szczury.org

echinacea też jest na alkoholu

heh... dlatego szczury tak ja lubia :>

hej
Majlena!
Sorry, że nie odpisałam wcześniej. Teraz dopiero wróciłam do tego tematu.
Przykro mi, jeśli poczułaś się urażona, ale ja nie widzę w tym nic złego. Co z tego, ze to ludzkie imie? Szczur też zasługuje na fajne imię, a co! Mnie nie przeszkadzałoby, gdyby ktoś nazwał swoją bestię Paulina. Wręcz przeciwnie! Zresztą imię Milena nie jest zbyt rozpowszechnione, osobiście nie znałam żadnej, wybierając. Teraz mam współlokatorkę o takim imieniu, której to kompletnie nie przeszkadza.

Jak tak bardzo Ci się podoba to imię to nazwij prosze tak swoją córkę

Mam taki plan na przyszłość :lol:
Pozdrawiam. Paula

moja ogonka nazywa sie karolcia i co? mam kumpele karoline, na ktora mowimy karolcia i ona sie cieszy ze ma fajna imienniczke.
ja mieszkam na zadupiu i co druga krowa ma moje imie ( co trzecia klacz i kilka suk) i nie przeszkadza mi to

Tak sobie pomyślałam, że temat topiku może straszyć przed braniem szczurów z laboratorium, więc pozwolę sobie napisać, że...

Albo mam niesamowite szczęście albo sama już nie wiem.
Miałam już nie jednego zurasa z laboratorium:
Bonifacy,
Benjamin,
Marco,
Heniek,
Jola.
Wszystkie one okazały się być wyjątkowo sympatyczne, łagodne, przyjazne. Benjamin jako jedyny z nich gryzł, ale nie była to norma, tylko "zdarzało mu się".
Trochę się obawiałam biorąc Heńka. To chłopak mający już 1,5 roku i nigdy wcześniej nie miał kontaktu z człowiekiem. Jednak moje obawy okazały się niesłuszne. Heniek jest towarzyski i nie ma w nim nawet cienia agresji. Owszem, troszkę się boi, gdy go biorę na ręce. Zdecydowanie woli sam wychodzić z inicjatywą niz czekać na mój ruch. Sam jednak bardzo często przychodzi do mnie wołany lub nie.

Nie pozostaje mi nic innego, jak bardzo się cieszyć, że mam (miałam) takie kochane, łagodne laboraski. :lol: Cieszę sie i życze tego samego innym.

to tylko wyjatek od regoly, wiekszosc szczorow nie jest taka agresywna i daje sie latwo oswoic

Też mam szczura z laboratorium i chyba powinnam być wdzięczna losowi, bo Onezumibakeonna (dla przyjaciół Flora ) jest tylko trochę dzika i nieśmiała, ale nie wykazuje objawów choroby psychicznej pomimo naprawdę traumatycznych przeżyć. Jest jedną z trzech białych szczurzyc, którym udało się przeżyć ćwiczenia z Molekularnej Organizacji Komórki. Szczury siedziały w klatce cały tydzień, a doktor codziennie łapał jednego, zabijał (chyba w tym samym pomieszczeniu), żebyśmy mogli mu wypreparować z wątroby kwaśną fosfatazę. Po paru dniach, kiedy nikomu nie wychodziły żadne wyniki, kadra naukowa zdecydowała się kupić drobiową wątróbkę (poprzednio twierdzili, że musi być bardzo świeża, stąd żywe szczury), wyniki o dziwo się pojawiły, a zwierzaki nie były nikomu potrzebne. Wzięłam jednego (pozostałym dwóm też się podobno udało).
Jest u mnie juz ponad rok. Nie dała się oswoić, ale też nie bywa agresywna. Ugryzła mnie tylko raz i to chyba nie specjalnie. Po prostu miała odruch chwytania z całej siły wszystkiego, co jej się podsunie pod nos, zanim zrobi to inny szczur. Tego się nie wyzbyła, ale teraz gryzie już delikatniej na wypadek, gdyby to jednak był mój palec.
Nie mam co marzyć o tym, że wezmę ją do ręki, pogłaszczę, podrapię za uchem czy obejrzę bąbel, jaki się zrobił na łapce. Natychmiast zmienia stan skupienia na ciekły, wymyka się z palców, a na próby zatrzymania reaguje piskiem. Nauczyła się tylko tego, że gdy podstawiam jej rękę, to powinna wejść na ramię. Ale ona to chyba uważa za zło konieczne, bo wie, że jak nie wejdzie sama, to wezmę ją do ręki i woli po dobroci. Z drugiej strony u mnie pod ubraniem czuje się bezpieczniej, niż wszędzie poza klatką i jest pozbawiona typowej dla szczurów ciekawości. Jakiś czas temu chciałam ją wypuścić na balkon, ale usiadła mi na stopie, wczepiła się w spodnie i nie chciała zejść. Tak samo zachowuje się, kiedy ktoś inny chce ją ze mnie zdjąć. Ale poza tym jest mało kontaktowa, chyba w ogóle nie widzi we mnie żywej istoty, tylko wieżę widokową.
Inna sprawa, ze niezbyt intensywnie ją oswajałam. Mam okropnie zazdrosnego psa. Właściwie Flora całe dnie przesypia w klatce...

[ Dodano: Sob Lip 09, 2005 21:29 ]
Chciałam się pochwalić sukcesem, jaki odniosłam jednocześnie w oswajaniu szczura i uszczurawianiu psa. Flora wlazła dziś Orionowi na głowę.

Bjedaczek

Temat jest z maja, a Twój post niczego nie wniósł do dyskusji, proszę o nie wyciąganie starych tematów, w których nie masz niczego istotnego do napisania/edit [ESTI] mod

[quote="Ania"]Dawka to 515110 kropli na zwierze 3 x dziennie ale zaczynamy od 1 kropli na poidlo na dobe. [/quote]

mozna sprecyzowac? bo cos chyba nie wyszlo..
i gdzie to mozna kupic?

[quote="sachma"][quote="Ania"]Dawka to 515110 kropli na zwierze 3 x dziennie ale zaczynamy od 1 kropli na poidlo na dobe. [/quote]

mozna sprecyzowac? bo cos chyba nie wyszlo..
i gdzie to mozna kupic?[/quote]
Po zmianie serwera, nie wiem dlaczego, ale pewne liczby sie pozmienialy w jakis dziwny ciag cyfr, dziwne, ale nic nie poradze. :roll:

sachma, neospazmine możesz kupić w każdej aptece. Butelka 150g kosztuje około 5 złotych. Problem w tym, że kiedyś były takie dozowniki, że krople można było spokojnie odliczyć. Ja zastosowałam do tego strzykawkę i puszczam po kropli do poidła. Myślę, że jak na początek to daj małej jedną kroplę, żeby się przyzwyczaiła. A później możesz do jakiś 5 kropli 3 razy dziennie. Możesz spokojnie na chrukach podawać. U mnie to zdaje egzamin

[quote="ESTI"]
[quote="sachma"][quote="Ania"]Dawka to 515110 kropli na zwierze 3 x dziennie ale zaczynamy od 1 kropli na poidlo na dobe. [/quote]

mozna sprecyzowac? bo cos chyba nie wyszlo..
i gdzie to mozna kupic?[/quote]
Po zmianie serwera, nie wiem dlaczego, ale pewne liczby sie pozmienialy w jakis dziwny ciag cyfr, dziwne, ale nic nie poradze.  :roll:
[/quote]

Apropos tej wypowiedzi ESTI dodam ze wczoraj pisalam juz o tym w temacie Kilka moich uwag/propozycji na temat nowego forum w dziale Technikalia i to jest wlasnie jeden z przykladow tego... Odkrylam ze liczba "151" w takim dziwnym ciagu cyfr zawsze oznacza "-" (myslnik). Czyli dla wszystkim którzy nadal nie rozumieją co Ania chciała napisać w zacytowanym zdaniu, powinno byc: "Dawka to 5-10 kropli na zwierze 3 x dziennie ale zaczynamy od 1 kropli na poidlo na dobe"

[quote="Paula"]odkąd ją mam1511rok[/quote]

I tu ta sama sytuacja: Pauli zapewne chodziło o to że ma (tzn. wtedy miała) swoją szczurę 1 rok, a nie 1511 lat

oo rany, mój szczur sie właśnie tak zachowuje, z tym że poza takimi dziwacznymi objaami podejrzewam ciążę. ale potrafi siedzieć kilka godzin zmrużonymi, a nie zamkniętymi powiekami i śmiesznie oddycha. no i gryzie wszystko. gdzie się zgłosić?

PALATINA pisze:Tak sobie pomyślałam, że temat topiku może straszyć przed braniem szczurów z laboratorium, więc pozwolę sobie napisać, że...

To i ja dodam, że moja pierwsza szczurzyca - Adela była wzięta z laboratorium Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi i była zupełnie "normalna", a nawet lepiej Od jej śmierci minęło wiele lat, a do tej pory moja Rodzinka jak się zbierze przy stole na Święta wspomina jaka to Adelka była mądra. Bo była - nic nie niszczyla, z każdym bobeczkiem biegała do klatki. Niemalże ideal szczura. I z całą pewnością była zupełnie zrównoważona psychicznie, mimo że była sama.

To i ja sie dołącze.

Najbardziej agresywny z moich labinków po skonczeniu roku stał sie tak przytulasny, ze moze ze mnie nie schodzic, mozna go glaskac godzinami i tylko zgrzyta zebami z zadowolenia i oczka ma pulsują

Drugi był bojażliwy, ale chyba nigdy nikogo nie ugryzł. Gdy podczas choroby musiał (i musi) spedzac ze mną duzo czasu, to zmienił sie bardzo, chyba zaczal mi w koncu ufac, bo zobaczyl, ze po moich zabiegach mu sie poprawia. Bez problemu siedzi, daje sie miziać, rowniez szczęka i pulsuje, myje sie nawet jak go trzymam w rękach w powietrzu. Z tego co pamietam to na poczatku brany na ręce drapał, kupkał seryjnie i strasznie wrzeszczał i skrzeczał. Teraz iska i wylizuje moje palce

Trzeci labinek ludzi nie lubi, choc rozumie ze jestem niezbędna jako dostarczyciel żarełka Gryzienie palców chyba zawsze zostanie jest małym hobby, choc raczej nie robi tego do krwi, a jedynie dotkliwie uszczypnie

Kocham swoje labinki i nie zamieniłabym je na zadne inne Labinki juz zawsze bedą u mnie mile widziane