szczury.org

ami_k pisze:

saszenka pisze:Jedno dziewczę wyruszyło w podróż życia. Trzymam kciuki i czekam na wieści z nowego domku

Maleństwo jest już u mnie :-)

Świetnie Bardzo się cieszę Prawda, że jest kochana i przeurocza?

A tymczasem przesyłam zdjęcia panny nr 3. Przepraszam za słabą jakość, ale ta torpeda (dziś wszystkie zmieniły się w pędziwiatry) biegała szybciej, niż mi się aparat ustawiał Z pierdyliarda zdjęć udało mi się wybrać tylko kilka, nie dobrych, a takich, na których widać więcej niż smugę futra

Ale śliczna dziewczynka:)!!!!!

Panna z szaliczkiem właśnie pędzi na pociąg do Poznania
Bardzo proszę o wiadomość z potwierdzeniem odbioru szczurka! Trzymam kciuki za pomyślne łączenie oraz życzę dużo szczęścia na nowej drodze życia
Panna nr 3 nadal na wydaniu! Czy kogoś chwyciła za serce?

Właśnie dostałam sms'a, że jedzie. Obyśmy się tam znaleźli Poprzednio też miałam stracha, że się miniemy i mi odjadą w siną dal...

Znajdziecie się, takiego pięknego i przesympatycznego szczurasa nie sposób przeoczyć, nawet w transporterku
Maleństwo pewnie będzie przestraszone taką podróżą i nagłym porwaniem z łóżeczka (choć wczoraj już jej mówiłam, co ją dziś czeka). Dostała na drogę kawałek jabłuszka i Labo. Kurczę, stresuję się pewnie tak samo jak mała Wymiziaj ją koniecznie od nas, bo już za nią tęsknimy!

Nie ma problemu. Jeśli tylko pozwoli się wymiziać, to z przyjemnością

Piękna jest ta Pani ^^ Zakochałam się , szkoda że Łódź tak daleko ;(

Szalikowiec odebrany i wymiziany
Teraz zwiedza klatkę i obwąchuje nie swoje zapachy (jest w klatce, w której na weekend były moje szczurzynki)

handzia600 pisze:Piękna jest ta Pani ^^ Zakochałam się , szkoda że Łódź tak daleko ;(

dalekość nie jest wymówką, o !

dorloc pisze:Szalikowiec odebrany i wymiziany
Teraz zwiedza klatkę i obwąchuje nie swoje zapachy (jest w klatce, w której na weekend były moje szczurzynki)

Cudownie cieszę się, że już na miejscu i możecie zacząć się poznawać
Powodzenia i mam nadzieję, że czasem coś skrobniesz na forum o tym, co słychać w całym stadku

dalekość nie jest wymówką, o !

Kompletnie nie wiem jak załatwić taki transport i jak by to miało wyglądać

W sumie kojarzę że są tu na forum dziewczyny które biorą udział w transporcie z Wawy do Białego ... Tylko teraz jak z Łodzi do wawy

handzia600 pisze:

dalekość nie jest wymówką, o !

Kompletnie nie wiem jak załatwić taki transport i jak by to miało wyglądać

Z tego, co mi mówiła Mihajla, to transport do Wawy nie jest problemem. Jedynie potrzebny byłby ewentualnie jakiś nocleg dla malucha, bo trudniejsze może być zgranie w czasie. Ale myślę, że skoro mamy tylu miłych forumowiczów w stolicy, to ktoś przygarnie wędrowca pod dach na jedną noc

mam nadzieję, że czasem coś skrobniesz na forum o tym, co słychać w całym stadku

No właśnie skrobię.
Otóż muszę nakablować, że chciała mnie dziabnąć. Na początku była potulna i dała się grzecznie wymiziać. Potem wpuściłam ją do klatki. Za jakiś czas znów ją wzięłam, bo wisiała na szczeblach, jak przechodziłam obok i wtedy również była grzeczna, nie licząc tego, że raczyła walnąć mojemu synkowi dwa ogromne boble na ramię
I później nie wiem, czy nagle ją stres dopadł, czy te zapachy obcych szczurów ją tak wnerwiły, że najpierw delikatnie mnie skubała przez klatkę, no to na nią cmokałam i mówiłam, że nie wolno, ale że szczury czasem tak mają, jak im się wkłada paluch przez kratkę, no to włożyłam rękę do klatki. Podeszła, owszem i teraz już z premedytacją chwyciła mi palec i to znacznie mocniej, niż przez kratki...
Mam nadzieję, że to przez ten stres i jutro będzie lepiej. No bo przecież mówiłaś, że są łagodne i nie gryzą...
Może zastosuję numer ze starą skarpetą, o którym gdzieś wyczytałam, żeby przyzwyczaić szczura do siebie...

dorloc pisze:

mam nadzieję, że czasem coś skrobniesz na forum o tym, co słychać w całym stadku

No właśnie skrobię.
Otóż muszę nakablować, że chciała mnie dziabnąć.

Ojej To pewnie przez stres, a może miałaś zapach jedzenia na palcu? Mnie nigdy nie dziabały. Czasem młodzież po prostu łapie za palec, ale na zasadzie złapania a nie kąśnięcia. Absolutnie nigdy nie podawałam im jedzenia przez klatkę (aby nie uczyć gryzienia wsadzanych paluchów)! Myślę, że maleństwo jest po prostu przerażone: nagłe porwanie od sióstr, podróż pociągiem, nowe obce miejsce, obce zapachy i jest w tym całkowicie sama. Daj jej trochę czasu, spokojnie i delikatnie... No ja byłam zdziwiona, że takie potulne maluchy mam i szybciej się oswoiły ze mną niż moje prywatne, w tu taki afront