Wszystko okaże się za miesiąc, kiedy mamy się pojawić na kontroli, albo będziemy działać dalej lucrinem, albo dr Rzepka zadecyduje o operacji.
Także tyle;/ Na razie trzymam się nadzieją tej pierwszej opcji – i to tej gdzie lucrin pomaga dzięki kilku podaniom, bo dożywotnio to też niedobre dla organizmu;(
A jeszcze wyleję z siebie trochę jadu i napiszę, że dzięki kochanemu, niezawodnemu PKP pobiłyśmy z Haciurkiem rekord podróżowania po wetach – 23 godziny ! Wróciłyśmy dziś o 5 rano - w nocy miałam ochotę mordować
Dokładnie 2 lata temu to było w sierpniu 
Dlaczego, co się działo na trasie? I jak sobie biedne poradziłyście, skoro zakładałaś, że tego jeszcze samego dnia będziecie w domu?
)
; Kahun nie tknie papryki; Hator, w tej chwili nie wspomnę, ale też ma jakieś warzywko na czarnej liście. Scherzo smakowała wszystkiego z rozkoszą. Nie było smaku którego by nie doceniła – od buraczków, które daję zawsze szczupakom na noc, bo za dnia nie ruszą - dopiero w nocy, jak głód przyciśnie, a miseczka uboga i daleko – podziubią odrobinę. Scherzo wyciągała łapki po buraczka jeszcze wieczorem i mimo że po kolacji - chrupała na świeżo z ochotą. Po najpospolitsze ziarenko w miseczce – tam gdzie reszta uznaje nieobłuszczony owies czy jęczmień za niejadalny śrut, Scherzo pochylała się nad ziarenkiem i pracowicie wydobywała część jadalną. Łuski gryki, zboża traktowanego równie niewdzięcznie przez szczupacze podniebienia, sypały się z łapek zapracowanej Skereczki tak, że kiedy odchodziła od miseczki pozostawiała za sobą brunatną mozaikę. Czasami unosiła je przyczepione do różowych piętek i zaraz musiała usiąść żeby się od nich uwolnić ^^ 
