szczury.org

I to mi się podoba

Dzisiaj głównym bohaterem będzie Gluś Byłam u Sysy i widziałam imponującą liczbę szczurów Bardzo pozytywnie oceniam tę wizytę (mam nadzieję, że nie nadużyłam gościnności, bo miałam wpaść na godzinkę, a siedziałam ponad dwie), mogłam wymiziać kogo się dało. Głównie oczywiście miziałam Glusia. Ten wielki wędrowniczek, który lubi zwiedzać świat, na moich kolanach zamienił się (tak jak niegdyś Frodo i Czmyś) w wielką przylepę. Przytulał się i rozpłaszczał pod dłonią. Polubił głaskanie.

Pierwsze wrażenie? Jakie to piórko! Leciutki w porównaniu z moimi półkilowymi panami. Nawet jak wczepia się pazurkami w gołą skórę, to nie boli, bo taki lekki. Miękka sierść, taki śliczny puszek, te kręcone wąsiska, te uszka gapciowate... no, zakochałam się jeszcze bardziej Jest śliczny, ale też kochany. Bardzo miły. Obsikał mnie dokumentnie, a ja ze wzruszenia prawie miałam łzy w oczach Brałam też na kolana kilku jego braci, wszyscy byli u mnie bardzo spokojni i dawali się głaskać i pieścić. Jestem zachwycona

Zrobiłam małą sesję zdjęciową Glusiowi To ostatnie zdjęcia przed wyjazdem. Wyjeżdżam jutro i wracam w niedzielę, szczury zostają, bo mąż dojeżdża dopiero w sobotę. Tak więc, miłego oglądania i do zobaczenia

Wow... Gluś jest piękny!:) jakie rozkoszne ma uszka! urocze maleństwo... strasznie podobny do mojej Dżumki Gratuluje nowego członka rodziny Wymiziaj koniecznie swoich chłopców

Ale masz ślicznego synalka Piękny! A zdjęcie z psiakiem - moje ulubione

Mi też się podoba to zdjęcie z psem Gluś niczego się nie boi! Chociaż Yarpena nie ma się co bać, on tak kocha szczury, że je tylko liże i próbuje iskać Jeśli JA lubię jakiegoś psa, to już najlepszy dowód, bo ogólnie za psami nie przepadam, ale ten jest naprawdę miły

W ogóle to przekonałam się, jak bardzo różni się zapach samców od samiczek. Samiczki (i kastrat) zupełnie inaczej pachną. U mnie ten intensywny zapach samczych siuśków dominuje, a u samiczek i bezjajkowca było czuć po prostu szczury, taki typowy, gryzoniowy zapach.

W ogóle to myślałam, że moi chłopcy wyczują Glusia (byłam naprawdę mocno obsikana po powrocie) i że będzie jakaś reakcja, ale NIC! Wsadziłam rękę do klatki, pogłaskałam - zero reakcji na zapach obcego szczurka. Tylko się przeciągnęli, ziewnęli i poszli dalej spać. Cóż, dobrze, że się nie rzucili wściekle Jest nadzieja na bezstresowe łączenie

O, nowy nabytek. Słodki.

Trochę mnie nie było - wyjazd, a w trakcie upadek z konia, przez który teraz mam kłopoty z poruszaniem się nawet po własnym domu Szkoda gadać i wspominać - karetka, szpital, straszny ból... i tak jest lepiej niż było ale chyba jeszcze trochę będę dochodzić do siebie. Na razie uczę się chodzić, z trudem

Na szczęście działają okłady ze szczurków I terapia szczurzą miłością. Frodo i Czmyś mają się dobrze, rozpieszczeni są strasznie i nie zamierzam tego zmieniać

Na fotkach kolejno: lizanie palców (moich), głaskanie, degustacja marchewkowych ciasteczek, maltretowanie paska od aparatu, czynny udział w rozmowie telefonicznej (wiem, okropnie wyglądam, ale w moim stanie trudno dbać o siebie), próba picia piwa (nieudana) i schwytany Frodo

O rety.. 3mam kciuki za twoją szybką rekonwalescencję! Mam nadzieję, że ból nie uprzykrza życia.

A moje, jak tylko komórka zadzwoni chcą ją pożreć Więc rozmowa w ich towarzystwie jest właściwie niemożliwa
Nie dość, że Frodo miziak, to jeszcze na tyle towarzyski, że chce z każdym pogadać

No, Frodo ogólnie przyjaźni się z elektroniką.
Ostatnio iskał komputerową mysz

Dzisiaj rano zrobiliśmy kontrolę szczurkom pod kątem wszołów (tak jak wetka mówiła, po miesiącu) - co bardzo nie podobało się Czmysiowi, bo Frodo jak zwykle spokojnie dał się obejrzeć. Po dłuższych próbach łapania uciekających szczurów stwierdziliśmy, że wszoły zniknęły, za to samczego łupieżu trochę jest... w sumie nic nowego. Dobrze jednak, że pasożytów nie ma, bo tu przecież Gluś niedługo dołączy i panowie muszą być zdrowi, żeby malca nie zarazić.


Ból dokucza ale już nie tak bardzo... przynajmniej jakoś chodzę Jeszcze długa droga przede mną... a jest lato, chce się biegać, jeździć na rowerze, kiedy ja na konia wsiądę, ech Nie mówiąc o innych rozrywkach

Trzymam kciuki cały czas za Twoje zdrowie!

No Glusiowy już czeka z utęsknieniem na swoje stadko nowe, a i Ciebie od razu pokochał!

I miło mi, ze Yarpena polubiłaś, choć nie wiedziałam, ze psów nie lubisz! Trzeba było mówić, to bym go zamknęła! Taka to gościna była, ze 2 godziny z psim potworem spędziłaś!

Bidulko, jak to sie stalo?
Ale ciesze sie, ze juz wrocilas, choc rzadko sie spotykamy na Forum, bo prawie mnie na nim nie ma
Mizianko dla stadka i czekamy na Glusia

Sysa, ale Yarpen jest fajny Prawda, że psów jako ogółu nie lubię, ale to dlatego głównie, że kultura wyprowadzania psów w Polsce jest taka, że wielki wilczur rzuca się na małe dziecko w parku nie mając smyczy ani kagańca, a uradowany właściciel oznajmia tylko "spokojnie, on tylko się bawi", wszędzie te kupy, których nikt nie sprząta... no, elaborat mogłabym napisać, jak to w moich oczach niektórzy (bardzo wielu) właściciele psów zaszkodzili opinii swoich pupili. Ja mimo wariackiej miłości do szczurów nie postrzegam świata wyłącznie jako wybiegu lub kibla dla nich

Ale Yarpen to Yarpen, rozczulił mnie bardzo swoją miłością do szczurów i przyznam, że bardzo go polubiłam Więc absolutnie 2 godziny z nim nie były żadnym kłopotem, chodzę nieraz do znajomych, którzy mają psy i wcale nie wymagam, żeby je zamykali czy coś

Kluska, koń mi się spłoszył Było minęło, szkoda, że tyle trwa ten powrót do zdrowia. Teraz siedzimy sobie w górach (ze szczurami oczywiście) i odpoczywamy, a po powrocie ruszamy po Glusia, bo biedakowi wszyscy bracia już się do domków rozjechali. Mam nadzieję, że moje dziady go pokochają, ale chyba nie można go nie pokochać


Jakieś fotki stąd wrzucę, chociaż nudy, bo dziady kanapowe nie chcą się nigdzie ruszać, a nieśmiertelny kocyk w panterkę pojechał z nami, żeby miały coś własnego i mniej się stresowały... tak więc na razie jedyne fotki mają dokładnie takie samo tło jak w domu

Wracaj do zdrowia.

Wazne, ze wracasz do zdrowia
No to wypoczywajcie i wracajcie szybciutko bo Glus sie zaplacze A chlopaki go pokochaja, zobaczysz

No, boli mnie wszystko jeszcze, ale człapię sobie i powoli odstawiam przeciwbólowe. Dziś nawet zrobiliśmy sobie małą wycieczkę i zwiedziliśmy dwie zabytkowe cerkwie w okolicy - samochodem oczywiście, ale trochę przejść musiałam A po obiedzie na lody Tak więc nie jestem całkiem uwięziona w domu, wychylam trochę nos za okno

Do Gluśka już nam się serce rwie Najchętniej odebrałabym go w poniedziałek, ale nie mam jeszcze do końca urządzonej woliery. Masa rzeczy jest skompletowana i czeka już na powieszenie w środku (półeczki, hamaczki, wiszące domki, tunele z rur, koszyk), tylko niespodziewanie okazało się, że nie mamy czym przeciąć łańcucha, którego 4 metry kupiliśmy na potrzeby nowej klatki - za gruba stal . Tu na miejscu w narzędziowym kupiliśmy już szczypce, które mogą go przeciąć, więc zaraz po powrocie trzeba będzie się za to wziąć, żeby najdalej w ten wtorek Glusia już do serca przytulić Czytuję tematy szczęśliwych opiekunów innych maleństw z tego miotu i nikt nie ma problemów z łączeniem, więc mój strach trochę maleje. Gluś będzie szczęśliwy, Froduś z Czmysiem muszą go pokochać

No dobra, a teraz trochę zdjęć. Takie sobie, ale zawsze jakieś.

Nieufny Czmyś, pierwszy dzień w nowym miejscu - "Nie podoba mi się tu. Foch!"


Niecierpliwy Frodo - "Puszczaj, mam ważne sprawy!"


Frodo daje buziaka (dzióbek mam taki, że nadawałabym się na wiocha.pl )


Na kolanach miło jest: