szczury.org

Kochani.

Od pewnego czasu jestem w posiadaniu młodego samczyka kapturkowatego. Na imię ma Boguś. Tak się złożyło, że trafił do mnie jako malec do mojego większego i starszego stadka. No niestety jak to z ciurrami bywa starszyzna odesza za tęczowy most. Póki zył Alfred-mój samczyk alfa i najkochanszy rozjemca, wszystko było ok. Niestety czas upomniał się o niego. Teraz Boguś mieszka w klatce ze starszym szczurasem-bratem Alfreda. I tu pojawia się problem... Bo młody nie lubi Henia i strasznie go gryzie. Ostatnio nic tylko opatrywałam biedaczka. Na nic moje interwencje. Doszło do tego, że muszę trzymać je osobno. Bogdan od małego raczej był aspołeczny i nie przepadał za towarzystwem innych szczurów, Domniemam, że jest to ten jeden z nielicznych wyjątków, który woli żyć sam sobie. Jest bardzo ładny, zadbany i pocieszny. Wobec człowieka jest bardzo przyjacielski i ufny, chociaż nie lubi być brany na ręce, woli zwiedzać:) Oddam go tylko w dobre ręce i tylko po podpisaniu umowy adopcyjnej, nie chcę, żeby trafił jao karma. Nadmienię też, że mam coraz mniej czasu dla nich przez pracę i szkołę jednocześnie. Zostawię starszego Heniusia i pozwolę mu cieszyć się spokojną starością ze mną, a małemu szukam naprawdę fajnego domu. Proszę pomóżcie, jestem w totalnej kropce...

W jakim wieku jest Boguś? Samce ok. 6-10 miesiąca życia dojrzewają i przechodzą burzę hormonalną, która często skutkuje agresją, czasem wobec innych szczurów, czasem wobec człowieka. Bardzo pomaga wtedy kastracja, szczur się uspokaja i znowu może w zgodzie mieszkać z innymi Spróbuj wykastrować Bogusia, nie skazuj jego i Henia na samotność, nie wypróbowując wszystkich dostępnych rozwiązań

To była jedna z trudniejszych decyzji. Na szczęście udało mi się je jakoś pogodzić. Przewertowałam chyba wszystkie posty na forum. Chciałam go kastrować, ale wystraszyłam się, że mógłby się nie obudzić, dlatego odłożyłam tę deyzję. Natknęłam się na jeden post, który bardzo przypominał mój przypadek. Postanowiłam się do niego zastosować. Wyjęłam wszystko z klatki poza miseczkami i poidełkiem. Poświęciłam ręce(na szczęście moje ogony wykorzystywały zębiska tylko przeciw sobie... nawet z orzechami jest problem;p) i czekałam na konflikt. Gdy tylko młody próbował szaleć to zaraz dominowałam jednego i drugiego. Teraz stopniowo dodaje im ich zabawki i hamaczki, już tylko czasem ich dominuje. Póki co w klatce panuje sielanka:) Widać potrzebny był im rozjemca. Poprzedni odszedł to musiałam przejąć jego obowiązki, teraz nawet nie myślę o oddaniu młodzika, nawet zastanawiam się na jeszcze jednym ogoniastym, c hociaż po ostatnich ciężkich i prawie pełnych łez dniach się waham...

Szczęśliwe zakończenia tego typu zawsze radują wszystkie szczurze i ludzkie serca
Załóż ogonom temat na forum - niechaj każdy podziwia i się zachwyca

Szczurzyca chyba będę musiała, bo cały ten mój zachwyt nie może być tylko mój, toż to marnotrawstwo tak go mieć tylko dla siebie;p