szczury.org

Minęło kilka miesięcy, a ja dopiero teraz mogę usiąść i napisać o jednym z moich "diabelskich braci". Tak ich nazwałam ponieważ byli/są cali czarno-brązowi, mieli/mają czarne ogonki, czarne uszka, czarne łapki, z wyjątkiem Skarpetki, który miał białe skarpeteczki na łapkach. Pisze byli/są, bo z braci pozostał mi jeszcze Bliźniak. Po urodzeniu nie zostali rozdzieleni i po raz pierwszy widziałam taką synchronizację ruchów, takie nieme porozumienie, jakie było między nimi, stanowili jedność. Skarpetka odszedł niespodziewanie, wieczorem jeszcze siedział przy mnie a rano już go nie było. Do tej pory zawsze mogłam pożegnać się z moimi ogonkami, Willa i Antka trzymałam w ramionach gdy odchodzili, przy Skarpetce był tylko jego brat Bliźniak, chyba tak jak ja przeżył jego odejście, a może nawet bardziej. Bliźniak znalazł pocieszenie wśród reszty ogonkowej rodziny, ale czasami widzę jak siada w ulubionym miejscu Skarpetki i tak jak on kiedyś ma oko na całą okolicę. Kiedy chowałam Skarpetkę, żegnała go cała Droga Mleczna oraz moi przyjaciele, na których zawsze mogłam liczyć. Żegnaj maluszku

[*]

[*]

[*]

ehh
dla Skarpeteczki [*]

śpij dobrze, Skarpetko...
[*]

[*]

[*]

Wzruszają mnie takie piękne teksty o zmarłych szczurach - naprawdę ..
Leć Skarpetko ,pilnuj ze Szczurzego Nieba Bliźniaka i Dorante oraz resztę stada...

[*]

[*] zegnaj aniołku, gdy czytam te wszystkie smutne teksty poprostu rycze jak dziecko...