szczury.org

Oj, szkoda... Moja Beza ciągle sobie wyskubuje futerko z łapek i piersi.. Choć ostatnio jak jej małe łyse pilnuje, to zaczyna zarastać futerkiem... Tyle, że to pewnie na krótką metę, bo nawyk to nawyk...

Druga noc za nami , szwy nadal są! Dobrze mieć w zanadrzu wolne „pooperacyjne” tak aby móc kontrolować rekonwalescenta . Dżuma choć nieszczególnie szczęśliwa , wygląda dobrze , ja zaś jestem cokolwiek „wczorajsza” , co odnotowałam robiąc sobie na szybkiego kanapkę ( ze szczurą w klateczce obok!) – wyjąwszy bochenek chleba z płócienka odkroiłam pajdkę , po czym … wsadziłam ją tam i zagubiona patrzyłam na nóż oraz bochen leżące przede mną na stole. Ponownie sięgnęłam po woreczek , wydostałam swoją kromkę , następnie stropiona odnotowałam pojawienie się w nim z kolei noża , podczas gdy bochenek leżał nadal na wierzchu . Zrobiłam w skołatanej głowie szybki konspekt i po raz trzeci ujęłam worek na pieczywko … Obok Dżuma przypatrywała mi się w skupieniu, machinalnie drapiąc się za lewym uszkiem…
Pozwoliliśmy w nocy i dziś o świcie spotkać się siostrzyczkom na posłanym łóżku , panny obwąchały się uważnie i wzajemnie wyczyściły. Poranek spędziłam z Fini i Martinką za ścianą ; zostawiłam je na noc w stanie wolnym , ale pośród nocnej ciszy Martinka głośno i z zapałem uświadamiała wszystkim w sąsiedztwie swoją tam obecność , po bobrzemu obdzierając drzwi z wierzchniej warstwy i niestety trzeba było dziewuszki zamknąć dając na osłodę po buziaczku na dobranoc . Rankiem brzegi odrzwi natarłam pieprzem i teraz jest cisza …
Niedawno Czarnulce przedstawiłam propozycję nie do odrzucenia i znalazła się na górze mebli , zabierając na pociechę do swojego koszyczka także i to, czym wymoszczone było mansardowe pudełko Dżumy , jej zaś położyłam za poduchy wydezynfekowaną apartamentową rurę przelotową spod okna , wyłożoną ręczniczkiem papierowym; resztę przestrzeni „zapoduchowej” zabezpieczając dobrze się sprawdzającymi niemowlęcymi podkładami higienicznymi. Dziewuszki śpią posikując melisą i ja chyba też krzynkę przysnę … Trochę Dżumy pooperacyjnej:

http://img130.imageshack.us/i/img4968z.jpg/ do całowania słodkie nóżynki

ta niema prośba...taka prośba ze świadomością, że i tak się nie uda



gratulacje i wam i jej niezerwania szwów aż do teraz

Nóżyny są tak smukłe i jasne jak jakiejś szlachcianki zażywającej odpoczynku

Ale w ogóle poruszyły mnie te zdjęcia, nigdy Dżumy takiej nie oglądaliśmy, jakże to inne oblicze od namansardowej królowej.
Ale co tam, drugi dzień, powtórzę za sssouzie - to Wasz wspólny sukces.
Chucham, niech się jeszcze szybciej goi

- Dżuuuuumiiiiiiiiiiś...

unipaks pisze:Rankiem brzegi odrzwi natarłam pieprzem i teraz jest cisza …

Hahaha zbawienne działanie pieprzu... Najlepszy środek na bezsenność spowodowaną hałasującymi szczurkami

ol. pisze:Nóżyny są tak smukłe i jasne jak jakiejś szlachcianki zażywającej odpoczynku

Ten opis ol. pasuje jak ulał
http://img130.imageshack.us/i/img4968z.jpg/

Jak by tu powiedzieć ..hmmm... dzisiejszy pieprz chyba nie ma mocy dawnych ziaren , szybko coś wietrzeje...!
Szwy wciąż są na swoim miejscu , choć myliłam się sądząc , że teraz będzie koniec dozoru – najwyraźniej zaczyna się proces gojenia i swędzi , więc uwaga poświęcona Dżumie jakoś nie maleje. Nadal potrzebne kciuki
Niemniej jednak nie żałuję rezygnacji z kołnierza – nigdy nie widziałam szczury tak przerażonej i walczącej z taką desperacją jak wówczas w domu , kiedy we trójkę (!) usiłowaliśmy zrobić z niej tę nieszczęsną lampkę z abażurem...
Dziewuszki w pokoju obok tak się cieszą kiedy któreś z nas z nimi siedzi , że coś niesamowitego ; Finlandia gramoli mi się na kolana i rozpłaszcza pod głaskami , nie mając dość i nadstawiając ten swój śmietankowy brzuszek , a czekoladowa buźka naprawdę rozpływa się w szczurzym uśmiechu. Martinka dołącza doń i, więc tak miziam i czochram dwie naraz , ciepłe pulchne kulki , pchające pod dłoń swoje pyszczki i strzelające w sufit różowymi rakietkami łapek udostępniając gładzącym palcom bezbronne słodkie brzusie ...
Dwa – trzy razy dziennie odwiedza je Czarnulka ale dziś reagują nań zgoła inaczej – jakby już wykluczyły ją ze swojego małego stadka ; Fini próbuje ucapić ją ząbkami , nawet Martini gania ją jak intruza i próbuje zaatakować – raz udało jej się przewrócić gościa na plecki i choć zaraz została odepchnięta , zdziwiona i chyba rozczarowana Czarna Pląsawica dość szybko zaczęła wystawać pod drzwiami pragnąc powrotu do Dżumy. Ta zaś każdorazowo obwąchuje uważnie siostrę i jej futerko przestaje być gładkie , a szczura zaczyna ni stąd , ni zowąd myć swoją główkę i łapki , a potem resztę ciała – jakby to ona była tam z nimi w pokoju. Przez dwa tygodnie będzie brała te Kalmaid , mam nadzieję , że będą tak oczekiwane przeze mnie efekty...

Kciuki są nadal trzymane, żeby mniej swędziało i skoro tylko szwy zostaną zdjęte - miejsce szybko zarosło futerkiem i niepamięcią.
Ciężki to był tydzień dla Was wszystkich, mam nadzieję, że świeżość tego poranka da odetchnąć po trudach, głęboko i do syta.
Wiele się zmieniło, ale nie wiemy przecież czy na zawsze; tak czy owak, chciałabym mieć tyle siły, żeby z podobnej sytuacji wybrnąć obronną ręką.

Fini i Martinka, rozkoszniaki dwa
I dla Czarnulki nieco zdezorientowanej, specjalne głaski : )

Kciuki są za Dżumkę!
Niech szybko się goi, bo Czarnula czeka na siostrzyczkę.

Dziękujemy za kciuki , kolejna noc z zwieńczona sukcesem! Czarnulkę na noc zostawiłam dziewuszkami w tamtym pokoju , bo nie chcę , aby odwykły od siebie – wszystkie trzy zgodnie przeszkadzały mi w sprzątaniu klatki ; dziś śpi razem z Dżumką za poduchami i obie wyglądają na zadowolone. Wczoraj pozwoliłam agutce pomoczyć stópki w miseczce , gdy się posilała groszkiem i skrawkami marchewki, bo i jej przecież dokucza ten upał. Po burzy była trochę zaniepokojona. Przyprowadziłabym do niej Martinkę i Fini , ale nie wiem , czy to byłby dobry pomysł...
Trochę fotek z odwiedzin u dziewczynek:

Przyszła Czarnulka , a czegóż ona tu od nas chce , mój skarbie? Trzeba zabezpieczyć front i tyły domu...
Trzeba też koniecznie na wszelki wypadek wciągnąć jeszcze troszkę żarełka , bo kto wie , czy coś później zostanie po odejściu gościa...
Teraz można spokojnie popatrzeć , jak niebieściak podąża za przybyłą bez zaproszenia czarną kapturą...
Ale gość jest chyba jednak w porządku , własną piersią broni polarków przed zakusami ekipy sprzątającej...
Za to należy się gościowi porządne iskanie...
I trzebaby to jeszcze uzmysłowić Martince , która najwyraźniej nie pojęła jeszcze czystości intencji gościa
Ale w końcu i ona dała się przekonać
No co – coś nie tak?!
Wcale nie jestem lizusem...!
Kto to widział tak zawstydzać miłego szczurka!
Po tym wszystkim Czarna Pląsawica musiała się solidnie umyć :


A tak w ogóle to padł nam chyba system w laptopie Nie mam teraz GG , z netu korzystam gościnnie ...

http://img7.imageshack.us/i/obraz013mp.jpg/ ale noooochaaal piękny

taaak mój mąż chyba jednak bardziej jest nim zachwycony niż ty , bo najczęściej odzywa się do Czarnulki w te słowa :
"- Noseczku mój przepiękny najmilszy...!" Nie muszę chyba dodawać , że takim nieco "szczurkowym" głosem

Hahah, piękna historyjka ze szczurzych zdjęć
Nochalek rzeczywiście cudny

o tak, szczurze historyjki lubimy najbardziej!
zupełnie inna jakość oglądania zdjęć- niemalże 3D

http://img31.imageshack.us/i/obraz034e.jpg/
jakie nieufne podchody ja chyba tak samo wyglądam jak się do Kamizelki zbliżam

http://img638.imageshack.us/i/obraz020c.jpg/
o, obcas mi uciekł!

http://img819.imageshack.us/i/obraz015l.jpg/
kto to widział, ludzi straszyć w biały dzień!

całusy serdeczne przesyłamy
i buziaki w piękne nosy!