Re: kwarki- szczury niebieskookie
: sob wrz 19, 2009 10:49 am
Dziękuję Wam.
Trzymam się całkiem znośnie, tylko serce mam takie skurczone...
Przez chwilę myślałam o sekcji, ale... co mnie to obchodzi??? Nie ma mojego Jerzolka nie ma go tutaj.
Pisałam, jak na widok postępów nieubłaganej starości, czułość do tego kruchego ciałka osiąga zastraszające rozmiary. Nie chciał tego widać. Niezależny, postrzelony Kaszub...
Wstałam rano, bo miałam ambitne plany na tę piękną, wrześniową sobotę. Zdziwiło mnie, że ja się kręcę a szczury nic... Jurik leżał w koszyczku taki spokojny; dopiero gdy dłuższą chwilę tuliłam jego ciałko, zorientowałam się, że bezruch trwa... w koszyczku na półce wyżej, leżeli wtuleni Bless z Gackiem. Po ostatnich wydarzeniach na Forum... przez moment, temperatura w mieszkaniu osiągnęła zero bezwzględne...
Ciałko Jerzolka, oddane już Dolinie Kwarków- przed chwilą wróciłam a po drodze wyobrażałam sobie właśnie, że od Tamtego Pięknego Stada odrywa się jasny, ciepły kłębek energii barwy agouti i rusza naprzeciw nowo przybywającego na Tamtą Stronę kłębuszka jasnej ciepłej energii łaciatej
teraz, napewno się zrozumieli... ale ryczeć i tak się chce.
A bezruch i cisza w kwarkowie trwa.
Uzmysłowiłam sobie dzisiaj, że kiedy umierały mi kolejne szczury, nigdy nie musiałam brać pod uwagę, że w tym domu jest także Kot (że tak to eufemistycznie ujmę) – przeciwnie- ona też „cichnie”- moja kotusia kochana...
Trzymam się całkiem znośnie, tylko serce mam takie skurczone...
Przez chwilę myślałam o sekcji, ale... co mnie to obchodzi??? Nie ma mojego Jerzolka nie ma go tutaj.
Pisałam, jak na widok postępów nieubłaganej starości, czułość do tego kruchego ciałka osiąga zastraszające rozmiary. Nie chciał tego widać. Niezależny, postrzelony Kaszub...
Wstałam rano, bo miałam ambitne plany na tę piękną, wrześniową sobotę. Zdziwiło mnie, że ja się kręcę a szczury nic... Jurik leżał w koszyczku taki spokojny; dopiero gdy dłuższą chwilę tuliłam jego ciałko, zorientowałam się, że bezruch trwa... w koszyczku na półce wyżej, leżeli wtuleni Bless z Gackiem. Po ostatnich wydarzeniach na Forum... przez moment, temperatura w mieszkaniu osiągnęła zero bezwzględne...
Ciałko Jerzolka, oddane już Dolinie Kwarków- przed chwilą wróciłam a po drodze wyobrażałam sobie właśnie, że od Tamtego Pięknego Stada odrywa się jasny, ciepły kłębek energii barwy agouti i rusza naprzeciw nowo przybywającego na Tamtą Stronę kłębuszka jasnej ciepłej energii łaciatej
teraz, napewno się zrozumieli... ale ryczeć i tak się chce. A bezruch i cisza w kwarkowie trwa.
Uzmysłowiłam sobie dzisiaj, że kiedy umierały mi kolejne szczury, nigdy nie musiałam brać pod uwagę, że w tym domu jest także Kot (że tak to eufemistycznie ujmę) – przeciwnie- ona też „cichnie”- moja kotusia kochana...
)
. Zatem Ptaszek- Tobiaszek znalazł swoich Ludzi i Stado, a mnie pozostało pękać ze śmiechu gdy DD dorwali się do pachnącego Tobiaszkiem wnętrza klatki... to ta sama, w której i oni spędzili wczesne dzieciństwo- to z niej skakali mi na twarz i to ją zrzucili mi na głowę w środku nocy 
i jako mieszkańcy tej klatki zasłużyli na miano Bobów Budowniczych.... matkożtymoja! Jakie to było śmieszne, gdy w swoich obecnych gabarytach usiłowali się tam rozgościć 
. Dobrze, że nie ma oryginalnych półek, bo jak nic zaklinowali by się w przejściu, przez które rok temu z prędkością światła przeciągali materiały budowlane. I mina Dara przez okienko sporządzone przez Tobiaszka: 
. Tak sobie leżeli naprzeciwko i niewątpliwie przerzucali się uwagami na tematy różne... 
...
?