szczury.org

Stefcia faktycznie jak "szczeniątko" na tej fotce wyszła, ale to dobrze obrazuje jej ogólną dojrzałość . Choć z drugiej strony wygląda jak owoc baaardzo dojrzały .

Uznałam, że były rozgrzewki z ping-pongiem, czas na mecz z relacja medialną. Co na to zawodnicy? To: Ech
Mimo pierwotnej niechęci zdecydowały się jednak na leniwą rozgrywkę (tylko Białoszyk wolał przytulańce) mecz
Tu dowód na nieprzewidywalność Leiutka - zniknął za kartonem z piłką więc zawołałam oczekując, że wyjdzie drugim końcem...
Leia
I jeszcze prywatny trening Grubosza Stefancino (momenty zawieszenia to nie padaczka, tylko ostrzenie zębów, którego niestety na filmie nie słychać )

Ale śmiesznie wygląda Stefka nad tą piłeczką, jak rozmodlona!
Wycałuj słodziaki

Widzę, że dziewczyny trochę speszone obecnością kamer

A ja nie mogę wyjść z zachwytu nad Leią, ale ona jest śliczna Uwielbiam te jej cudne ubarwienie

Już myślałam, że u Was zawodniczki łaskawsze są dla piłki niż u nas, ale jęk plastiku unieruchomionego w Stefankowym imadle przekonał mnie, że i u Słodziaków piłka nie może czuć się do końca bezpieczna
Jednak co natura, to natura

ol. pisze:Już myślałam, że u Was zawodniczki łaskawsze są dla piłki niż u nas, ale jęk plastiku unieruchomionego w Stefankowym imadle przekonał mnie, że i u Słodziaków piłka nie może czuć się do końca bezpieczna
Jednak co natura, to natura

Muszę powiedzieć, że jeszcze żadna z piłeczek nie zginęła od zębów ani żadnych innych ostrych narzędzi! Słodziaki świetnie się bawią, ale potem szybko nudzą piłką, więc ją zabieram przy pierwszych objawach utraty zainteresowania.

zocha pisze: A ja nie mogę wyjść z zachwytu nad Leią, ale ona jest śliczna Uwielbiam te jej cudne ubarwienie

Dziękujemy ! Piękny z niej pingwinek!

Byłam wczoraj ze Stefką i Białoszkiem u doktor Lisieckiej. Z agutem na ważenie, z Nevinkiem - bo guzek, słabsze nóżki, do tego zaczęła mocno chudnąć pomimo codziennego dwukrotnego dokarmiania Timą i poza klatką.
Niestety guzek nie jest wytworem mojej chorej wyobraźni, a faktem - kolejny sutek . Na razie maluteńki i nie rośnie, ale ze względu na całokształt - dostała lucrin, następny za miesiąc. Oprócz tego dostała baterię wspomagaczy: Hepatiale Forte, wit B, convalescence, beta glukan. Waga z 447g na koniec września spadła do 390g .

Stefaniusz też schudł, niestety mniej - z 640 na 614g, ale jest jakiś ruch w dobrą stronę, więc dietę kontynuujemy. Już tylko 114g i będzie ok . Ale serducho bije mocno i miarowo, to najważniejsze.

Tutaj Neviśku w restauracji z widokiem na poznańskie Jeżyce:
(te żeberka to po stronie, gdzie miała wycinany guzy - aż taka chudziutka nie jest )
- pompa ssąca bezpośrednio do miski

Tu Stefancino prezentuje wszystkie swe obłości i uroki podczas mycia


- Leiuszkin doradza Stefci: "do takiej powierzchni to by się mop opłacał"
Leiut zaczepno-iskający...

...i spożywczy

Oj piękny piękny

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=b5.jpg
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=a9.jpg o jaki słodziak
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=a7.jpg uwielbiam
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=c1.jpg cudna mordka


Zdrówka życzę Neviś, oby paskudztwo nie rosło i aby apetyt nadal dopisywał
Buziaki dla dziewczyn

Żadne widoki zaokienne nie mogłyby mnie odciągnąć od tego:
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=b2.jpg
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=b5.jpg a to jest rzeczywiście intrygujące, na miniaturce jeszcze wydawało mi się, że kocyk to pyszczek, a ogon ma za zadanie podawać mu jedzonko niczym słoniowa trąba , ale nie, Białosz już najedzony, pewnie smacznie śpi, tylko jako przezorny biesiadnik, umownym odłożeniem "sztućcy" oznajmia, żeby jeszcze nie zabierać talerza...

stop-klatki z mycia koniecznie do oglądania w powiększeniu:
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=a7.jpg - łapiemy się za ucho
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=a7.jpg - za głowę
ale czemu dawać sobie po twarzy, Stefanku ? http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=a7.jpg

http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=a1.jpg mimo zgryźliwego komentarza koleżanki, agutka sprawia jednak wrażenie dumnej z zarówno z bieli, jak i rozpiętości swojego brzucholka a i mnie, przyznać muszę, mimo wszystko, jakąś taką pierwotną radością napełniają jej pełne kształty

Kciukam za Nevisię, żeby ten zestaw leków pomógł, i żadne zmartwienia cieniem się nie kładły nad Sielankową Krainą Słodziaków !

manianera pisze:Tu Stefancino prezentuje wszystkie swe obłości i uroki podczas mycia

Słodkie uroki, śliczny brzuchalek, w sam raz do wymiziania
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=a1.jpg

I zdjęcie ilustrujące sytuację z cyklu: życie jest takie banalne - jak je sobie skomplikować
http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=b3.jpg

Neve misiaku trzymamy za Twoje zdrówko mocno kciuki!!!

Dziękujemy za kciuki za Białoszka, trzymajcie mocno, bo ogólnie nie jest za dobrze - nóżki słabną mimo wspomagania... . Ale muszę przyznać, że jest pacjentką idealną - nie ma dla niej większej radości niż zlizywanie wszelkich paciek nafaszerowanych lekami ! Ogólnie żarłoczna jest niesamowicie, nadal ma dwie sesje sam na sam z Timą, łyżeczkę convalescence dziennie, do tego normalne żarło w klatce i ładowanie w siebie każdej, dosłownie KAŻDEJ ilości warzyw. Neviśku mogłoby jeść od rana do wieczora i się nie zmęczyć - kiedy jestem w pobliżu, a ona akurat nie ma czegoś w paszczy to zaraz wisi na prętach żeby ją wyciągnąć i koniecznie nakarmić czymś pysznym . I co pańcia wtedy robi? Sami się domyślcie .

Jest obecnie najradośniejszym i najbardziej kontaktowym szczurasem w naszym małym stadku - aż trudno w to uwierzyć! Znowu dużo pulsuje i zgrzyta, pierwsza przybiega, kładzie się pod moją dłonią, podbija łebkiem palce i nadstawia karczek...
Kolorowe jakoś częściej ją iskają, może czują, że nie coś jest nie tak. Dla niej to czysta frajda - uwielbia być iskana i wreszcie nie podjeżdża pod mordki nadaremno - jest fachowo i uważnie obsługiwana !

Przy takiej obsłudze niemal miło chorować. Dużo zdrówka dla Neviśki.

Heheh, ja jeszcze trochę się pozachwycam nad swoimi zaległościami.
Stefa i piłeczka wymiatają ! (I TE te okrągłe kształty- swój do swego ciągnie;))
Trzymam kciuki za Neviśkę, niech się nam tu Białości nie wygłupiają! No i przypominam, że każda prawdziwa miłość "boli i krwawi" ;)http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=b2.jpg
UWIELBIAM kiedy one sobie tak tarmoszą te uszy :D:D:D http://s1239.photobucket.com/albums/ff5 ... ent=a7.jpg
Całusy dla Świrów!!

Rogal twarz obejmuje jak się czyta o tak dopieszczanej przez Pańcię i koleżanki Neviście wizja uszczęśliwionego Białosza aż w cień spycha te niechciane zdrowotne nowiny ...
Niech czerpie siły z miłości która ją otacza i nie daje się niczemu oprócz zdolnych ząbków kapturników i pańcinym palcom

Białoszyk w bardzo złym stanie... .
W sobotę zaczęła słabnąć - nóżki odmawiały posłuszeństwa, ale wieczorem odzyskała wigor, w niedzielny poranek miała wrócić z chorobówki do dużej klatki. Jednak osłabienie zaczęło postępować, porfirynowe okularki, odpoczynek co kilka kroków, opieranie brody w łyżce z convalescence'm, dziwne pozycje...
Dzisiaj słabiuteńka, ciałko-flaczek, opieranie brody o róg kuwety, twarde jedzonko już nie dla niej . Widać, że boli, pewnie jakieś guzy są w ciałku, nie tylko na powierzchni...Wzięłam urlop, o 13:15 jesteśmy wciśnięte do dr Lisieckiej.
Nie pozwolę jej cierpieć, jeśli pani dr stwierdzi, że już czas, to będziemy się żegnać...

Manianera, przytulam wirtualnie Was obie.

Wróciłam już bez Nevinusia...
Zasnęła na moich rękach, przytulona tak jak lubiła najbardziej, z łebkiem w zagięciu łokcia.
Podejmując decyzję czułam, że tak trzeba. Czułam spokój.
Lepiej dzień za wcześnie niż dzień za późno, a Nevinuś funkcjonował dzisiaj jak tuż po wybudzeniu z ciężkiej narkozy .

Teraz rozpaczam... Każdy kąt w mieszkaniu jest naznaczony jej życiem, charakterem, co spojrzę to wyję...
Miała tu być przecież jeszcze rok, mój zgrzytacz, prywatny, najlojalniejszy szczurek...

Jeszcze u wetki, w transporterze zazgrzytała mi na do widzenia kiedy ją głaskałam.
Dr Lisiecka powiedziała, że to najlepsza decyzja, ale teraz siedzę przed pustą chorobówką i coraz bardziej wątpię, coraz bardziej tęsknię...
Choć wiem, że tęsknię za Nevinkiem radosnym, a nie cierpiącym...


Jutro wyniki sekcji.