szczury.org

no baa, ale on go od tego tyłu w konkretnym paniedziejku celu...
A co do tańca, aż się wstyd przyznać jak mnie ten Steful zachwycał jak nastroszył te swoje barwne pióra... i takie śmieszne przysiady i podchody bokiem

jeszcze bardziej żałuję , że nie mnie dany był taki widok, ehh...
tak po cichu to też czuję coś na kształt dumy z ziomala(ale potępiam to niegodne uczucie , potępiam )

Hoho, maleństwo widzę że szaleje Mój Edzik też naskakiwał na kolegę, ale końskie kopy i wierzgnięcia oraz chowanie tyłka w kącie jakoś go zniechęciły i zaniechał tego niecnego napastowania

Jakie tam więcej niż osiem tygodni, przecież on ma tylko trzy I w sumie nie dziwię się że nie lubi być brany na ręce, skoro go tyle czasu miała osoba nie obyta z ogonkami - kto wie, może go podnosił za ogon albo łapał jakoś nie tak i chłopaczek ma uraz?

dla mamy Cyklotymii: Ptaszek -Tobiaszek http://www.youtube.com/watch?v=ZULuW8rCWHU
(zwróć uwagę, że na początku filmiku, ja mu przeszkadzałam w zamierzonych czynnościach )

co za pieszczoszek-czyścioszek i do tego czestoziewus! całusy od moich panienek
nie rozpieszczaj go tak bo się przyzwyczai

Rhenata pisze: nie rozpieszczaj go tak bo się przyzwyczai

próbuję, nijak nimoge

Tobiaszek układający się do snu Tylko patrząc na filmik czuje się ciepło tego małego ciałka, delikatną fakturę futerka.

Zawsze zadziwia mnie w takich scenach - czy sama biorę w nich udział, czy tylko się przyglądam - ufność stworków w stosunku do człowieka, czy są to szczury czy koty, moi odwieczni towarzysze, lub obce koty. Leży na kolanach lub tuli do ręki i zamyka oczy powierzając się sile która mogłaby go zmiażdżyć ! Ufa człowiekowi ! Odczuwam to trochę jak mały cud. I spływa na mnie wdzięczność, nieukierunkowana, taka ... w ogóle

Leży na kolanach lub tuli do ręki i zamyka oczy powierzając się sile która mogłaby go zmiażdżyć ! Ufa człowiekowi ! Odczuwam to trochę jak mały cud. I spływa na mnie wdzięczność, nieukierunkowana, taka ... w ogóle

Też tak mam. Nie wyobrażam sobie, jak można tę ufność zdeptać i celowo, okrutnie skrzywdzić zwierzę. A takich przypadków niestety jest coraz więcej

Śliczny Tobiaszek! Cięzko będzie się rozstać, co ?

Oj , powzruszalimy się oglądając filmik z Tobiaszkiem , aż nam ślinka ciekła ...
Nas też zawsze zachwycała ufność zwierzęcia i przyjaźń ,do jakiej jest zdolny wobec człowieka; sądzę , że bliskie obcowanie ze zwierzętami czyni nas lepszymi ludźmi
Dopieszczaj więc Tobiaszka (i nie tylko Tobiaszka) ile wlezie , bo one swoich uczuć wobec nas wszak nie limitują...

Jestem w nim tak strasznie zakochana, ach! Ta mordka, to mrużenie oczek, ten ziew, to futerko... A jeszcze tyle czasu zostało

Przyszły tatuś też już się zachwycał filmikiem...

Nio taki pisklaczek .
Mnie w takich scenach uderza, jak bardzo każde stworzenie potrzebuje czułego dotyku. Każde. Także stare i brzydkie… i mam straszny żal do życia, że więcej rozdaje kopniaków niż głasków. A wdzięczność… chyba tylko za to, że mam ręce i tak łatwo jest je użyć. A kiedy jeszcze pomyślę o Waszych rękach, to mi mjut w serce: kap, kap…

Nie mam zdrowia do youtube, ale powinnam wam jeszcze pokazać, jak to rozczochrane kurczątko doprowadza do rozpaczy robieniem w konia dziadzię Jerzolka . Ąż strach pomyśleć, co z niego wyrośnie.
E, gdzie tam, ciężko się będzie rozstać; dobrze, że mi unipaks przypomniała o obyczaju „centymetra”

WIDZIAŁ KTOŚ GDZIEŚ MOJEGO DOLARA???
dam pudełko ptasiego mleczka za wskazanie miejsca pobytu! Dolaruuuuuuuuuuuu!
no wszędzie szukam od kilkudziesięciu minut...

Oby tylko znalazł się cały i zdrowy, trzymam kciuki!

jest! moje śliczne, brudnonose... wystraszyłam się, bo balkon był otwarty a on jakby pod ziemię się zapadł; zresztą nie mam pojęcia gdzie był- zobaczyłam go nagle w hamaku....

ehhh...skąd ja to znam?
Dobrze że się znalazł szczęśliwie. Choć pewnie miejsce wycieczki pozostanie jego słodką tajemnicą. Chyba że...zostawił jakiś ślad swojego pobytu w odwiedzanym miejscu.