Omlet
: śr sty 30, 2013 10:02 pm
Dzisiaj około godziny 7:00 odszedł ode mnie Omlet.
Omlet był zdrowy.. Miał problem z ogromną agresją w stosunku do innych szczurów i do ludzi.
Odseparowałam go do innej klatki, ciągle był najeżony , fukał- zamiast lepiej, było gorzej. Było to ewidentnie przez testosteron- jego agresja kierowała się głównie na dorastające szczury.
Postanowiłam go wykastrować. Oddałam do do lecznicy. Szczurek pojechał do domu z Panią weterynarz, bo nie wybudził się z narkozy przed zamknięciem kliniki. Podobno się wybudził, podobno nawet chodził już o 2:00.
Niestety, kiedy Pani doktor i ja myślałyśmy że wszystko będzie dobrze, Omlet niespodziewanie dostał ataku padaczki, którego nie udało się opanować. Nie wiadomo co było przyczyną ataku...
Chciałabym przestrzec wszystkich przed operacjami. Niech to będzie naprawdę ostateczność. Co prawda nie miałam wyjścia bo z Omletem było co raz gorzej, ale ciągle wmawiam sobie że może jednak popełniłam błąd oddając go pod nóż.
Omlutka, zanim zaczął dojrzewać był kochany, był też niesamowitym tchórzem- najlepiej czuł się na rękach.
Kiedy wyciągałam go zaspanego z klatki, wtulał mi się do szyi głaskany przysypiał.
Był moim pierwszym szczurem- mam do niego ogromny sentyment.
Mam nadzieję, że teraz jest szczęśliwszy po drugiej stronie. Bez nerwów, stresów.
Omlet był zdrowy.. Miał problem z ogromną agresją w stosunku do innych szczurów i do ludzi.
Odseparowałam go do innej klatki, ciągle był najeżony , fukał- zamiast lepiej, było gorzej. Było to ewidentnie przez testosteron- jego agresja kierowała się głównie na dorastające szczury.
Postanowiłam go wykastrować. Oddałam do do lecznicy. Szczurek pojechał do domu z Panią weterynarz, bo nie wybudził się z narkozy przed zamknięciem kliniki. Podobno się wybudził, podobno nawet chodził już o 2:00.
Niestety, kiedy Pani doktor i ja myślałyśmy że wszystko będzie dobrze, Omlet niespodziewanie dostał ataku padaczki, którego nie udało się opanować. Nie wiadomo co było przyczyną ataku...
Chciałabym przestrzec wszystkich przed operacjami. Niech to będzie naprawdę ostateczność. Co prawda nie miałam wyjścia bo z Omletem było co raz gorzej, ale ciągle wmawiam sobie że może jednak popełniłam błąd oddając go pod nóż.
Omlutka, zanim zaczął dojrzewać był kochany, był też niesamowitym tchórzem- najlepiej czuł się na rękach.
Kiedy wyciągałam go zaspanego z klatki, wtulał mi się do szyi głaskany przysypiał.
Był moim pierwszym szczurem- mam do niego ogromny sentyment.
Mam nadzieję, że teraz jest szczęśliwszy po drugiej stronie. Bez nerwów, stresów.
Ogromnie mi przykro... 
