szczury.org

ja bardzo długo mówiłam, że chcę mieć szczurka. co sklep, to stanie przy szybie i mówienie, że to jest mój jackie... najpierw było, że szczur- nie. później, co mi z takiego szczurka i po co mi on... później było, że jak ja to sobie wyobrażam- przecież w pokoju mam ciągle bałagan,to pewnie jemu też nie będę sprzątać i będzie śmierdzieć... później powiedziałam, że BĘDĘ go MIEĆ. odp mamy: "mhm"... no i w końcu stwierdziłam, ze musze sama go sobie kupić, przynieść, bez wiedzy rodziców... to będzie moje maleństwo i mam prawo gomieć w swoim pokoju... no i 2 września to zrobiłam. przyszłam do domu z wielką klatką i maleńkim zwierzaczkiem, wszystko zrobiłam, umyłam, przygotowałam. jak tata przyszedł i zobaczył go u mnie na ręce,to powiedział, że zabije razem z nim mama najpierw myślała, ze zlamalam rękę, bo miałam "jakoś tak dziwnie zgiętą". dopiero później zobaczyła nosek i sięodwróciła. po minucie jackie był ślicznym, słodkim, kochanym maleństwem. teraz mam dużo częstsze wizyty w pokoju i nie zanosi się na zmianę... no ale przynajmniej wiem, że jeśli np wyjdę,to będzie ktoś, kto da mu jedzenie, przytuli, weźmie na spacerek po kuchennym blacie

to jest moja historia, trochę się rozpisałąm. nie wiem,czy tu poiwinnam była to pisać,ale trudno- stało się nie wiem, czy radzić Ci postawienie rodziców przed faktem dokonanym, ale u mnie to podziałało... bałam się strasznie, ale wiedziałam, że ten wcześniejszy niby bark zgody nie jest zpowodowany niechęcia czy obrzydzeniem w stodunku do szczurków, więc się odważyłam i zaryzykowałam... wiedziałam, że raczej nie każą mi go oddać. nie wierzę, żeby tak zrobili...

moze po prostu spróbuj długo mówić o nim, jak będą ciągle o nim slyszeć,to może się w końcu przyzwyczają do tej myśli, a wtedy pozostanie już tlyko przyprowadzenie maleństwa do domu, a tam już go pokochają, jak tylko ozbaczą...

tzrymam kciuki!

to jest skuteczne ja wprawdzie nie zrobiłam tak ale podobnie. Robiłąm urodzinki i moji znajomi pytali sie co bym chciaął a że było ich porawo powiedziaałam zew mogli by mi kupiś szczurusia i co stało sie.. przyjerzdzajac na urodzinki przywiezli weilka klatke i oczywiscie malutkiego szczurusai, moji rodzice nie mieli nic do gadania, bo przecierz prezentów sie nie oddaje zaznaczmy ze wczesniej czesto mówilam, o szczurasku

Po co gadać? Kup szczurka i już. Miłość i szacunek do niego przyjdzie z czasem.

to jakiej odmiany w koncu jest ten szczurasek co jest fotka?? bo moja Viki jest taka tzn bardzo podobna

Ja długo mowiłam o chęci posiadania szczura,ale kończylo się 'no ty chyba oszalałaś,jeszcze tylko szczura tu brakuje' [mamy,znaczy rodzice mają 50 gołębi 26 rybek psa] no ale tak ich męczyłam,trułam im dzień i noc [momentami potrafiłam być perfidna ] że kupili mi szczurkę,mama nawet teraz do niego [nie przyznaje sie,mówi że przyszła do mnie.] przychodzi i głaszcze go,gada sobie z nim,wiec może i twoim się to przyda truj im tyłek,może powiedz że czujesz sie samotna/y i chcesz mieć kogoś z kim byś mogła/mógł pogadać [ja ten argument wykożystałam]
pozdrawiam serdecznie

to nawet niezły sposób ale nie zawsze sie sprawdza

Kaya przyszla niespodziewania, siostra dostala ja na urodziny... pozienj ja tluklam mamie ze co ona by zrobila jakby byla sama zamknieta w lazience? ona powiedziala ze dobrze, ze kupi mi jeszcze jedna szczurke tylko ze ja mam sie nie oddzywac i nie mowic jaka hehe na drugi dzien juz byla u mnie Lola hehe pozniejsze przynosilam bez zgody mamy, albo mowilam ze kolezanka kupila byla samiczka/samcem a okazal(a) sie samcem/samiczka (trzeba dobrac) i ze chciala go oddac do sklepu wiec mi sie zrobilo zal i go zwielam )

Hehe tak, to prawda jak przełamiesz pierwsze lody to potem juz nie konsultujesz tego czy moga byc nastepne :] Moja mama wyjechała na urlop a jak wruciła mialem juz 2 razy wiecej szczurasów :PSzybki wkret no ale coz ona moze na to poradzic
Tak jezeli sposob Ady nie zadziala to nie ma to jak zawracanie dupy rodzicom non stop :] Jakis płacz itd... w koncu sie zgodza. A jezeli to nie pomoze to kup szczurasa i powiedz ze jak go nie chca to ty tez sie wyprowadzasz [Kurde ale to by byla desperacja ]

Hehe, ja w sumie zrobiłam tak: najpierw chyba rok trułam że chcę mieć szczura. Potem jak moja mama absolutnie nie chciała się zgodzić, to stosowałam metodę uświadamiania że i tak będę go mieć. Raz się poryczałam a w końcu zamówiłam sobie u Gosi szczuraska i powiedziałam mamie że już za późno żeby to odwołać. Tyle.

NAJLEPSZY JEST FAKT DOKONANAY!!!

ja kupilam klatke , urzadzilam ja i ... klatka byla tak ustawiona ze odrazu bylo ja widac :lol: przed tem trulam rodzica jakie to szczurki sa cudne :lol: a pozniej powtarzalam ze za dwa tygodnie odbieram szczurka, za tydzien odbieram szczurka... jutro jade po szczurka... i co mieli zrobic?
przynioslam sladka malutka kluche

dokladnie najlepiej jest postawic rodzicow przed faktem dokonanym, bo przeciez nikt nie odda takiej slodkiej kurszynki :lol:, ale niektorzy rodzice wiem za sa do tego zdolni... wiec moze zrobic tak jak Sachma
Pamiatam jak Biszkopt odchodzil do kolorowej krainy moja mama przyszla i mowila ze 'przeciez by go nie oddala '

Strata zwierzaczka to straszna sprawa

prubowałem wszystkiego ale moja mama stanowczo mówi "nie"! twarda z niej sztua! maci jakąś sprawdzonom gadke która podziała na 100%???

Żadna gadka nie może być na 100% pewna, ze względu na to że każdy rodzic jest inny... u mnie pamiętam, chciałam mieć kiedyś chomika (miałam wtedy chyba 10 lat) no i rysunki chomików, cały czas gadanie o nich.. i miałam przez rok (!) utrzymać porządek w pokoju... (nie udało się..) minęło kilka lat, aż któregoś razu trafiła do mnie świnka morska (rodzice nie wiedzieli o niej przez jakieś 2 miesiące...) po śwince, dwa króliki (dostałam je na pocieszenie po śmierci świnki...) i myszka, miałam już : 2 króliki, myszkę (notabene - w ciąży z polną) dwie papużki faliste i któregoś razu zobaczyłam w sklepie zoologicznym wywieszkę że oddadzą szczurki... Pozostało mi czekać na dogodny moment. Nadszedł. Jakieś dwa tygodnie później wróciłam do domu ze szczurką... I jak zwykle była ona faktem dokonanym... z tym że o niej dowiedzieli się po roku... ( teraz planuję następny fakt dokonany, Eshin nie żyje od niedawna i jakoś mi brakuje ogonka...)