szczury.org

przypadkowa pisze:Megi_82, nigdy nawet nie przeszło mi to przez myśl, że kiedykolwiek będę w takiej sytuacji. Znalezienie nowego domku dla Kostka to jak przebiegnięcie maratonu - ogromny wyczyn. Dużo osób kontaktowało się ze mną w jego sprawie, a ja wciąż wybrzydzam, bo za daleko, bo brak doświadczenia, bo małe dziecko, za mała klatka, itd... Wiem, że to tylko wymówki, bo ja tak strasznie nie chcę go oddawać...

Doskonale Cię rozumiem, bo na mnie też niedawno spadła jak grom z jasnego nieba alergia i astma :/ W życiu bym nie pomyślała, że mnie jeszcze kiedyś dopadnie.
Nie umiem Ci napisać nic rozsądnego, bo to jest sytuacja, z której nie ma dobrego wyjścia. Chciałabym tylko, abyś nie czuła się winna, cokolwiek postanowisz, bo to ani Twój kaprys, ani wpływu żadnego na takie wredne sprawy się nie ma

Udało się. I choć zajęło to mnóstwo czasu - znów mogę z nieukrywaną radochą patrzeć na dwa najukochańsze nochale na świecie. Kostek został z nami i pomału umacnia więzi z nowym towarzyszem - dwumiesięcznym Eosem. Dziś mogę odetchnąć z ulgą, bo początki ich znajomości nie należały do najłatwiejszych.

Eos, zaadoptowany mały fuzz, czuje się u nas coraz bardziej pewnie i swobodnie. Kostek to przecież też jeszcze dzieciak, tylko czekać, aż zaczną wspólnie brykać na wybiegach.

Takie widoki właśnie cieszą serducho. Eos z Kostkiem. Wspólnie.

Cieszę się, że wyszło na dobre Pięknie razem wyglądają

Wyglądają razem tak milutko, że tylko się przytulić.

Może z młodego też będzie taki przytulas z Kostka... Jedno jest pewne - już skradł moje serce

Tak sobie śpimy

Nawet ładny, jak na golasa Bo odnoszę wrażenie, że ma ciut meszka?

ma, tak ciut właśnie (:

Cudny ! Nie wyobrażam sobie coś takiego w wykonaniu moich ciągle gdzieś śpieszących się lalek

Eve, gdy jeszcze był z nami Sznycel[*] też wiecznie gdzieś ganiali. I raczej szybciej można było ich usłyszeć niżeli zobaczyć. Teraz na wybiegach jest zupełnie inaczej. Z młodym skaczą głównie po mnie, nawet gdy się ganiają, to gdzieś w pobliżu. Eos jest ciekawski jak na młodego ogona przystało, ale i tak zawsze wraca... na moje ramię. Cieszę się, że tak szybko nam zaufał. Bo zaledwie minął tydzień jak jest z nami. Kostek też wraca do formy.

A jak w ogóle kwestie zdrowotne? Pomaga, że chłopak jest bezsierstny?