szczury.org

No więc tak...
Zacznę od tego, że rodzice wreszcie się zgodzili na szczurki! A dokładnie to w ten poniedziałek (04.10.2010r.) o godzinie 19:45.
Jak niektórzy wiedzą - w lipcu angażowałam się w ratowanie szczurów Matrix. Niestety nie udało mi się przekonać rodziców. To musiało być przeznaczenie, ponieważ u Cavuni przebywają jeszcze 2 samcole Matrix, które ja odbieram w sobotę. Nie mogę się doczekać... Takie wielkie i ciepłe serducho mam dla nich. Ja ich chyba zjem! Choć jeszcze nie wiem jak wyglądają, mam tylko te informacje: mają ok 9 miesięcy, nazywają się Alex i Marty, jeden jest brązowy, drugi czarny i, że są spragnieni miłości. Jak ja. Trzymajcie kciuki... Jak tylko ich odbiorę - wstawię zdjęcia.

Oj.... jak będą w nowym strasznym domu, w nowej strasznej klatce, z nową straszną panią pełną nowej strasznej miłości....


... Ty uważaj bo na zawał przy Tobie odejdą.. odpuść im troszkę w pierwsze dni

Tak, wiem. Nie będę ich na siłę targać. Wszystko spokojnie, choć będzie mi pewnie ciężko. czemu wszystko straszne?

A nie straszne ?:> Nowe to straszne...

Moim byle rurę do klatki wsadziłam żeby tunel miały, to strasznie straszna była

Hehe. Nie no, dam im spokój. Będę tylko cichutko przy klatce siedzieć. A mogę im dać rurę pcv?

Jednak nie żaden z nich nie jest czarny/brązowy do końca. Oto moje miśki przyszłe...
Oto Alex...

I Marty.

Jeszcze się zastanawiam - albisie czy Marty i Alex..? Albiśki mają 5 - 6 miesięcy, a M & A niecały rok. ;P Jeszcze pogadam z Cavunią i wspólnie się zastanowimy. Może być tak, że zabiorę 2 albisie, albo panów od Matrix...

Jejku! Zuzka! Znakiem tego: 04.10.2010 godzina 19:45, to chwila, która zapisze się nie tylko w Twojej pamięci.
Cieszę się razem z Tobą.
Nie jestem w stanie sugerować Ci, które chłopaki bardziej zasługują na miejsce w Twoim sercu.
Bo i jedni i drudzy poszkodowani już przez Homo sapiens, warto im ofiarować dobrą resztę życia.
Co do labiśków- my, ludzie, zawdzięczamy im tyle, że żaden szczurolub moim zdaniem „łaski nie robi”, że w swojej klatce i sercu wygospodaruje miejsce dla choć jednego z nich. Z drugiej strony, te dwie sierotki... jestem przekonana, że obie z Cavunią dokonacie najlepszego wyboru, a ja czekam na obraz „dręczonych zuzkową miłością”

Hehe... Jak się oswoją to łatwo ze mną nie będą miały.
Dokonam wyboru w sobotę rano, u Cavuni. Jestem troche zestresowana, bo w końcu moje marzenie się spełni! Mam nadzieję, że to będzie dobry wybór...
A Tobie, Odmienna dziękuję za milutkie słowa.

Teraz coś o innych zwierzakach... Do soboty jeszcze daleko.

O... To to to... Mój przebrzydły robal... Perełeczka. <3
[IMG=http://img836.imageshack.us/img836/3729/img076f.jpg][/IMG]
Szkoda, że nie moja...
Nirvana, potocznie Firanka
4 letnie serduszko moje... Znam ją od źrebaka. I kocham ją, a ona mnie. Świetnie się dogadujemy.

No to teraz tak...

Najpierw myszki.
Albinoska - Kredka, dominująca, zachowuje się jak samiec (ale nie jest! ). Gdy podchodzą do mnie inne myszki ona podbiega i "broni" stada gryząc mnie. Mimo moich starań, nie udaje mi się oswoić jej do końca.
Łaciatka - Krówka taka ciapa moja mała... Chyba najbardziej miziasta. Lubi mnie nawet dosyć, ale tylko mnie. Innych zaraz opszczywuje i okupkuje.
Czarnulka - Mysia! Jest bojaźliwa, ale oswojona. Nie można wykonywać przy niej choć trochę dynamicznych ruchów. Jest moją boi dupką...
Wszystkie kochaniutkie

No i DT'owiczka...
Znajdunia, raczej obwoływana Gremlin. Znalazłam ją w Kwietniu - u mnie na lokalnym boisku... Strasznie lgnęła do ludzi, więc po 2 godzinnym płakaniu pod furtką z Gremlinkiem obok mnie - mama się zgodziła (tata za granicą ). Spała u mnie jedną noc. Potem mama kazała mi ją po prostu wyrzucić na dwór. I nic nie pomagało. Szła za mną aż na salę gimnastyczną (km od mojego domu) i płakała, gdy zamknięto jej drzwi przed nosem. Szukałam jej. Cały dzień. Od razu po szkole do 22. Sama. Objechałam całą dzielnicę (mieszkam w takiej wioseczce). Psa nie było. Załamana wróciłam do domu, było już dawno ciemno. Następnego dnia miałam jechać na konkurs - przyjść do szkoły o 11. Cała szkoła wiedziała, że tego psa szukałam. Ok. godz. 9 ktoś dzwoni na domowy. Wstaję, odbieram - kumpela dzwoni i mówi, że wyszła w czasie lekcji i trzyma mojego psa. W dosłownie minutę ubrałam się, nawet nie przebierałam koszulki z piżamy, ubrałam sweter, a na rowerze jechałam najszybciej w życiu. Tak! przybiegła od razu. Wzięłam ją pod pachę i pojechałyśmy do domu. Później spała już w moim pokoju, gdy ja byłam w szkole, a po lekcjach brałam ją na całodzienny spacer bez smyczy (sama mam psa, więc bieganie na podwórku niestety nie wchodziło w grę). Wywieszałam ogłoszenia, chodziłam od domu do domu, z nadzieją, że zostanie u mnie na zawsze. Rozwieszałam, ale tylko u nas w wiosce. Znajda spała ze mną w łóżku (bardzo to lubiała) pod kołdrą tuż obok mojej głowy. Była kochaną, wytresowaną psiną. Tydzień później przyjechał... tatuś... o.O chciał ją dać do schroniska, nie pozwoliłam, bo to był za dobry pies na wyrzucenie go po prostu... Rozwiesiłam w całym mieście (tym obok wioski) ogłoszenia. Wszędzie. Jakieś 3 dni później był telefon... Fałszywy alarm. Jacyś gó*** chcieli się zabawić. 2 dni później znów ktoś zadzwonił... Tym razem prawdziwa właścicielka. Okazało się, że mieszka daleko od nas, a sunia uciekła za kotem. Koleżanka dzieci tej pani zauważyła ogłoszenie u nas w mieście i powiedziała im. Znajdka bardzo się cieszyła z powrotu do domu... Dzieci tej pani wydrukowały PONAD 300 ulotek, dnia następnego zadzwoniła straż miejska i powiedziała, że będą płacić po 50zł za KAŻDE, więc musieli wszystko usunąć... Ale na szczęście piesek się znalazł, a ja byłam szczęśliwa, że mogłam pomóc tej biedaczynie. Inaczej najpewniej zginęłaby. Już w momencie przygarnięcie do mojego domu była zapchlona i chora. Pojechaliśmy do weterynarza, który ją wyleczył. Właścicielka chciała zapłacić, ale odmówiłam. Pokochałam tego psa i choć to było pół roku temu wydaje mi się, że to było wczoraj. Bardzo za nią tęsknię... Mam nadzieję, że jeszcze ją zobaczę!


psa mojego prawowitego opiszę kiedy indziej.

Zdjęcia za jakieś 10 minutek. Musi się na imageshack załadować.

Zdjęć jednak nie będzie, bo na imageshack wgrało mi się 18 ZDJĘĆ i jak się wgrało 18... to wyskoczył błąd! I wszystko usunięte! <grrr> jestem zła! ;/ Kiedy indziej będą...

Ooo, szczury będą!!! Też się nie mogłam doczekać jak miałam mieć reaktywację stadka ^^ Mam nadzieję że się szybko oswoją i że będą miziaste jak moje, bo to rozkosz sama wyczochrać szczura, który w dodatku to lubi

Jajcarze u mnie! Są przecudowni... Biało - czarny zmienił się nie do poznania (ze zdjęć) A brązuś taki jak był, troszkę bojaźliwy. Otworzyłam klatkę, by żarcie naspyać a czarny już mi na rękę się pakował Ale ich nie wyciągałam, bo to za wcześnie. Są u mnie od godziny. Dziękuję serdecznie Cavuni... Przemiła osoba, szczurki fantastyczne... Nie wiem jak dziękować...

Ochrzciłam ich Bolek i Lolek Bo nie potrafiłam imion wymyślić, więc tak zostali. Czarny to Lolek, taki grabaziaty troszkę. A bojaźliwy - Bolek.

dobrze że się aklimatyzują szybko czarny zawsze był odważniejszy od brata i trochę dominujący go

nie umiem znaleźć edycji a chciałam dodać że bardzo się cieszę że chłopcy znaleźli dom gdzie będą jedynymi szczurkami. U mnie taki trochę dom dziecka a oni naprawdę bardzo bardzo potrzebują człowieka, swojego własnego człowieka dla którego będą wyjątkowi