Wydaje mi sie nawet, ze kiedys byl bardziej oswojony niz teraz. Jestem przekonana, ze Len wogule mi nie ufa. Jak jest w klatce i chce go poglaskac, to staje sztyfny, przez chwilke daje sie poglaskac i ucieka. Wypuszczam go po pokoju, ale jak juz jest wypuszczony to nie ma mowy zeby go zlapac, albo poglaskac. Jak tylko uda mi sie podstepnie go jakos zlapac, wyrywa sie i piszczy tak przerazliwie, ze automatycznie go puszczam . Ale jak mam jakis smakolyk to podbiega i nawet wskakuje mi na kolana. Tak wogule to jest troszke dziwny, bo boi sie tylko mnie, wogule mu nie przeszkadzaja zadne szelesty, chalasy, itp. Zawsze jest ciekaw co jest np. w reklamowkach (wchodzi do nich caly), w koszu na smieci, do kturego wskakuje i razem z nim i wszystkimi smieciami wywala mi sie na pokuj (nigdy nie ucieka, tylko jest zadowolony, ze teraz bedzie mu latwiej poszperac w smieciach :]). A Spioch, moj drugi szczurek, 4 miesiace starszy od Leniucha, ma na odwrut wszystkiego sie boi oprucz mnie, jak Len tak lobuzuje po pokoju, to Spioch jest przerazony na sam widok i zawsze ucieka pod kanape heheheh.
Nie wiem co mam zrobic zeby oswoic do sibie Lenia. Caly czas powtarzalam sobie, ze kiedys tez sie oswoi tak jak Spioch, tylko musze zaczekac, bo przeciesz Spiocha mam 4 miesiace dluzej, wiec nie moge ich do siebie poruwnywac, ale, tak jak juz wczesniej pisalam, wydaje mi sie, ze Len robi sie coraz bardziej dziki
. Z reszta do tej pory wdrapuje mi sie na ramie i potem szybciutko pod bluze (moj malutki piescioszek :])Ale Leniuch nie nawidzi mi wlazic pod bluze