szczury.org

Pisze z punktu widzenia przerażonej kwoki. Doskonale zdaję sobie z tego sprawę. Nie umiałam znaleźć podobnego tematu, więc sama zadaje pytanie, rozrysowuję problem:

Tradycyjnie wypuściłam wczoraj moje dziewczęta, żeby pobiegały sobie po pokoju. Jako, że była u mnie szczuroodporna koleżanka, siedziałyśmy w pokoju rozmawiając, spożywając chipsy. Pomimo moich ostrzeżeń, koleżance dziewczyny ukradły parę chipsów (piszę, to, a nuż okaże się przydatne do diagnozy..). Zosatwiałam je w spokoju,tradycyjnie były bezczelne właziły na nogi, głowę, upierdliwe jak mało kiedy. Wyszłam na zajęcia i zostawiłam je w pokoju, bez nadzoru. Po poworcie do domu, zaczęłam wołać je 'do łóżka', kusic dropsami (taki nasz wieczorny rytuał : ja cmokam, a one przylatuja żeby zostać odransportowane do klatki i dostać dropsa jogurtowego) ale cmokałam i cmokałam, żadna nie przyszła.  W kończu wypatrzyłam Vilkę za kanapą, która czaiła się, żeby wziąć dropsa, ale nie musieć do mnie podchodzić. Złapałam je, włożyłam do klatki, zapomniałam o sprawie. Dziś znowu wypuściłam, szczurki, zasiadłam do nauki, i żadna do mnie nie przyszła, co jest pewnym novum. Boją się mnie, boją sie chodzić po pokoju, jak muszą wychodzić na wolną przestrzeń, to chodzą całe spięte, na niskich nogach. Pod bluzką albo udają, że są nieżywe (Aguti) albo próbują uciec (Vila). Nic w pokoju nie zmieniło się, wczoraj nie zrobiłam nic, co mogłoby je przestraszyć (zawsze były bardzo odważne, śmiało wchodziły na wszystkich znajomych i nieznajomych.) Są ze mną od 1,5 roku, nie wiem, co się dzieje? Zapakowałam je do klatki, zasłoniłam kocykiem, co robić dalej?

moze sprobuj na jakiejs malej powierzchni na lozku np jak sie zachowaja...nie bylo mozliwosci by ktos mogl je przestraszyc lub skrzywdzic?a jak bierzesz je na rece jak sie zachowuja?

Teraz nie chce ich wyjmować z norki, ale uciekają, na 'króciutkich" nogach. Jak je biorę, jedna (odważniejsza od zawsze) jest spokojna, tylko kurczowo trzyma się łapkami dłoni,a druga chce uciekać. Jedzą normalnie, zachowują się normalnie. Na wolanie przychodzą ledwo-ledwo i to najlepiej na bezpieczną odległość. Teraz w domu jestem tylko Dziadek, pies i ja, pokój był zamknięty, mnie nie było, Dziadek mówi, że nie wchodził do pokoju. Możliwe, że boją się Dziadka? Mieszka u nas od soboty, wcześniej go nie znały, ale nie miały z nim zbytniego kontaktu. Wczoraj już tak dziwnie się zachowywały, dzisiaj wróciłam pachnąca 'nie sobą', bo kotami mojej nauczycielki. Teraz wzięłam prysznic, zobacze, może to ten zapach? Poza tym normalnie jedzą, chodzą. Co się dzieje ? Telimenko, bardzo Ci dziękuję, za taką szybką odpowiedź.

zaden problem.hmm koci zapach na pewno dziala pobudzajaco. jesli mieszka od niedawna Dziadek to dodatkowe zamieszanie dla nich i nerwy jesli nie znały Go wczesniej. moze po prostu musza sie przyzwyczaic i jak zaakceptuja obecnosc Dziadka to im przejdzie. poswiecaj im jak najwiecej mozesz uwagi a powinno byc ok . moze porozpieszczaj troche smakolykami ale nie tak ze dostana i "w nogi" tylko niech sie zbliza do Ciebie,jak najwiecej kontaktu.

Tylko właśnie nie mają z Dziadkiem niemal żadnego kontaktu koci zapach zmyty, a one dalej jak dzikuski:( co się mogło stać:( bardzo dziękuję Ci za pomoc:) może ktoś miał kiedyś z takim dziwnym zachowaniem do czynienia? no nic, ide spać, opatuliłam cała klatkę kocykiem, żeby miały zero stresów..

obecnosc dziadka na pewno wyczuwaja.hmm nie wiem nic wiecej. wiec nie pomoge wiecej ;/.chyba ze cos mi wpadnie do lba bo od wczoraj sie nad tym zastanawiam...kurcze

Może perfumy (Twoje lub któregoś z domowników), odświeżacz powietrza?
Moje panny tak właśnie zareagowały na dezodorant syna. Zapach je przeraził i wcale się im nie dziwię

A czy czesto w ogole miewasz gosci?
dziewczyny ewidentnie czegos sie przestraszyly, a czego mozemy nigdy do tego nie dojsc. Moze zapach tak jak sugeruje Pawel, moze jakis dzwiek ktorego Ty nie slyszalas?
Ja mialam taki przypadek ze Żel panicznie bala sie mojej kolezanki u ktorej dziewczyny zostaly na czas jak bylam za zagranica.
Imbir natomiast jakis czas temu caly przerazony z niewiadomych przyczyn stal oparty lapkami za biurkiem. Jak go wzielam na rece natychmiast w panice uciekal.
Taki stan potrwal ok 2 dni, i samo przeszlo.

Bardzo dziękuję za odpowiedzi

nie wiem, może faktycznie obecnoś dziadka je niepokoi, koleżankę znały wcześniej Limba ma rację, nie ma co rozwodzić się nad tym, bąłam się, że to może coś w zwiazku z jakąś chorobą (co prawda zachowują sie normalnie, troszke za bardzo są podniecone czymś, dużo wody piją, ale nie kichaja, nie ma porfiryny.) Przeczekam, pocieszyłaś mnie tym , że u Twojego szczura to samo przeszło. Dzisiaj jest troszke lepiej, już bardziej mi ufają, zaczynają nawet klatkę gryźć. Nie wypuszczę ich jeszcze dzisiaj. Niech posiedzą w domku, może poczują się pewniej. Dziękuję jeszcze raz:)

Witajcie. Nie mogłam znaleźć na forum żadnej informacji, a potrzebuję pomocy od kogoś kto posiada szczurki od dłuższego czasu. Moja szczurka stała się jakaś taka osowiała, myślałam, że początkowo przez to, iż od dwóch dni nie biegała, gdyż zaczęła dobierać się do kabli i nie chciałam narażać jej na porażenie prądem, dopóki nie przyjdą mi osłony na kable.. Otworzyłam klatkę, zawsze wtedy przybiegała i pchała się na zewnątrz, biegała jak szalona i znosiła wszystko co znalazła pod łóżko, gdzie zrobiła sobie kryjówkę. Dwa dni temu nie zareagowała na mnie ani na otwarte drzwi, gdy wzięłam ją nieruchomiała w jednej pozycji i tylko wąchała wokół. Gdy dałam ją na podłogę to od razu uciekła do klatki, do konta w którym zawsze się załatwiała. To bardzo dziwne, nigdy się tak nie zachowywała i strasznie się martwię. Byłam z nią wczoraj u weterynarza, który po obserwacji stwierdził, że obydwa moje maluchy są w pełni zdrowe, co mnie pocieszyło, ale wciąż nie wiem dlaczego szczurka się tak zachowuje. Wprawdzie wieczorem była już bardziej sobą, jednak w pewnym momencie znów zaczęła panikować, chować się i uciekać ode mnie. Dziś to samo. Mam wrażenie, że czegoś się boi, bo tak nagle jej nastrój i nastawienie się zmienia. Tylko co mogłoby ją na tyle przestraszyć, że dostaje wręcz paraliżu a serduszko chce jej wyskoczyć? To stało się tak nagle, rano wychodząc z mieszkania jeszcze je karmiłam, szczurka była zupełnie normalna a po 4 godzinach, gdy wróciłam jej zachowanie zmieniło się diametralnie. Nie wiem co robić, by jej pomóc, by przestała się bać, zaufała i mogła normalnie funkcjonować. Szukałam w mojej okolicy psychologa zwierzęcego, niestety najbliższy jest oddalony o kilkadziesiąt kilometrów. Proszę Was i rady i pomoc!

Od dawna szczurcia jest u Ciebie?
Może w pomieszczeniu w którym są szczurki pojawiło się coś nowego (nowy mebel, duży przedmiot, intensywny zapach, zwierze) i stąd ta reakcja? Możliwe też, że szczurka przestraszyła się czegoś 2 dni temu i ciągle ma to w pamięci. Bądź akurat ma ruję i zrobiła się nerwowa - w tym przypadku powinno jej przejść jutro bądź po jutrze. Na wszelki wypadek obserwuj ją i popraw jej humor czymś zdrowym i smacznym (na pewno ma ulubione danie).

Jest u mnie od około dwóch miesięcy, od trzech tygodni ma towarzyszkę.
Nic w pokoju się nie zmieniło, zapachy wciąż są te same a jedyne zwierzątka w mieszkaniu to właśnie moje szczurenki.. Przyuważyłam, że reaguje stresem na głośniejsze zamknięcie drzwi bądź strzelenie butelki, wtedy chowa się pod łóżko i zupełnie drętwieje na długi czas. Tylko nigdy nie przeszkadzały jej głośne dźwięki, od początku byłą do nich przyzwyczajona. Poza tym zachodzę w głowę co mogłoby ją na tyle wystraszyć, jaki hałas, gdy mnie nie było (mojej współlokatorki z pokoju również).

czasem taki niepokój towarzyszy rui
szczury wtedy sa płochliwe , zastygają właśnie w bezruchu i są zupełnie inne niz jak są normalne

spokojnie małej przejdzie

albo tak jak napisał Svefn mogła się czegoś przestraszyć

około 4 miesięczna szczurka może doświadczać już rui?
mam nadzieję, że wkrótce jej przejdzie.
jak mogę dać jej do zrozumienia, że nie ma się czego bać, że jest zupełnie bezpieczna i nic jej nie grozi?

heh , już 2 miesięczne i młodsze mają rujki

spokojnie napewno
moja Kleo miała ten sam problem, w pewnym momencie codziennie miała ruje
codziennie nie była sobą była płochliwa niepewna bała się wszytskiego chodziła z brzuchem przy podłodze i każdy dźwięk dla niej był nie do zniesienia, ciachnęłam ją i już szczur naprawiony