szczury.org

nawet nic konstruktywnego dodać nie mogę- a tak bym chciała.
zupełnie nie mamy doświadczenia z serduszkami- mogę za to z całych sił i ja trzymać kciuki,
żeby Baruszek pił lekarstwo w całości, na zdrowie!

tak przykro czytać o niezasłużonych słabościach naszych dzieciaków, niech to się wreszcie zatrzyma

a meilowo się kontaktować można chyba z dr, Mileną Wojtyś. chyba, że chodzi o panią z SPS'u której nie znam zupełnie

tak, o Wojtyś myślałam, ale jeśli jest taka możliwość to na sps-ie też

dzięki dziewczyny

magica-de-spell
z dr Lewandowska online przez Skype

Tutaj jest artykuł o kardiomopatii (tyczy się tak samo powiększonego, jak i pomniejszonego serca)
http://ratguide.com/health/cardiovascul ... opathy.php

Tutaj o prawidłowej wielkości serca:

http://www.ratfanclub.org/hearts.html

Są leki, które wspomagają pracę serca... mam nadzieję, że jednak uda się chociaż trochę ulżyć....

Jejku Trzymam kciuki za Baruszka. Zeby mu jednak serduszko nie dokuczało, żeby było silne mimo małej wielkości..

ol, oczywiście nie wiele zmienia moje „wydawanie się” ale jak tylko dostaniesz zdjęcia, koniecznie je zeskanuj. Jakiś dziwny ten weterynarz, który postawił diagnozę.
A już zupełnie nie wierzę, że nic się zrobić nie da.
Z sercem nigdy żartów nie ma, ale z drugiej strony, trudno mi uwierzyć, że to serduszko jest aż tak maleńkie, żeby po obejrzeniu zdjęcia stwierdzić, że „nic z tego” – ciekawe, czy człowieka też by tak diagnozował-„malutkie. Proszę się ustawić w kolejce do przeszczepu”.
Zresztą, jeśli nawet jest maleńkie, to ono jest Baruszkowe i nie ma co, tak od razu go na straty spisywać.

Baruch nie męczy się wcale, biega, wspina się, nie wygląda jakby wydolność tego małego serca go w czymś ograniczała ! Gdyby nie comiesięczne infekcje i to charczenie !

i tak ma być! A skoro już wiadomo, że coś jest nie tak- na pewno będzie wam łatwiej zapobiec jakiemuś dramatycznemu rozwojowi wydarzeń. Gdybym zaczęła leczyć Gacusiowe serduszko zanim choroba przygniotła go stutonową górą, pewnie miałby większa szansę być tu dzisiaj. A Baruch jest i wierzę, że długo zostanie!

Udało mi się nawiązać kontakt z dr Wojtyś, jej wstępne szacunki są bardziej optymistyczne niż przedwczorajsze, ale oczywiście nie powie nic pewnego bez obejrzenia zdjęcia. A na to wciąż czekam .
Mam nadzieję, że jutro przyjdzie, bo jak nie to potem weekend...

Strasznie żałuję, że tak długo zwlekaliśmy z tym zdjęciem, od kiedy przecież wszyscy powtarzali, że może mieć decydujące znaczenie /

Odmienna mi też "się wydaje" i też próbuję wydusić coś sensownego z tych okruchów informacji, które posiadam na temat szczurzych sercowych przypadłości.
 
Czytałam już ten artykuł na rat guide, który podajesz Nakasha. Typowo o małych sercach tam nie piszą, raczej o powiększonych w wyniku choroby. Jednak przemyślawszy rzecz, wydaje mi sie, że wielkość sama w sobie nie jest tutaj aż tak istotna, bardziej motoryka tego serca - fakt, że działa ono w warunkach ciągłego przeciążenia - co może doprowadzić do takich samych przerostów jakie dotykają prawidłowej wielkości organy. Małe serce też może być przerośnięte, albo może mieć niedomykające się zastawki. A to wszystko kardiomiopatie, które można leczyć - tak jak wskazano w artykule !
Wiadomo, że małego serca się nie wyleczy, nie powiększy się go, to oczywiste i szaleństwem byłoby tego od kogoś wymagać, ale małe chore serce (choćby było chore z powodu swoich rozmiarów) jest po prostu chorym sercem, któremu można pomóc, prawda ?

To tylko moje dyletanckie rozumowanie, ale przecież to szokująco małe serce spełnia swoja rolę już od 10-11 miesięcy życia Barucha, spełnia tak żarliwie, jak tylko je stać !
Nie jest więc zupełnie dysfunkcjnalne !

jeszcze
to czekanie teraz, kiedy leczenie jest prawie że na wyciągnięcie ręki...

Baruszek jest nadal żywy, ale słabo je . Kiedy objąć go ręką czuć jak się to "mikroskopijne", niechciane przez nikogo serce tłucze po całej klatce piersiowej. 

każdy dzień się liczy, a teraz nadeszły takie duszne - ciężkie dla sercowców .

Listonosza jutro będę wypatrywać jak nigdy dotąd.

od słów:

wydaje mi sie, że wielkość sama w sobie

do słów:

kiedy leczenie jest prawie że na wyciągnięcie ręki...

to jest dokładnie, toczka w toczkę to, co mi się tłucze po głowie. Ze szczególnym uwzględnieniem wzmianki o 11 miesiącach... ach, ten łopot pompki pod palcami;jakby się miało w dłoniach przerażonego ptaszka...

Zdjęcie nie doszło dziś. Spróbuję jeszcze jutro na poczcie, ale bardziej realny wydaje się dopiero poniedziałek .

Baruszek jakby zwolnił obroty, na co z jednej strony patrzę podejrzliwie, ale z drugiej uspokaja mnie zachowanie wszystkich innych rozumnych szczupaków, kóre dziś się nie przemęczały i aktywnść fizyczną ograniczyły do tuptania pod tapczanem.

Szczupak, któremu wróżki u kołyski zdrowego rozsądku poskąpiły - w liczbie jeden, zamiatał ogonem najciemniejsze kąty mieszkania, za nic mając że pełnienie roli bodyguarda co cna wyzzuło mnie z sił w ten upalny dzień.

Od pewnego czasu czubowi tak się w łepetynie poprzestawiało, że praktycznie nie uznaje już rozrywek pokojowych: rury – nudy, regał – nudy, kartony - nudy. Prawdziwe życie Hermańskiego źdźbła zaczyna się dopiero za drzwiami pokoju .
Nie ma dnia, żeby swoich włości nie odwiedził, choć nie zawsze na tak długo jakby chciał (kiedy jujki mają parcie na kwiata albo ochotę na tapczanorąbankę, a Herman akurat w planach wyprawę rabunkową na stół kuchenny, tudzież wizytę w zlewie i nawiązanie kontaktu z kuzynami kanalarzami poprzez otwór odpływowy … zazwyczaj kończy się to tym, że to Herman ląduje pod zamkniętymi drzwiami). Dzisiaj jednak inni usunęli się w dobroczynny cień, więc Herman miał okazję pofolgować swojemu zamiłowaniu do włóczęgstwa .
Dopiero kiedy już na prawdę czułam, że nogi mam jak słoń zawróciłam go do pokoju.
Wtedy nadeszła pora na perswazję mimiczną, wielce dramatyczną, a ponieważ i to nie dało rezultatu - warowanie.
Warował dzielnie, czub mój do pozłoty, tak, że aż głowa zaczęła mu się kiwać Ale otrząsał się co jakiś czas i dalej wlepiał ślepia w drzwi.
Aż w pewnym momencie któregoś z kolei otrząsu byłam świadkiem jak myśl zstępuje na szczura i rozpromienia jego rysy – Herman przypomniał sobie o komodzie ! (na komodzie ostatnio spożywa się u nas truskawki)
To była zmiana jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki – na Hermana zstąpiła myśl, niemalże zmaterializowana jej postać !
I czarne słońce jak nowo narodzone pokicało na komodę

Jak się cieszę, że on taki !

Myśmy się tak chłodzili









i to co się wszędobylskiemu udało znaleźć w kuchni (te truskawki tylko wyglądają na te same, których już pojadł na komodzie )




Baruch stara się być radosnym ptaszkiem. Gruchanie dopada go raz bardziej raz mniej. Wczoraj kiedy pozostawał więcej w spoczynku nie było go mocno słychać, dziś z rana było chłodniej więc pobiegał trochę i oddech od razu stał się cięższy. Trudniej mu też teraz zasnąć.

jak się pięknie oczęta z zupą komponują! bo oczy widzą tylko zupę. taaaka musiała być dobra


długo się zastanawiałam nad tym zdjęciem. konkretniej nad misą
patrząc na miniaturkę byłam nawet w stanie sobie cię wyobrazić wydrążającą na potrzeby zdjęć misę z bochna chleba

a to wystarczyło powiększyć zdjęcie i o, wszystko jasne

nie rozróżniam zupełnie Twoich jujków. szczupaki ostatnimi czasy w ogóle mi się pomieszały jakoś
mogłaby sołza prosić o jakąś ściągawkę?

zapomniałam jeszcze o jednym zdjęciu popisać.
nie wiem czy ja niewyspana i zmęczona tak jestem, czy po prostu to tak wygląda:

szczur brodzący w mlecznej rzece

sssouzie pisze:nie rozróżniam zupełnie Twoich jujków. szczupaki ostatnimi czasy w ogóle mi się pomieszały jakoś
mogłaby sołza prosić o jakąś ściągawkę?

jujek na zdjęciach i ja nie rozróżniam , chyba że zapamiętam kogo akurat fociłam

przy gadziej misce jest na pewno Baruch, truskawki szama Ulrika, bo Baruch nie lubi, z chłodnika czerpali oboje więc trudno powiedzieć kto jest kto;

co do reszty - szykuje się impreza to może tam zrobię podpisy

sssouzie pisze:zapomniałam jeszcze o jednym zdjęciu popisać.
nie wiem czy ja niewyspana i zmęczona tak jestem, czy po prostu to tak wygląda:

szczur brodzący w mlecznej rzece

...niewyspana jesteś. To jest szczur bujający w obłokach.

a Misiu chłodnika na pewno dostał? Bo dokumentacji na to brak....