Zdjęcia tymczasowo są poza moim zasięgiem :/ miesiąc temu przeprowadziłem się do łodzi i na razie mieszkam w akademiku, gdzie poza klatką i laptopem nie mam nic swojego praktycznie. Ale obiecuje, że zdobędę aparat jak najszybciej i popstrykam zdjątka dla was
Na razie trochę za to popiszę i przedstawię swoich podopiecznych:
Dawno dawno temu studiowałem zootechnikę przez 3 lata i wtedy miałem całkiem pokaźne stadko, bo 9 sztuk. Jednak przez ostatnie pięć lat nie trzymałem szczurów, a to ze względu na pracę, brak czasu itd, po prostu nie miałem możliwości.
Jakiś czas temu jednak powróciłem do ich hodowania, co więcej rzuciło mi się jeszcze na gryzonie ogólnie. ;p
Wszystko zaczęło się od tego, że miesiąc temu znalazłem pracę w zoologu i odzyskałem bezpośredni kontakt ze szczurami. Po tygodniu pracy koleżanka zaproponowała mi, że da mi swojego szczurka, którego chwilę wcześniej wzięła ze sklepu (jej dwie szczurzyce nie zaakceptowały małej i regularnie dostawała lanie w klatce). Chwilę się łamałem, ale kiedy do oferty dorzuciła jeszcze klatkę
zdecydowałem się. Jako, że szczury to towarzyskie stwory i wiemy to wszyscy,jeszcze tego samego dnia upatrzyłem sobie drugiego dziabaka. No i miało się skończyć na dwóch, ale nie wyszło ;p
Tak więc po kolei:
Napi vel Milka - pierwszy eksplorator, wystarczy uchylić drzwiczki klatki, a ona już biega po okolicy. Jest kremowo-białym Dumbo, ma czerwone ślepka. Jako najstarsza w ekipie przejęła rolę szefowej stada i czasem stara się poustawiać resztę. Jest odważna ale rozsądna, najchętniej latałaby po pokoju. Jak jej się uwidzi to przychodzi się poprzytulać. Imiona - Napi od ruchu głową na boki kiedy obserwuje - wygląda wtedy jak Napoleon oceniający pole bitwy
a Milka od koloru futerka
Bożenka - wzięta przed Napcią, jednak kiedy wiedziałem już, że biorę dwa szczury. Wypatrzyłem ją u siebie w sklepie, była najbardziej towarzyska, dosłownie pchała się na ręce. Również jest Dumbosem, tylko czarnym ze skarpetkami na łapkach. Przylepa straszna, najchętniej by nie złaziła ze mnie tylko się tuliła i miziała. Wielkością dorównuje Napci jednak spokojne usposobienie sprawia, że inne szczurki czasem jej dokuczają.
Basia - prawie że kopia Bożenki - czarny Dumbos w rękawiczkach, jedyna widoczna na pierwszy rzut oka różnica to biała końcówka ogonka
Jest również od Bożenki młodsza o jakieś dwa tygodnia. Łasuch, żarłok, smakosz pierwsza w miseczce jednak kulturalny łasuch. Wybiera sobie to co jej najbardziej odpowiada i powolutku sobie wcina. Zazwyczaj kończy jeść dobre pół godziny po całej reszcie
Zosia - "zwykły" kapturowiec, czarno-białe umaszczenie. Trochę wredny charakterek, jak akurat nie śpi to lubi zarządzać i ustawiać innych członków stada. Choć nie dorównuje Maszce we wredocie stale stara się nadrabiać ;p Jest w wieku Basi i razem były przyjęte do rodzinki.
Kasia - kolejny "zwykłas" w mojej rodzinie - delikatna, malutka trochę skryta. Lubi pospać. Kolor sierści podchodzący pod biszkoptowy, lekko brązowawy z połyskiem, nie spotkałem wielu szczurków o takim umaszczeniu i to właśnie zwróciło moją uwagę. Spokojna duszyczka której jedynym zakrętem jest uwielbienie dla przysmaków jogurtowych dla szczurków z vitacraftu dla których zrobi wszystko ^^
Maszka - łysy Dumbos - wręcz zachwyciłem się kiedy przyjechała do sklepu
Moja reakcja na jej widok była jedna - "oooo jakie śliczne małe paskudztwo, idziesz ze mną". Imię Maszka to zdrobnienie od Maszkara
Jest tak okropnie brzydka, że aż piękna.
Mistrzyni wrednych akcji - uwielbia wcinać mięsko, wszelkie warzywa nie wzbudzają w niej specjalnego podniecenia. Spec od ganiania rodzinki po klatce albo podgryzania za zwisające ogonki ( najchętniej jak ofiara śpi ):D. Mimo wszystko jest kochana, poza klatką dość płochliwa, ale eksplorację w grupie lubi i uskutecznia.
Karolinka - Niebieski Dumbos - zakochałem się w niej od pierwszego wejrzenia. Kontaktowa, przytulaśna, ciekawska. Razem z Bożenką, Napcią i Olafkiem zawsze stanowi trzon chcących wyjść z klatki w pierwszej kolejności. Trochę młodsza od Bożeny (jakieś 2 tyg) charakterem najbardziej mi ją przypomina. Uwielbia być brana na ręce, głaskana itd
Olaf - jedyny samczyk w moim stadzie, "zwykłas". Na razie jest najmniejszy ze wszystkich, był wzięty jako ostatni. Zabrałem go ze sklepu, bo cała reszta szczurków jako najmniejszego regularnie go lała. Ciekawski aż do przesady, wszędzie się wciśnie, wejdzie, zbada. Jak dorośnie będzie na pewno jeszcze dzielniejszy ;p Umaszczenie czarne z białym, gdzie biały jest w zasadzie tylko brzuszek i rękawiczki.
To tak na szybko się przedstawiliśmy
Postaram się w miarę możliwości uzupełniać to wszystko dalszymi opisami, zdjęciami tudzież filmikami.
Pozdrawiam
