Dokładnie od miesiąca. Przedstawiam moje śmierdziuchy. 
Melonik, ma około 3 miesiące. Jego imię jest stąd, że jak go przyniosłam i włożyłam do klatki to pierwsze co zrobił zaczął jeść melona
Po co się chować, być przerażonym z powodu nowego miejsca i zapachu kotów, skoro można jeść. Ukochany, cudowny wacik.
Reks, wiek nieznany. Aktualnie siedzi sam w chorobówce po kastracji i czeka aż będzie mógł być połączony z resztą ekipy. Problemy z agresją były znaczne, gryzł wszystko co się ruszało.
Bubu, zaadoptowany razem z Reksem.
Niegrzeczny, chorowity szczur. Nie chce mi się dogadać z żadnym. 
Koleś, velveteen niebieski, 3 miesiące. Szczur, którego wszędzie jest pełno i wszystkich tłucze. Na szczęście nie mocno.
Kaczucha, double rex, ok 2 miesięce. Cudny, milutki, czyściutki szczur
Pan ideał. 
Chester, brat Kaczuchy, również double rex. Trochę mniejszy. I zdecydowanie bardziej zwariowany.
Smigol, szczur po wielu przejściach. Odebrałam go od gościa, który trzymał go w mikroklatce i nigdy z niej nie wyjmował. Karmił chipsami, a za ściółkę robiła gazeta. Nie miał poidła w klatce, więc nawet wolę nie myśleć co pił. Niestety po tym ma trochę problemy behawioralne. Przechodzimy też zapalenie ucha. Ale jest co raz lepiej.
I narazie bezimienny
Towarzysz niedoli Smigola. On jest z kolei bardzo wycofany, podchodzi co prawda do wyjścia z resztą szczurów, ale na wybiegi nie wychodzi. Jak go wyjmę to panikuje i ucieka sprintem.Na zdjęciu po prawej, a po lewej Smigol
Kaczucha i Melonik:
Bubu i Kaczucha:
Koleś i Melonik:
Reks, Melonik i Koleś:
