szczury.org

Od małego chciałam mieć szczura. Tata opowiadał mnie i siostrze o swoim koledze z liceum, który wziął szczura "dzikusa" z zoo, miał być karmą dla węża. Zwierzątko się oswoiło, siedziało cały dzień na jego ramieniu albo w rękawie jego bluzy, jadło z nim i piło, byli po prostu nierozłączni. Zatem namawiałyśmy na ciura. Tata chciał nam kupić, problem stanowiła mama. Boi się ich ogonów (jak większość ludzi...), przypominają jej dżdżownice, a akurat tych istot się panicznie lęka- fobia.
Tydzień temu poszłam do zoologa, rozejrzeć się, czy nie mają świnki do adopcji. Mieli. Młodą, sparaliżowaną, do wzięcia od zaraz. Miałam już dwa prosiaki, chciałam mieć trójkę. Zarezerwowałam. Codziennie chodziłam do tego sklepu i dawałam jej jeść- mogłam ją wziąć dopiero dzisiaj, na urodziny. We wtorek poszłam z siostrą. Ktoś oddał dwie samiczki- w klatce 35 x 23 x 15. Poszłyby do węża. Oczywiście, my lament, bo biedne, zaznały życia z człowiekiem i mają umrzeć? Jak to to tak? Nie można!
Rozpoczął się proces namawiania mamy. Wczoraj wieczorem zaznaczyła, że jeżeli szczur pojawi się w tym domu, to wyrzuci przez okno. Dzisiaj rano, po naszych żarliwych namowach, zgodziła się. I przyszłyśmy do domu ze świnką i dwoma ciurami.
Majonez jest moja. Nie potrafię określić jej umaszczenia, jednak jest śliczne! Nachos, również samiczka, jest szczurem siostry, haskacz.
Wieczorem postaram się wstawić ich zdjęcia ;>
BTW, teraz są w klatce 100 x 50 x 80, więc warunki są o nieeebo lepsze. Dostały płatki owsiane zmieszane z gerberkiem i jogurtem, buraczka, marchewkę, pietruszkę, ogórka i kawałek makreli- Majonez uwielbia marchewkę, spróbowała płatki, Nachos zjadł rybę i również marchew.

Pozdrawiamy i mamy nadzieję, że jak najwięcej dowiemy się z tego forum o tych cudnych zwierzęciach. Szukam tutaj informacji od 3 dni, ale dopiero dzisiaj postanowiłam się zarejestrować, bo wcześniej nie wiedziałam, czy i kiedy szczury będą C:

hmmm; jedna z naprawdę nielicznych „wad” wiosny: późno robi się „wieczór” a ja jestem ogromnie ciekawa, jak wygląda Majonez, której pasuje marchewka -(to nawet mogę sobie wyobrazić) i Nachos, chętna na rybę.... to, jakby większego treningu wyobraźni wymaga. Chociaż, z drugiej strony: o Nachos wiemy, że jest Hasiorkiem, a o Majonez, że sama Opiekunka nie wie jak opisać jej futerko.... same rozpalające ciekawość zagadki.
Tutaj budzi się zaciekawienie Opiekunkami, które tak smakowicie swoje szczurzynki nazwały .
No i Mama, która boi się dżdżowniczek.... zeszłego roku, mieszkała w Kwarkowie Dżdżowniczka Magda- oczytałam się wtedy sporo na temat tego Zacnego Rodzaju i tyle Mamie Waszej powiem, że nic a nic nie ma on wspólnego z robalami obrzydłymi.
Jednakowoż, brawa dla Pani Mamy, że się przemogła.
No i mam nadzieję, że świntuchy owym „wieczorem” też nam pokażesz....

Bardzo mnie zaciekawiłaś tą całą historią . Czuję ogromny niedosyt . Też mam prosiaki ... cztery . EWięc czekam na fotki świnek i ogonów . Jak najszybciej !!!! . Mizianko dla ślicznot .

Też czekam na zdjęcia dziewczynek Wygłaszcz je serdecznie!
BTW, ja również kiedyś miałam awersję do szczurzych ogonów (a także czerwonych oczu)

Jesteśmy! Zdjęcia z drobnym opóźnieniem, ale są!

Majonez (może ktoś określi jej umaszczenie? Ja nie potrafię):


I Nachos, uwielbiająca spać na szyi:


Na śniadanie dostały troszkę jajka. Powiem tyle: boski to widok- wydłubująca żółtko i uciekają z nim Nachos! Miała niezły ubaw
Mama weszła do pokoju, gdzie są szczury. Pogłaskała Nachos, ale kiedy zobaczyła ogon, aż się zatoczyła i słabym głosem zapytała, czy nie da się tego ogona jakoś usunąć. Od teraz zawsze pyta: mogę wejść?! Szczury latają?!

Jak na razie wybieg mają na łóżku. Położyłam im wczoraj domek dla lalek- nowa miejscówa Majonez! Wchodzi do niego i zasypia.
Nachos woli biegać wokoło z prędkością błyskawicy.

Postaram się zrobić więcej fotek ogonków.

Co do imion- jakoś tak, nam przypasowały Było wiele opcji- Hakuna i Matata, Marylin i Monroe, Litza, Husaria, Buława... ech, dylemat niezły

Klaudiaaa- świetne to stworzenia! Miłość świnkowa jest absolutnie wyjątkowa. U nas w domu świń jest pięć, moje trzy

Ale śliczne są! <3 Dobry pomysł z tym domkiem dla lalek ;p Ja niestety nie mam Też daję moim jajko i uwielbiają! Gdy dawałam im na początku, to się rzucały jakbym je głodziła, czy coś ;p Teraz juz mniejsze zainteresowanie ;p
Czekam na więcej zdjęć! Uwielbiam oglądać zdjęcia szczurków!

Ale piękności!!!! Ucałuj je ! Czekam na więcej fotek ...bo czuję niedosyt!

Cześć i czołem!

U nas wszystko w porządku. Ciurki są wypuszczane na wybieg dwa razy dziennie, jedzą ładnie świeże warzywa i owoce, Majonez pokochała kolbę bekonową (jedna noc i cała zjedzona!), Nachos ucieka nocą z klatki i śpi pod łóżkiem, wraca, jak zgłodnieje, czyli stosunkowo często
Miłość Majoneza do domku dla lalek rozwija się. Zostawiamy ją na godzinę na łóżku i idziemy do salonu, wracamy, a ona smacznie tam chrapie. Ma na nią jakiś usypiający wpływ. Zabierzemy domek- Majonez podbiega do nas, bawi się, drepcze po łóżku, damy domek- idzie spać. Jest o tyle mądrym szczurem, że puszczona na podłogę, nie zwiewa do jakiejś kryjówki (czyt. Nachos- ma swoją miejscówkę i uwielbia tam przebywać, a my musimy po niej sprzątać. Ale czego się nie robi z miłości do niej?), tylko trochę pochodzi, przyjdzie do mnie i zakopuje się w ubraniach specjalnie dla niej położonych na podłodze.

Zdjęcia, zdjęcia

Ciury razem:

Śliczna Nachos:

Uwielbiam to zdjęcie! <3

Myjemy się w domku:

Majonez zwiedza świat:

Moja śliczna:


Pozdrawiamy!