Ja tam z reguły nie wynoszę nigdzie szczurków. Z przypadkowych ludzi to.. sąsiadce się podobały. Raz przyszedł sąsiad na chwilkę to się zdziwił, ale nie wystraszył. Pani od sczytywania licznika, się wystraszyła, ale to małego szczura który przyssał mi się do przedramienia, nie chciał puścić. Normalnie nie wzięłabym szczura z premedytacją, żeby kogoś wystraszyć, no chyba, że świadków jehowy
.
Jak wracaliśmy z wakacji, to sąsiedzi z domku obok przyuważyli mnie ze szczurami. Mała dziewczynka i jej tata byli zachwyceni szczurkami.
U weterynarza ludzie byli raczej zdziwieni a jedna mała dziewczynka chciała zobaczyć co mam w transporterze, ale jak usłyszała, że szczury to już nie chciała oglądać. Ale się przemogła i powiedziała, że ładne, tylko mają paskudne ogony.
Jak szłam na wizytę kontrolną już z jednym szczurem wystającym z szalika to ludzie się raczej uśmiechali a jakaś starsza pani idąca zapewne z wnuczkiem jeszcze mu powiedziała, żeby popatrzył jaki fajny szczurek
.
A, i jeszcze moje szczury grały w filmie. Aktorzy byli zdruzgotani, że one takie miłe i ładne i narosły obawy, że nie będą się nadawać na czarne charaktery... Jeden gość od razu polubił Partyzanta, powiedział, że bierze go ze sobą i od dziś nazywa się "Torcidka"* xD.
*Torcida to nazwa najbardziej zagorzałych kibiców Górnika Zabrze, biorących udział we wszystkich aspektach tzw. życia kibicowskiego. Ten zachwycony partyzantem gość grał w tym filmie pseudokibica. Przy czym ja od zawsze utrzymywałam, że partyzant ma w sobie coś z kibola
. Gdy w pracy pokazuje zdjęcia moich chłopaków, to może ze dwie osoby powiedziały, że to szczur, a wszyscy inni " co to? chomik?
. A jak tylko mówię, że szczury to od razu " fuj, szczury?chomik tak, ale szczury? czemu?". Ogólnie uważają nas za dziwaków
