Za bardzo jej zaufałam, uśpił mnie jej brak zainteresowania światem spoza namiotu przez ten tydzień...a przecież wszyscy co ją widzieli, wiedzą, że jest...delikatnie mówią energiczna.Nie będę się tu nad sobą użalać i opisywać jak to nadal za nią płaczę. Wiem, że to moja wina, że jej nie dopilnowałam, że za bardzo zaufałam...W każdym razie szukałam jej co dzień, czekałam jeszcze tydzień całymi nocami, ale na próżno. Mam tylko nadzieję,że dała/daje/da sobie radę...złapie jakiegos samca...dalej nie wiem co o tym wszystkim myśleć
jak mi przykro, Gosiu.. nie martw sie, na pewno sobie poradzi, bo przeciez jest bystrą szczurzyczką. Bedziemy trzymac za nia kciuki i na pewno ulozy jej sie zycie szczesliwie. W sumie nasze szczurki moga jej jedynie pozazdroscic (odwagi co niektore tez ;-)). Trzymaj sie i nie obwiniaj siebie juz.. Widac tak musialo sie stac. Moze dalas Kerze prezent, na jaki nikogo z nas nie stac 
