szczury.org

Czas przedstawić moich trzech podopiecznych: Alvina, Muffina i młodziutkiego Oskarka

Zacznę od tego jak to się stało, że jestem ich szczęśliwą posiadaczką. Otóż jest to zasługa mojego najukochańszego dzikuska, Muffina :
Muffina i jego dwóch braci uratowałam przed kotem gdy miały może z tydzień, dwa. Dwaj chłopcy nie przeżyli nocy, a Muffin dzielnie walczył o życie. Karmiłam go tłustą śmietanką i dawałam bąble z ciepłą wodą, żeby nie zmarzł. Z czasem się oswoił, chociaż zajęło to bardzo dużo czasu. Był moim pierwszym szczurkiem, od niego się zaczęła miłość do tych stworzeń.






Na początku myślałam, że jest myszą Rósł i rósł i wyrósł z możliwości bycia myszką. Zaczęłam studiować szczurze forum, testować karmy. Dowiedziałam się, że musi mieć towarzysza. Na początku nie chciałam drugiego szczurka. Myślałam, że mu wystarczam i takie tam, ale użytkownicy forum mnie przekonali (w imieniu moim i Muffina: dzię - ku - je - my ). No i adoptowałam ciurka z Łodzi. Proszę państwa, oto Alviś:






Alvin został podporządkowany przez Muffina. Po dwóch dniach spali już razem, a po dwóch tygodniach się oswoił. Kupiłam większą klatkę, trzy-szczurówkę i tak myślałam o czarnych szczurkach, które straaaszliwie mi się podobają. I wyczaiłam na forum adopcję z Lublina. Sasza&masza wzięła młodziutkiego szczurka na jeden dzień, potem Izabela przy okazji wizyty w Animie, przetransportowała do Warszawy. I tak od wczoraj mam w posiadaniu 5-miesięcznego czarnego Oskara, który jest wielkości myszki:







Każdy ze szczurków jest inny:
Muffin jest prze kochany. Jest najwspanialszym stworzeniem, jakie miałam okazję poznać. Jest tchórzliwy wobec innych domowników. Nawet jak ja wchodzę do pokoju, to on ucieka. Dopiero potem wącha i zaczyna się rozkręcać. Ja go psztyk w nos, ten ucieka za łóżko, potem wystawia łepek i podbiega do mnie. I tak w kółko. Jak siedzę przed komputerem często do mnie przychodzi i daje się głaskać. Mam do niego pełne zaufanie i on do mnie raczej też Jest dość mały, waży koło 200 gram, nie jest dłuższy niż 16 cm. Ma teraz 4 miesiące.
Alvin jest taki jakby poważniejszy, mimo, że o miesiąc młodszy. Nie boi się ludzi, jest towarzyski. Ma słodziutkie oczka i łapki, które słodko ściubia jak staje na tylnych. Jest żarłokiem, uwielbia gerberki w przeciwieństwie do Muffina. O jego charakterze nie umiem za wiele powiedzieć. Jest troszkę nijaki. Ani nie jest bardzo rozbrykany, ani miziasty. Nie wahał się ugryźć mnie w wargę, a dziś zaatakował mi czoło Większy od Muffina o mniej więcej 3 - 4 cm i 100 g. Kochany, ale upierdliwy stwór
Oskara jeszcze nie rozszyfrowałam. Na razie widzę, że jest bardzo rozbrykany i wcale się nie boi. Dużo śpi i dużo je. Mimo swojego młodego wieku prowadzi już bójki ze starszakami, głównie o kluski Śmiesznie je wciąga

I jeszcze trochę szczurzego uroku:

zdjęcia malutkiego Muffina przecudowne !
to on naturę dzikuska ma nadal?

wszystkie 3 słodziaki!

Czy ja wiem, czy ma naturę dzikuska... Mam wrażenie, że jest dużo bardziej do mnie przywiązany, niż pozostałe dwa ogony. Jest płochliwy , szybki i sprytny. Coś z dzikuska na pewno mu zostało

To Muffinek prawdziwym dzikusem jest, tak? W sensie, że ten kot go gdzieś na dworze dopadł czy w piwnicy? Jeśli tak, to super, że się tak ładnie łączy z innymi szczurami
A Oskarek to chyba 5 tygodni ma, nie 5 miesięcy, jak napisałaś Chociaż gdyby nie te jajka to ja bym nawet 5 tygodni nie dała, maleńki jest. I przekochany

Oj, tak, tak, 5 tygodni, moja pomyłka

Szczurki zakochały się w nowej klatce

Prześliczni panowie A jacy przytuleni...

Jakie cudeńka !

ojeju rozczuliłam się

Panowie się zawstydzili

No to teraz pokaż nam jak się zawstydzili poprzez zdjęcia
Bo ja nie wieże ... <żart>

aa, ale mi wstyd
miało byc wierze

Dziś udało się zrobić zdjęcie Oskarowi Jakoś trudno mi go sobie wyobrazić jako dorosłego szczurka. Najlepiej by było, gdyby już nie rósł...

urosło mu się troszkę
Tycik po tyg nie widzenia go aż byłam w szoku jaki się wlk zrobił

Oskarek prześliczny.. diabełek taki