłośnikiem gryzoni, np. miał kiedyś już parkę szczurów, widać po nim, że chciałby mieć ponownie, może planuje je kupić/adoptować, rozmawiał o tym z tymi kolegami, to nie widzę nic niewłaściwego, by sprawili mu oni taki prezent. Sama w ten sposób dostałam w prezencie urodzinowym swoją obecną dwójkę. Koleżanka była ucieszona, że podarowała "zwariowany" prezent, który nie należy do codziennych, a ja, że znów mam te cudne stworzenia. Wilk syty i owca cała. Oczywiście nie było to niespodzianką, ale przemyślaną decyzją obu stron, zaplanowaną co do ostatniego szczegółu- w jakim transporterze mam je dostać, w jakich warunkach i którego dnia, aby wszystko przygotować na ich przyjęcie. Niemniej był to prezent i to wybrany przez koleżankę.

Dwa razy dostałam żywe zwierzę w prezencie, pierwsze ogony i psa, ale za każdym razem byłam wtajemniczona w sprawę, tzn. wiedziałam o planach z góry, przygotowałam się na przybycie zwierzaków, wyraziłam na głos i kilkakrotnie chęć posiadania takiego domownika. Zwierzak i tak miał przybyć, a urodziny czy Gwiazdka były tylko pretekstem.
Ale zwierzak jako niespodzianka - odradzam!

Po tylu chorych zwierzakach, które pochodziły ze sklepu zoologicznego, też przerzuciłam się na adopcje... Ewentualnie hodowle, jeśli zależało mi na konkretnej rasie.

agata57 pisze:A co do szczurków, to kupowaliście w zoologicznych czy może przygarnęliście ?

Odpowiedź znajdziesz tu: http://szczury.org/viewtopic.php?f=7&t=41468

Ja osobiście mam wrażenie, że ludzie nie są przekonani do adopcji ze względu na jej "skomplikowany proces". Dużo łatwiej jest iść do sklepu i kupić szczura, któremu podarujemy najlepsze warunki na jakie nas tylko stać, niż zostać zlinczowanym przez kogoś, kto te "najlepsze" uzna za bardzo średniej jakości. Bo klatka może okazać się za mała, karma nie taka, weterynarz niezbyt blisko itp.

Nie zrozumcie mnie źle, wiadomo, że chodzi o dobre warunki dla ogonów, ale na miejscu nowicjuszy również przeraziłabym się, gdybym miała odpowiadać na pytania: "Ile godzin dziennie poświęcisz szczurom?" lub "Jak będzie wyglądał wybieg?", bo po prostu nie miałabym o tym pojęcia. Tym bardziej, że każdy z nas przecież nie jest dostępny 24 h/na dobę dla swoich ogoniastych. Mamy inne zwierzęta, pracę lub szkołę, więc ten czas poświęcany ogonom jest bardzo elastyczny. Czasem zdarza się, że wracając bardzo zmęczeni zanim padniemy na twarz jeszcze zdążymy wrzucić im coś do miski, nie wspominając o wybiegu ani słowem.

Dlatego myślę, że większość osób swoje pierwsze szczury ma właśnie ze sklepu zoologicznego i są one dosłownie szczurami doświadczalnymi.

zielona_owca pisze:Ja osobiście mam wrażenie, że ludzie nie są przekonani do adopcji ze względu na jej "skomplikowany proces". Dużo łatwiej jest iść do sklepu i kupić szczura, któremu podarujemy najlepsze warunki na jakie nas tylko stać, niż zostać zlinczowanym przez kogoś, kto te "najlepsze" uzna za bardzo średniej jakości. Bo klatka może okazać się za mała, karma nie taka, weterynarz niezbyt blisko itp.

Nie zrozumcie mnie źle, wiadomo, że chodzi o dobre warunki dla ogonów, ale na miejscu nowicjuszy również przeraziłabym się, gdybym miała odpowiadać na pytania: "Ile godzin dziennie poświęcisz szczurom?" lub "Jak będzie wyglądał wybieg?", bo po prostu nie miałabym o tym pojęcia. Tym bardziej, że każdy z nas przecież nie jest dostępny 24 h/na dobę dla swoich ogoniastych. Mamy inne zwierzęta, pracę lub szkołę, więc ten czas poświęcany ogonom jest bardzo elastyczny. Czasem zdarza się, że wracając bardzo zmęczeni zanim padniemy na twarz jeszcze zdążymy wrzucić im coś do miski, nie wspominając o wybiegu ani słowem.

Dlatego myślę, że większość osób swoje pierwsze szczury ma właśnie ze sklepu zoologicznego i są one dosłownie szczurami doświadczalnymi.

No widzisz, bo większość ludzi opiera się na jakimś tam wyobrażeniu, zamiast dowiedzieć się, jak wygląda adopcja. To nie jest egzamin, a za złą odpowiedź machasz szczurom na do widzenia. To okazja do rozmowy, żeby właśnie zapytać, jak najlepiej zorganizować wybiegi, klatkę, żywienie, weta. Zajmuję się adopcjami od pewnego czasu, i ręczę Ci, że wydawałam szczury obiecującym nowicjuszom (którzy jak dotąd spełnili pokładane w nich nadzieje), czasem takim, którzy nie odpowiedzieli perfekcyjnie na wszystkie pytania, ale chcieli mnie wysłuchać, żeby dowiedzieć się, co mogą zrobić lepiej.
Ba, czasem byłam zapraszana na wizytę przedadopcyjną i razem z potencjalnym opiekunem zastanawialiśmy się, jak dane pomieszczenie przygotować pod gryzonie, jak pogodzić ich obecność z innym zwierzem w domu. To jedna z zalet adopcji - możesz spotkać się z doświadczonym zaszczurzonym i zapytać o to, czego nie jesteś pewna.

A czy słyszeliście o braniu szczurów z zoo? Ja przyznam, że jeszcze się z tym nie spotkałam i nawet nie przyszłoby mi to do głowy, gdyby nie koleżanka, która takie szczury miała. Jak wy to widzicie?

Nigdy nie słyszałam o takiej możliwości. Jeśli miałabym okazja, to dlaczego nie. Może z Zoo byłyby jakieś bardziej wytresowane

Brać pewnie, że bym brała, bo jeśli potrzebują domu to nie ma co patrzeć skąd są... Ale nie liczyłabym na specjalną "tresurę", na pewno nie lepszą niż zdziałać może jeden stały właściciel z odrobiną cierpliwości.

No właśnie, ja bym wolał wziąć z pewnego źródła.