Ogonki szczurze małe i duże

[missia]

Małe brykając odważniaki się zrobiły, wiem jak to jest upilnować gromade ciekawskch maluchów

[kam]

missia oj taaak... Brykają i są autentycznie ciekawe wszystkiego. Do tego szaleją w klatce cały czas, przez co mam wrażenie, że nie śpią Istna demolka do tego - hamaki ciągle do reperowania, plastikowe koszyki z powygryzanymi dziurami. Kotłują się i tłuką ze sobą niemiłosiernie - oczywiście wszystko w ramach dobrej zabawy Wybiegi mają robione parami, bo ciężko je ogarnąć i niestety nie idzie mi opanowanie zeza rozbieżnego, żeby każdego mieć na oku jak zaczynają eksplorować w różnych kierunkach

[sztefyn]

Piękne maluchy!
Ohh moje grubasy za to są bardzo leniwe, ciężko je rozruszać. nie wiem czy jakbym nagle miała mieć gromadkę takich łobuzów czy bym poradziła sobie. Także podziwiam

wymiziaj tą duużą przeuroczą gromadkę

[kam]

Wiem, że długo mnie tu nie było, dużo by opowiadać co się zdarzyło przez ten czas. Nie mam do tego jednak dzisiaj głowy. Weszłam tutaj, bo zaczęłam opowiadać szczurzą historię, a dziś jest dość istotny jej moment. Odeszła Mynia, nasz kochany szaraczek, mama 15stu Myniaczków. Miała tylko 1,5 roku. Wczoraj jeszcze wszystko było dobrze, dziś koło południa zauważyłam, że jest ospała, nie ma energii. Znalazłam też ślady krwii na szmatce w hamaku. Jak ją wzięłam do ręki okazało się, że krwawi z dróg rodnych. Od razu pojechałam do weterynarza. Była już tak słaba, że nawet mierzenie temperatury się nie udało, miała poniżej 32. Zrobiłyśmy usg, okazało się że w brzuszku miała 2,5 cm guz... Nic nie mogłam zrobić... Nic. Tylko trzymać na rękach do samego końca. Nawet nie miała siły odwrócić się z boku na brzuszek.
Siedzę i ryczę jak głupia. Większość znajomych pomyślałaby 'przecież to tylko szczur', dlatego piszę tutaj. Bo wszyscy z Was wiedzą, że miłość może być odwrotnie proporcjonalna do rozmiarów pupila.

Nawet nie mam głowy do szukania jakiegoś wesołego zdjęcia Myni na pożegnanie. Nie dzisiaj.

Śpij Myszko.

[kam]

[NemezisStar]

Jaka ona była śliczna. I ten spokój w oczach, kiedy karmiła. Widać, że bardzo Was kochała i Wam ufała. Dla Myni [*]. A jak reszta gromadki się miewa?

[kam]

Dziękuję NemezisStar.
Reszta ma się dobrze. Teraz uważniej obserwuję wszystkie po kolei. Mam chyba traumę, u Myni fuksem zauwazyłam, że coś jest nie tak, wyglądała jakby sobie spokojnie spała. Ale jak nie chciała podejść do świeżej sałaty zaczęło mnie to niepokoić. Nie wiem nawet jak długo tam tak leżała krwawiąc, biedaczka... Ech...

Z resztą o tyle lepiej, że po stracie Myni zostało ich jeszcze 5 w klatce (z 15stu Myniaczków udało nam się oddać 7, 8 zostało z nami - 4 chłopaków i 4 dziewuszki). Luna - starsza od Myni o jakieś 3 miesiące - jest już widocznie mniej zaradna, młodym szczurzycom łatwo udaje się zabrać jej kawałki przekąski, więc muszę je karmić według określonej strategii - najpierw duże kawałki dla reszty gromady, co by się nimi dłużej zajęły, a w międzyczasie kilka mniejszych dla Lunki, żeby zdążyła zjeść i nie musiała walczyć z wyrywaniem ich sobie z łapek Czasem ciężko to skoordynować, ale czego się nie robi.

Budyń mieszka z czterema swoimi potomkami, są ewidentnie bardziej towarzyscy i przytulaści niż kobitki. One jak to baby - mają czsem swoje fochy i kaprysy i nigdy nie wiadomo co im przyjdzie do głowy

Zaktualizuję w najbliższym czasie galerię, ostatnio miałam dość mało czasu na zabawy w sesje i teraz żałuję.