szczury.org

Od środy mam na głowie dwie białe wariatki, wzięte od Ani. Są boskie...

Niby dopiero dwa dni, a już rozpoznaję dwa skrajne charaktery:
Fobos - ciekawska i bardzo odważna,
Deimos - mały strachulec, cichutka i wiecznie chowająca się za Fobos.

Pierwszego dnia zdążyły zrobić w klatce totalną rozpierduchę - teraz już się przyzwyczaiły do nowych warunków i do mnie. Co jakiś czas tłuką się, słyszę szuranie i piski

Zdjęć na razie niewiele, nie chcę ich stresować (chociaż szczerze mówiąc, niewiele rzeczy jest je w stanie teraz przestraszyć).

Tu oba maluchy, schowane w mojej bluzie:


Fobos:



I znowu, dwa ujęcia Fobos i jedno Deimos - po środku (niestety, tego tchórza trudno złapać ).





P.S. Ogonki na razie rozpoznaję na czuja. Z pewnością czymś się różnią, ale czym - nie mam pojęcia

Fobos i Deimos... te imiona znaczą zdaje mi się: strach i przerażenie a takie słodkie
no, ale to także księżyce Marsa. To pasuje: księżycowe dziewczyny
Jak to, nie wiesz czym się różnią, skoro piszesz, że charakterami?

Zawsze miałam jakiś pociąg do astronomii, nie mogłam się powstrzymać z tymi imionami.
Oczywiście rodzina protestuje ("daj jakieś milsze"), ale co oni mają do gadania? Do ostatniej chwili kręcili nosami, a teraz nie mogę ich z pokoju wypchnąć, ciągle mam (a właściwie moje ogonki) odwiedziny.

odmienna pisze:Jak to, nie wiesz czym się różnią, skoro piszesz, że charakterami?

No tak, niby się charakterami różnią - ale po dzisiejszym spacerku po moim łóżku stwierdzam, że po wypuszczeniu z klatki... charaktery im się zacierają. Obie szaleją w tym samym stopniu, wspinają się, przeciskają i nadal - tłuką. Nie jestem w stanie ich już tak łatwo rozróżnić, jak są "luzem".
Jedna ma chyba nieco szerszy pyszczek - ale to do dalszej weryfikacji.

Zabawa na łóżku (złożonym, więc chyba powinnam pisać - na kanapie) bardzo im się spodobała - one prędzej czy później doprowadzą mnie do zeza rozbieżnego

---

Tak w ogóle, to - nie wiem czy słusznie - mam jakiegoś stresa, że mi się ogonki nie polubią i zaczną się wojny. Wcześniej miałam pojedynczego szczurka, postanowiłam więcej tego błędu nie popełniać i teraz wzięłam dwa. Ale jak widzę, jak sobie nonszalancko stają na głowach, podskubują i próbują zabrać jedzenie, to mnie obawy nachodzą. Mam nadzieję, że niepotrzebnie

yadhira pisze:Tak w ogóle, to - nie wiem czy słusznie - mam jakiegoś stresa, że mi się ogonki nie polubią i zaczną się wojny. Wcześniej miałam pojedynczego szczurka, postanowiłam więcej tego błędu nie popełniać i teraz wzięłam dwa. Ale jak widzę, jak sobie nonszalancko stają na głowach, podskubują i próbują zabrać jedzenie, to mnie obawy nachodzą. Mam nadzieję, że niepotrzebnie

ba, takie właśnie są wśród szczurów obyczaje , ale to wcale nie znaczy, że się nie lubią. Pyskówki i przepychanki, raczej są nieuniknione ale problem zaczyna się dopiero gdy dochodzi do zęboczynów.
Groźnie bywa, gdy próbuje się łączyć starsze osobniki, Wy jesteście w komfortowej sytuacji, ale... zeza rozbieżnego i tak masz jak w banku. młode szczury są mistrzami w doprowadzaniu ludzi do tego stanu

Maluchy dostały dzisiaj hamaczek. Oczywiście przeszkadzały mi jak mogły, najpierw próbując wciągnąć materiał do domku, a potem wieszając się na nie upiętym hamaku.
Właśnie śpi w nim jedna paskuda. Wygląda jak śnieżna kula

Zdjęcie śpiocha:

Ale śliczne śnieżynki. Mizianko dla nich

Proszę ode mnie też wygłaskać te piękne wacikowe królewny
Widzę, że wprawa w bieganiu za nimi z aparatem już spora jest