szczury.org

Od dawna zastanawiałam się czy udałoby mi się połączyć prawie trzy letniego ogona z młodszym od niego (wiem że są stadne i nie chcę żeby szczurasek nie czuł się samotny) i czy jest po co,bo ogon jest już w podeszły wieku chodź po nim nie widać

może zaadoptować dwa młode? w razie czego młody nie zostanie sam, a dziadek może się ucieszy z towarzystwa

Biorąc pod uwagę fakt, że mam szczurka który właśnie skończył 3 lata, to tak .. dla 2,5 rocznego warto, bo nigdy nie wiadomo ile musiałby żyć w samotności .

Najlepiej 2 młodsze, bo jeden młody szczurek może być zbyt energiczny i może męczyć dziadka ciągłymi zaczepkami. A przy dwóch, dziadek ma towarzystwo do przytulenia, a młodziaki mają siebie do zabawy.

właśnie nie wiem czy uda się dwa ale za jakiś czas jak wrócę z obozu jakiegoś 16-nastego może kupię jednego (bo tylko tyle mogę {rodzice}) ale to jeszcze nic pewnego

Nie kupuj.
Tutaj, na tym forum masz multum ogłoszeń ze szczuraskami do oddania - popatrz tylko na tym dziale - http://szczury.org/viewforum.php?f=163. Nie wiem skąd jesteś, ale jestem pewna, że jeśli nie znajdziesz w swoim mieście, to znajdzie dobra osoba, która Ci te szczurki podwiezie.
Opcja dwóch maluchów wydaje mi się najlepsza. Starszy szczurek, niestety, nie wiesz ile jeszcze pożyje. Jeśli zaadoptujesz jednego - za miesiąc, dwa, pół roku - może zostać sam i znów będziesz miała problem. Dwa maluszki zajmą się sobą, najlepiej jak weźmiesz rodzeństwo (widzę po swoich, wychowywane od urodzenia razem są nierozłączne), a i nowych miotów na forum trochę jest.
Co do rodziców - nie wiem ile masz lat i jak wygląda Twoja sytuacja, ale skoro przez 2,5 roku żyli ze szczurkiem, to nie powinno być problemu z uświadomieniem im, że dla szczurka tak będzie lepiej. Jeśli jesteś pewna, że nadal chcesz się szczurami opiekować, zacznij od uświadamiania rodziców.

Wiem wiem już zaczynam patrzeć na szczurki z forum i w Łodzi jest ich trochę tyle że mogłabym dopiero zaadoptować szczurka/i po obozie harcerskim który niestety trwa aż trzy tygodnie

Nie ma się czym martwić, bo szczurków do adopcji jest dużo i właściwie ciągle....hmm no to pod tym względem akurat jest się czym martwić...

Racja ale zawsze ktoś się znajdzie

Hmm nie znam się ale ten post jest do usunięcia

Dołączam się do tego tematu: mam szczurzycę, która ma 2 lata i 1 miesiąc, od najmłodszego wieku bardzo często jest przeziębiona albo w potrzebie antybiotyku i ma zdrowotnego pecha, ale jest bardzo energiczna i żyje jak widać długo. W wakacje umarła jej starsza o rok koleżanka, więc dołączyłam jej inną szczurkę, niestety wczoraj musiałam ją również uśpić. Nie wiem czy powinnam znów próbować łączyć starszą już szczurę z inną. Ostatnie łączenie było dla niej dużym stresem, chodziła cała spięta, starała się bronić swojego terytorium, a w końcu i tak nie została alfą, nie było się bez ugryzień do krwi i rzucania po ziemi (oczywiście zazwyczaj poszkodowaną była starsza szczurzyca, nowa z nią "wygrywała"), jeszcze dość długo po właściwym łączeniu, które samo w sobie zajęło ok. miesiąca. W końcu jakoś walki się wyciszyły i szczury zaczęły spać razem, czasem nawet na wybiegu. Teraz Quasi, bo tak się nazywa, jest dość smutna, śpi ze mną w nocy (normalnie tego nie robi) i widać, że jest w żałobie. Ale ze względu na jej wiek nie wiem czy warto przechodzić przez stres kolejnego łączenia. Tym bardziej, że chciałabym już skończyć przygodę ze szczurami i po śmierci Quasi musiałabym ewentualną nową komuś oddać.

Jeżeli chcesz zakończyć przygodę ze szczurkami to moim zdaniem odpuść sobie kupno nowego szczurka, bo ogonki też przywiązują się do właściciela i ogromnie przykro mu będzie gdy go oddasz. Masz dwie opcje:
1. Zostaw sobie swoją starutką szczurkę, ale poświęcaj jej trzy razy więcej czasu niż dotychczas
2. Poszukaj dla niej domu z innymi szczurami. Myślę, że znajdzie się odpowiednia osoba, która by ją do siebie przyjęła.

oo, dzięki za radę, myślałam już, że nikt nie odpisze! Chyba wybiorę pierwszą opcję, ona jest trochę samotnicą, a poza tym wielką skarbonką bez dna jeśli chodzi o wizyty u wetów i leczenie, więc boję się, że ktoś by nie podołał.. No i wciąż ze mną śpi (ku wielkiemu obrzydzeniu i oburzeniu całej rodziny) i lubi ugryźć każdego poza mną, więc chyba jednak trochę mnie darzy uczuciami.

Z pewnością bardzo cię kocha, skoro spędziłyście razem tyle czasu. Nie chce straszyć, ale twoja szczurcia jest już w bardzo podeszłym wieku Kochaj ją, troszcz się o nią, żeby było jej teraz miło.
A czemu nie chcesz już mieć więcej szczurasków?

Ja się o nie wszystkie bardzo troszczę zawsze. Nie chcę mieć kolejnych najbardziej dlatego, że tak krótko żyją, umierają męcząc się na jakieś koszmarne choroby, które są konsekwencją genetycznych manipulacji człowieka w laboratoriach i jego zaniedbań przy hodowli. Poza tym mam wrażenie, że to są zwierzęta, które nie są do końca szczęśliwe siedząc w domu z człowiekiem, nawet jeśli mają drugiego szczura, one przynależą gdzieś na polach i w kanałach i taka ich jest wciąż ich natura, nawet tych "laboratoryjnych" i ja czuję, że im czegoś brakuje, a ja je ograniczam.