szczury.org

Tyle co nie udało się uratować ślepego miotu, znalazł się następny;/ historia ta sama, rozmontowywanie psiego kojca, pod nim rozwalone gniazdo z maluchami- nie będę się wdawać w tłumaczenia ale szczurki musiały być zabrane właściciel kojca nie zgodziłby się żeby tam zostały.

Tym razem jest taka różnica że szczurki nie są ślepe, mają otwarte oczy, są bardzo ruchliwe, ale niestety nie umieją same jeść, próbowaliśmy je karmić ale nie bardzo nam to wychodzi, maluchy głównie się szarpią żeby uciec ani im w głowie jedzenie, jak postawić miskę to do niej włażą ale nie jedzą.

Martwimy się że nie damy rady ich odkarmić, nie wiem jak często powinny jeść i ile, bardzo pomocne były by rady od kogoś kto miał już do czynienia z odchowaniem dzikich szczurów. Dostają convalescenca i mleko dla kociaków z royala, ale na razie śladowe ilości bo nie wiem jak w nie to wmusić. Jeden, chyba dziewczynka, jest dużo, dużo mniejszy od reszty.

Nie wiemy też co z nimi zrobić jak podrosną, ale na razie martwimy się że nie przeżyją;/ Zaraz spróbuję wstawić jakieś zdjęcie.

https://imageshack.com/i/0seasnj

https://imageshack.com/i/5sh8d8j


Lepszy nie udało mi się zrobić a nie chciałam ich dłużej męczyć.

Śliczności

Nie wiem czy w przypadku dzikusków się to sprawdzi, ale może najrozsądniej będzie zorganizować mamkę zastępczą?

Jeśli nie uda się mamki znaleźć. Tutaj jest poradnik: http://forum.szczury.biz/viewtopic.php?t=12009

Przepraszam, że z allo ale tak łatwiej mi poradzić.

Maluchy w nocy zjadły wszystko co było w miseczkach- tak na wszelki wypadek postawiłyśmy i wszystko zjedzone. W dzień tylko śpią, zagrzebane w szmatkach, wyciągane na karmienie strasznie grymaszą- coś tam ląduje w brzuszkach ale chyba powinno więcej. Ta najmniejsza szczurka wygląda nie najlepiej, jest strasznie mizerna.
Klatka jest przykryta kocem polarowym- żeby było im ciepło i spokojnie ale też nie tak żeby się podusiły.

A załatwiają się już same? Jeśli nie, trzeba masować im brzuszki.

Iguta, maluchy trzeba karmić co 2-3 godziny mlekiem dla kociąt. nie może być takie typu whiskas w butelkach, tylko takie najczęściej w proszku w pudełkach. Maluchy po każdym posiłku należy masować wilgotnym ręcznikiem lub czymś podobnym po brzuszkach.

To tak pokrótce.

Dzięki za link i rady, niestety w praktyce nie jest tak łatwo- one się tak szarpią że mało im serduszka nie wyskoczą i trudno nakarmić je tyle ile trzeba;/
Są karmione tak często jak się da, nawet częściej niż trzeba bo na jedno posiedzenie udaje się w nie wmusić bardzo mało, brzuchy pomasowane wacikami, dostają mleko dla kociąt takie jak ma być, nie żadne whiskasy czy inne wynalazki, plus convalescence.

Ta malutka dzisiaj umarła;/ za to reszta ma się świetnie, wieczorem się trochę rozbudziły, pobuszowały po klatce, widziałam jak podjadały z misek, poskubywały pręty, troszkę się wspinały. Liczymy że w nocy znowu pojedzą same.

To trzymam kciuki za pędraczki. Mocno je socjalizuj, bo wypuszczone już nie mogą być, a w domkach będą miały trudno, bo będą bardzo płochliwe. Nie wydawaj ich osobom, które dopiero się uczą chowu szczurów.

Przez to, że dzikusy uwielbiam, to boję się, ze do Ciebie jakieś zgłoszenie o adopcję wyślę... A nie powinnam :|

Maluchy dalej mają się dobrze w nocy znowu pożarły wszystko co im zostawiliśmy.


A myślicie że one się w ogóle nadadzą do adopcji? Miałam mnóstwo tymczasów, mnóstwo wydałam do adopcji a jeszcze więcej zostawało u mnie:P ale to wszystko były te "zwykłe" szczury.

Nadadzą się, ale tak jak pisała Cegriiz - tylko do domów które będą w stanie sprostać takiemu wyzwaniu (czyli raczej nie osobom początkującym).

Iguta, weź mi tam którąś zarezerwuj panienkę. Proszę abyś mi też napisała jakie byś chciała wiadomości się dowiedzieć na temat warunków, które bym mogła zapewnić maluchowi.

Będą nadawać się do adopcji tylko na serio, mocno je socjalizuj. Dużo z nimi czasu spędzaj. Miziaj i tak dalej. Przyszłe domki, które by chciały adoptować chłopców, niech wiedzą, że kastracja jest obowiązkowa.

Jestem ciekawy bardzo jak takie dzikusy będą się zachowywać po socjalizacji od małego jak podrosną. Ma ktoś doświadczenia z takimi historiami

Mam u siebie półdzikusy i z nimi nie jest lekko.

Dzikusy na pewno nie będą miziakami. Wciąż będą dzikimi szczurami, więc będą bardzo płochliwe i nieufne. Nie będą łasić się do właściciela.
Z normalnymi szczurami też mogą mieć problem w kontaktach, bo zazwyczaj dzikie szczury załatwiają wszystko agresywnie. Często ciągną za uszy, lub jak się przepychają to za futro. W większości przypadków zajmują w stadzie jakieś pośrednie miejsce.

No i trzeba pamiętać, że tak samo chorują jak zwykłe szczury.

Jako ciekawostkę dodam, że nie należy ich przekarmiać. Szczury półdzikie i dzikie mają nienaganną figurę, więc tuczenie ich może być większą krzywdą jak dla naszych hodowlanych.