[Wrocław,Świdnica,Wałbrzych] Pan Labik szuka domu
: pt cze 01, 2012 10:30 am
Cześć!
Jestem pięciomiesięcznym chłopcem, labikiem wyciągniętym z warszawskiego laboratorium. Nie zrobili mi tam krzywdy, ale gdy przestałem być potrzebny, chcieli mnie uśpić lub oddać jako obiad dla węża, więc dobrzy ludzie pomogli mi uciec. Pomyłkowo zawędrowałem aż do Wrocławia, razem z kolegą, który ma już domek i czeka na kastrację. Mieszkamy w małej klatce, która nie jest zbyt wygodna, ale bezpieczna, jednak kolega będzie miał wkrótce zabieg, a ja nie mam gdzie się podziać
bardzo bym chciał znaleźć nowy domek i kolegę/kolegów, obiecuję, że będę grzeczny, bardzo lubię spać, jeść i kicać po łóżku. W laboratorium nie miałem zbyt wielu atrakcji, więc wszystko jest dla mnie nowe i niesamowite, zupełnie jakbym znowu był małym szczurkiem.
A taki jestem fotogeniczny, nieskromnie mówiąc (na zdjęciach wraz z kolegą):
Do adopcji jest jeden z chłopców, nie podjęłam na razie decyzji, który, więc można się dogadać. Odrózniam ich po ogonach, na 3 zdjęciu po lewej jest Puchałke (brudniejszy ogon) a po prawej Prosiałke. Panowie nie róznią się jakoś diametralnie charakterem, na pierwszy rzut oka Prosiałke wydaje się odważniejszy, ale Puchałke szybko nadrabia, choć jest spokojniejszy. Chlopaki się w ogóle nie biją, podczas spania zwijają się w jedną kulę, jedzą zgodnie, więc nie można stwierdzić czy któryś jest bardziej dominujący. Są bardzo grzeczni, trochę niezdarni, ale dopiero poznają nowe otoczenie i człowieka. Nie gryzą, choc trochę się boją, ale oswajanie idzie w błyskawicznym tempie.
Bardzo bym chciała żeby chłopaczek jak najszybciej znalazł domek, bo inaczej będzie musiał pójść do DT, gdzie zostanie sam. Mogę dowieźć w okolice Wrocławia. Między 3-6 nie będę miała dostępu do internetu.
Jestem pięciomiesięcznym chłopcem, labikiem wyciągniętym z warszawskiego laboratorium. Nie zrobili mi tam krzywdy, ale gdy przestałem być potrzebny, chcieli mnie uśpić lub oddać jako obiad dla węża, więc dobrzy ludzie pomogli mi uciec. Pomyłkowo zawędrowałem aż do Wrocławia, razem z kolegą, który ma już domek i czeka na kastrację. Mieszkamy w małej klatce, która nie jest zbyt wygodna, ale bezpieczna, jednak kolega będzie miał wkrótce zabieg, a ja nie mam gdzie się podziać
bardzo bym chciał znaleźć nowy domek i kolegę/kolegów, obiecuję, że będę grzeczny, bardzo lubię spać, jeść i kicać po łóżku. W laboratorium nie miałem zbyt wielu atrakcji, więc wszystko jest dla mnie nowe i niesamowite, zupełnie jakbym znowu był małym szczurkiem.A taki jestem fotogeniczny, nieskromnie mówiąc (na zdjęciach wraz z kolegą):
Do adopcji jest jeden z chłopców, nie podjęłam na razie decyzji, który, więc można się dogadać. Odrózniam ich po ogonach, na 3 zdjęciu po lewej jest Puchałke (brudniejszy ogon) a po prawej Prosiałke. Panowie nie róznią się jakoś diametralnie charakterem, na pierwszy rzut oka Prosiałke wydaje się odważniejszy, ale Puchałke szybko nadrabia, choć jest spokojniejszy. Chlopaki się w ogóle nie biją, podczas spania zwijają się w jedną kulę, jedzą zgodnie, więc nie można stwierdzić czy któryś jest bardziej dominujący. Są bardzo grzeczni, trochę niezdarni, ale dopiero poznają nowe otoczenie i człowieka. Nie gryzą, choc trochę się boją, ale oswajanie idzie w błyskawicznym tempie.
Bardzo bym chciała żeby chłopaczek jak najszybciej znalazł domek, bo inaczej będzie musiał pójść do DT, gdzie zostanie sam. Mogę dowieźć w okolice Wrocławia. Między 3-6 nie będę miała dostępu do internetu.
przystojniacy 
Kto przygarnie te śnieżynki?
)
trochę więcej energii ma wieczorami, potrafi się nawet bawić z ręką (tylko trzeba pamiętać, że to dość duży szczur, więc nie jest mega delikatny przy podgryzaniu, ale do krwi nie ugryzie oczywiście), ale jak to facet, nie biega za dużo no i nie wlezie za wysoko (ani nie zlezie 
